اگر شما آهنگساز یا نوازنده ای حرفه ای باشید، اگر از علاقمندان به موسیقی کلاسیک باشید، اگر گیتاریست، ویولونیست، پیانیست و یا حتی نوازنده ای فولکلور باشید، اگر هنرجوی گیتار هستید و یا حتی تصمیم به فراگرفتن این ساز دارید، به طور یقین شما سگویا را می شناسید.او در ۲۱ فوریه سال ۱۸۹۳ در دهکده ای بنام لینارس (Linares)، از توابع گرانادا، در اسپانیا بدنیا آمد. پدرش وکیل معروف دادگستری بود که دوست داشت پسرش به حرفه و پیشه او روی بیاورد. بنابراین تا جائیکه امکان داشت، سعی می کرد سابقه فرهنگی درخشانی برای او به جای بگذارد، از این رو برای او معلم سرخانه پیانو و ویولن گرفت.
در آن زمان گیتار صرفا یک ساز ساده بود که توسط دهقانان و کشاورزان در مراسم و خوشگذرانیهای شبانه مورد استفاده قرار می گرفت. به همین دلیل هیچ معلم شایسته ای برای یادگیری آن وجود نداشت.
این بود که سگویا از سن ۶ سالگی، یعنی اولین باری که صدای این ساز را شنید، به تنهایی شروع به فراگرفتن نمود. این تصمیم با مخالفت شدید خانواده اش همراه بود اما او بر سرعلاقه خود پا فشاری کرد و تمرینات خویش را بسیار سخت ادامه داد و به چنان تکنیکی در گیتار رسید که او را در جهان موسیقی بی همتا نمود، به طوریکه امروزه از او به عنوان پدر گیتار کلاسیک نام برده می شود.
اجراهای جهانی سگویا از سال ۱۹۲۸ در نیویورک شروع شد. بسیاری از آهنگسازان بزرگ معاصرتا قبل از این اجرا، هیچ قطعه ای را برای گیتار ننوشته بودند. اما با مشاهده تکنیک نوازندگی سگویا و قدرت ایجاد تنوع رنگ آمیزی احساسی آن، قطعات زیادی را برای این ساز خلق کردند.
اولین آهنگساز معاصر بزرگی که برای این ساز قطعه نوشت فدریکو مورنو توروبا (Torroba)، هم وطن سگویا بود. بعد از آن تورینا (Turina)، پونس (Ponce)، رودریگو (Rodrigo) و ویلالوبوس (VillaLobos) بودند که هر کدام رپرتوارهای بسیار با ارزشی را برای این ساز بوجود آوردند.
بشنوید قسمتی از قطعه “الحمرا” را با اجرای سگویا
در این میان، او با تنظیم های فوق العاده ای که از آثار آهنگسازان بزرگ از دوره های مختلف موسیقی انجام داد توانائی این ساز را در پرداختهای احساسی و تکنیکی به خوبی نشان داد. ویژگیهای بارز تنظیمهای سگویا در انگشت گذاریهای بسیار دقیق، استفاده از امکانات حسی گیتار و نشان دادن وسعت ساز در صدا دهی می باشد.
از تنظیمهای مهم او می توان به شاکن (Chaconna) باخ، سوئیت اسپانیایی آلبنیز، برخی از سوناتهای شوبرت، و انگشت گذاری آندانتینو واریاتو(Andantino Variato) پاگانینی و خلاصه خیلی آثار دیگر نام برد که ذکر همه آنها در این مقال نمی گنجد.
بشنوید قسمتی از فانتزی رودریگو را با تکنوازی سگویا
سگویا شاگردان زیادی را نیز تربیت نمود. تقریبا تمام گیتاریستهای بزرگ دنیا!! اما از مهمترینها می توان به
جان ویلیامز (John Williams) نوازنده اسطوره ای و همچنین آلریو دیاز اشاره کرد که با تکنیک بالا و قدرت نوازندگی شان، گیتار را در جایگاهی که سگویا رسانده بود حفظ کردند.
سگویا علاوه بر به ثمر رساندن هدف بزرگ خود، یعنی شناساندن گیتار کلاسیک به جهانیان، قدمی بسیار با ارزش به جلو برداشت و آن تبدیل سیمهای گیتار از زه و ابریشم به نایلون بود. سابق بر این، سیمهای زیر گیتار از جنس روده ( زه) و سیمهای باس آن از جنس ابریشم نتابیده بود که نواری فلزی به دور آن می پیچیدند.
سیمهای از جنس روده به آسانی از کوک خارج و به سرعت نخ نخ می شدند و سیمهای باس که از ابریشم نتابیده بود دارای صدایی بسیار کم و ضعیف بود.بعد از جنگ جهانی دوم سگویا با کمک دوستش آلبرت آگوستین، رئیس یک شرکت شیمیایی را تشویق کردند که در تولید سیم نایلون سرمایه گذاری کند. آگوستین وظیفه دنبال کردن پروژه را به عهده گرفت و به این ترتیب در سال ۱۹۴۷، اولین سیم نایلون گیتار ساخته شد.
