کنسرت گروه نوای مخالف در خانه هنرمندان برگزار می شود

یکشنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۶

کنسرت گروه نوای مخالف در خانه هنرمندان برگزار می شود؛ این کنسرت در تاریخ دوم آذر ماه سال جاری، ساعت هفت شب در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان برگزار خواهد شد و تهیه بلیط این کنسرت از طریق سایت تیوالامکان پذیر است.

مسعود نجفی درباره این کنسرت می گوید: بر خلاف معمول کنسرت های گذشته این گروه که از سازبندی متداول گروههای موسیقی دستگاهی (کمانچه، سنتور، تار، نی، عود و بمتار) استفاده می کرد، در این برنامه از این ترکیب بهره نبرده ایم و در میان سازهای ملودیک به سنتور و دو عود بسنده کرده و همراه سازهای کوبه ای متنوعی (متناسب با فضای قطعات) مانند دف، تمبک، دوایر کوبه ای، کاخن، مثلت و دایره زنگی اجرای برنامه خواهد کرد.

مسعود نجفی آهنگساز، سرپرست گروه و نوازنده سنتور این گروه اضافه می کند: یکی از دلایل استفاده از این سازبندی ایجاد تنوع در ذائقه شنوندگانی است که گوشهایشان از شنیدن آنسامبل موسیقی دستگاهی رایج اشباع شده است. وی همچنین افزود: صدای بم در آنسامبل رایج ضعیف است و من در این تجربه جدیدم سعی کردم از سنتور و زلالی و درخشش صدایش، در کنار دو ساز بم خوشرنگ مانند عود استفاده کنم و این سه ساز در سه رژیستر صدایی مختلف بنوازند و صدای هیچ یک مزاحم دیگری نشود و تداخل اورتن های بالا که مثلا در نواختن همزمان تار و سنتور شاهدش هستیم که باعث می شود نه سنتور صدای سنتور بدهد و نه تار صدای تار، در این آنسامبل وجود ندارد البته راهکارهای دیگری برای دوری از تکرنگی و تکصدایی ارکستر ایرانی وجود دارد و آن استفاده پازلی از سازها جهت رنگ آمیزی صوتی بیشتر و استفاده از تکنیکهای چند صدایی موسیقی غرب برای دوری از تکصدایی محض هست. بنده تجربیاتی در زمینه این دو راهکار در گذشته داشته ام و ماحصل آن نیز در آلبوم «ناز جوانی» به خوانندگی حامد اسلامی منتشر شده است و استفاده از این سازبندی برای خودم تجربه جدیدی است که در این کنسرت به اتفاق دیگر اعضای گروه، به روی صحنه خواهیم برد.

نجفی همچنین عنوان کرد: چون برای شنونده عام درک ریتم از درک ملودی و هارمونی آسانتر است و از طرفی آستانه شنوایی شنوندگان امروز به دلیل وجود حجم وسیعی از موسیقی های پر سر و صدا، بالا رفته است، تصمیم گرفتم برای القای حس ریتم بیشتر، از سازهای کوبه ایِ بم، نسبتا حجیم و متنوع بهره ببرم.

نجفی درباره همکاری با خواننده ای جدید در این برنامه گفت: خوانندگی گروه نوای مخالف را در این کنسرت، خواننده توانا و کهنه کار، رضا رضایی پایور بر عهده دارد که از ایشان آلبوم های: «حدیث عشق»، «خرقه سوخته»، «شکوه ها» به آهنگسازی محمد جواد ضرابیان و آلبومهای: «نقش ماندگار»، «زخم جدایی»، «اشکهای کویر» و «حال آشفته» به آهنگسازی حسین پرنیا و آلبوم «وصف عشق» به آهنگسازی رضایی پایور منتشر شده است.

همچنین در این کنسرت سجاد سقایی و پیام بحیرایی نوازندگان عود هستند، سیاوش عبدی تمبک و دف می نوازد و پویان توکلی نوازنده پرکاشن خواهد بود.

ارسال دیدگاه

«به یاد بهاری: تک‌نوازی کمانچه» آیدین نورمحمدی رونمایی می‌شود

آلبوم به‌یاد بهاری شامل تک‌نوازی کمانچۀ آیدین نورمحمدی براساس شیوۀ کمانچه‌نوازی استاد علی‌اصغر بهاری در آوازهای ابوعطا و اصفهان است و قطعات ضربی مندرج در آن براساس شیوۀ آهنگسازی قدیم توسط ساختۀ آیدین نورمحمدی ساخته شده‌اند. این آلبوم که به‌تازگی توسط مؤسسۀ فرهنگی هنری آوای خنیاگر پارسی منتشر شده است به‌اهتمام فرهنگسرای سرو در روز پنجشنبه، سوم بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۵ الی ۱۷ رونمایی می‌شود. در این برنامه سیّدعلیرضا میرعلینقی (پژوهشگر موسیقی دستگاهی)، مازیار کربلایی (سازندۀ کمانچه)، آیدین نورمحمدی (مؤلف) و شهاب مِنا (ناشر) به‌عنوان سخنران حضور خواهند داشت و به معرفی ویژگی‌های این آلبوم، کمانچه و کمانچه‌نوازی استاد علی‌اصغر بهاری می‌پردازند و در پایان آیدین نورمحمدی به تک‌نوازی قسمت‌هایی از آلبوم خواهد پرداخت.

مروری بر آلبوم «اسکریابین | آثار پیانویی»

چه چیز بیش از خود نغمه‌ها (تُن‌ها)، کیفیت نغمه‌های تنها، برای اجرای آثار یک «شاعر نغمه‌ها» (۱) ممکن است اهمیت داشته باشد؟ اولین قطعه از ۲۴ پرلود برای پیانو اپوس ۱۱ (که آهنگساز به پیروی از شوپن ساخته) که شروع می‌شود صدادهی خشک پیانو و کیفیت نغمه‌هایی که علی یگانه استخراج می‌کند (مخصوصاً کمبود تعادل کیفیت بین دست راست و چپ) این اهمیت را به یاد شنونده می‌آورد.

آخرین ارسال‌ها

از روزهای گذشته…

موسیقی‌شناسی‌ای که نمی‌شناسیم (I)

می‌دانیم، می‌دانیم که دانش معاصر به شکلی همگن توزیع نشده است و اگر بخواهیم آن را امری اخلاقی تلقی کنیم خواهیم گفت در جهان امروز دانش توزیعی عادلانه ندارد. به یاد نداریم زمانی در طول تاریخ در دسترس، دانش کاملا «عادلانه» میان بخش‌های مختلف جهان توزیع شده باشد، اما از طرفی هرگز –با وجود امکانات انتقالی بیش از هر وقت دیگر در تاریخ- به ناهمگنی امروز نیز نبوده است.از آن‌سوتر در ذهنمان چیزی سرک می‌کشد که جهت این توزیع ناعادلانه به زیان ما است، یعنی که بیشترین بهره‌ی دانش را در هر رشته‌ای ما تولید نمی‌کنیم و دست‌بالا، اگر بتوانیم، مصرف کننده