بدون شک آندرس سگویا اگر بهترین گیتاریست تاریخ نباشد، به طور حتم مهم ترین آنهاست. او در ۱۹۸۷ در حالیکه رسالت خود را به پایان رسانده بود از دنیا رفت.
متشکرم بابت مقاله بسیار عالی شما
سلام
مقاله مفیدی بود
ممنون
خوب بود اما برای ما که هنرجو گتار کلاسیک هسیم و سگویا را میشناسیم خیلی ابتدایی بود اگه میشه اطلاعات کاملتری بدید
برای آگاهی و اطلاعات بیشتر در رابطه با نوازندگان، آهنگسازان و افراد تاثیر گذار گیتارکلاسیک همچنین سیر تحول ساز و سازنده از رنسانس تا قرن ۲۱ میتوانید کتاب تاریخ فشرده گیتار کلاسیک نگارش گراهام وید ترجمه ساناز تجویدی نشر پرگار ۱۳۸۹ را مطالعه فرمائید.
باتشکر.
لقب “پدر گیتار کلاسیک” به دلیل تکنیک بالای سگویا به ایشان داده نشده است، زحماتی که سگویا برای اشاعه فرهنگ تکنوازی گیتار کلاسیک و گسترش رپرتوار این ساز،در نیمه نخست قرن بیستم کشید، او را شایسته دریافت چنین عنوانی کرد.
سگویا گیتار را در ۶ سالگی با سبک فلامنکو آغاز کرد. معلمی به نام Agustinillo که گیتاریست حرفه ای هم نبود، در مدتی کوتاه مطالبی را به سگویا آموخت اما سگویا جذب موسیقی فلامنکو نشد.
مطالب مهمی از قلم افتاده که امیدوارم بتوان در مقاله ای بدان ها پرداخت.
تعدادی از مهمترین های کارنامه کاری سگویا عبارتست از :
کسب جایزه گرمی/دریافت نشان لیاقت از پادشاه وقت اسپانیا/نشان طلا از جامعه رویال فیلارمونیک لندن.. رودریگو “فانتزی برای یک مرد متشخص” را به سگویا تقدیم کرد..همکاری سگویا و هاوزر، گیتارساز المانی ز موثرترین همکاریها در راستای تکامل ساختمان گیتار در طول تاریخ این ساز است..
در مورد سگویا بسیار می توان سخن گفت.. ای کاش دوستان نویسنده دقیقتر و کاملتر بنویسند، تحقیق کنند… تکرار مطالبی که اکثر گیتاریست ها حتی در داخل ایران از انها اگاهی دارند چندان راهگشا نیست… شایسته نیست درباره مرد بزرگی همچون سگویا به متنی شتابزده و کوتاه بسنده کنیم.
باز هم آقای ولی پور! جناب بابک خان شما که پای هر نوشته ای از فاریا گرفته تا ایمان رفیعی تک مضرابی انتقادی می زنید و صغیر و کبیر رو از نظر لطف غرض ورزانه خود بهرمند می سازید، لطف بفرمایید چهار خط مقاله بدین تا ببینیم توانایی قلم و دانش شما در چه حدی است؟ تا چه حد دقیق و کامل هستید و …!
جناب مطلبی، آقای ولی پور در تکمیل متن اصلی نظرشان را ابراز فرمودند. و این البته به نفع کسانی ست که در جستجوی اطلاعات بیشتری هستند. اما شما اگر مایلید مطالب آقای ولی پور را بخوانید بهتر است در مطالب سایت دقت بیشتری بفرمایید. ایشان دو مطلب در این سایت منتشر کرده اند.
به نظر من شما اگر صحبتی دارید و یا انتقادی دارید بهتر هست که اسمتون رو هم بفرمایید . و اینکه بهتر نیست ما برای یک بار هم که شده انتقاد پذیر باشیم و از انتقاد خوب استفاده کنیم ؟ حرف آقای ولی پور درسته اطلاعات کامل نیست و من از ایشون برای اندکی کامل کردن اطلاعات تشکر می کنم.
همچنین بابت مقاله .
سلام
مرسی از ساعی مغیثی ، نکوئی ، Anonymous ، بابک ولی پور ، مطلبی ، نازیا دلیر نیا و غزاله عزیز .
بدیهی است فردی با نام سگویای بزرگ و داشتن تاریخی به اندازه تاریخ یک ساز بزرگ (گیتار) مطالب بسیار زیادی برای عنوان کردن دارد . غرض در این مقاله کوتاه ، آشنایی خوانندگان با مهمترین دلایلی است که سگویا را پدر گیتار کلاسیک نموده و او را در موسیقی به جایی رسانده که همه او را می شناسند. این دلایل در چند عنوان اصلی خلاصه می شود که در این مقاله سعی شده بصورتی چکیده و خلاصه به آنان اشاره شود:
۱- اشاره به شروع نوازندگی سگویا
۲- اشاره به تکنیک سگویا و مهارت او در نشان دادن شخصیت واقعی این ساز
۳- اشاره به ارتباط سگویا با آهنگسازان بزرگ هم عصر خود برای گیتار
۴- اشاره به برخی از مهمترین تنظیمهای سگویا و گسترش رپرتوار این ساز
۵- اشاره به نقش او در تکامل ساخت گیتار
۶- و بالاخره اشاره به تربیت شاگردان ممتاز
در این مختصر یادداشت هم ابدا قصد ندارم که زوایای از قلم افتاده ای را که بابک ولی پور عزیز (به حق) به برخی از آنها اشاره نموده است را توجیه نمایم چرا که وقایع و موضوعات دیگر زیادی در مورد این مرد بزرگ وجود دارد که به دلیل آنکه در این مقال نمی گنجیده است، از آنان ذکری نشده است . منابع زیادی نیز وجود دارد که می توان برای آگاهی بیشتر به آنها رجوع نمود از جمله کتاب نامه های سگویا و پونس ، اتو بیو گرافی سگویا ، نامه های ویلا لوبوس وکتابهای دیگر که در همه اینها به حکم کتاب بودنشان (و نه مقاله ) به شرح تمامی جزئیات در مورد ایشان پرداخته شده است.
بهتر است بدانیم ادبیات نقد گاها از خود نقد پیشروی می کند و نمودی بیشتر میابد و از آنجا که کلمات جغرافیای محدود دارند نباید که در تسلط زبان صرف گرفتار شوند.
با عرض سلام و خسته نباشید
بسیار بسیار بسیار برای خودم و جامعه جهانی موسیقی متاسفم که در چنین گمراهی عظیمی فرو رفته .افرادی که مارا به این اگاهی رساندند خود مسوول این خیانت عظیم جهانی هستند . به عنوان یک نکته و نه بیشتر و فقط به واسطه ی اگاهی بخشی بسیار بسیار بسیار کوتاه و اجمالی (که در اینده ای نه چندان دور به تفصیل راجع به ان خواهم نوشت و حتما شما دوستان عزیز و تمامی علاقمندان به موسیقی و مخصوصا این ساز بی نظیر رامطلع خواهم کرد) می گویم :
بسیار غم انگیز بود خواندن این مطالب و مخصوصا این جمله که :
اجراهای جهانی سگویا از سال ۱۹۲۸ در نیویورک شروع شد. بسیاری از آهنگسازان بزرگ معاصرتا قبل از این اجرا، هیچ قطعه ای را برای گیتار ننوشته بودند و اولین آهنگساز معاصر بزرگی که برای این ساز قطعه نوشت فدریکو مورنو توروبا هم وطن سگویا بود.
زیرا باورنکردنیست بهترین اهنگساز گیتار نه تنها مورد کم توجهی بلکه مورد فراموشی کامل قرار گیرد . به عنوان وظیفه باید یاد اور شوم که:
آگوستین باریوس منگوره Agustin Barrios Mangore
بدون شک بزرگترین و بهترین آهنگساز و نوازنده ی تکرار نشدنی و بدون شک و بدون شک و بدون شک پدر گیتار می باشد.او در سالهای ۱۸۸۵-۱۹۴۴ بیش از ۳۰۰ قطعه ی بی نظیر و باورنکردنی نوشت که به جرات فقط یکی از ان ها کافی بود تا او را پدر گیتار بنامند.
و جالب است بدانید یکی از مهمترین عوامل ناشناخته بودن این نابغه ی موسیقی و گیتار آقای اندرس سگویاست (که در این بحث وقت کافی برای بیان علت این گفته وجود ندارد) و به گفته ی گیتاریست مشهور معاصر جان ویلیمز : “باریوس” شوپن گیتار و بدون شک برگترین اهنگساز و نوازنده ی گیتار است. جان ویلیامز بهترین شاگرد سگویا ، سگویا را نوازنده ای محدود میداند چه رسد به پدر گیتار بودن.
من فعالیت های سگویا را تحسین میکنم اما خیانت او نابخشونی است و در مقابل وجود کسی مانند “اگوستین باریوس” نامیدن او به عنوان پدر گیتار خیانت بزرگیست .
جان ویلیامز و چندی دیگر از نوازندگان بزرگ جهان اثاری را از این اهنگساز و نوازنده بزرگ اجرا کرده اند .اثاری مانند la cathedral که تا ابد ماندگار است
دیگر بس است!
به امید خدا در اینده ای نه چندان دور مفصلا بزرگترین نابغه ی ناشناخته را در حد توان خودم خواهم شتاساند.
آقای محمد مهدی اثباتی عزیز!
بهتر نیست قبل از بحث بر سر سگوویا و باریوس منگوره کمی درباره ی ادبیات نقد مطالعاتمون رو گسترده تر کنیم؟ متاسفانه ادبیات زننده شما حتی رغبت خواندن کامل نظرتون رو هم از من گرفت. اگر منظور شما از خیانت و گمراهی عظیم جهانی، نامیدن سگوویا به عنوان پدر گیتار کلاسیک است شما رو تشویق می کنم که بدون تعصب به داوری بپردازید.(البته اگر خود را در مقام داوری می بینید.)
با تشکر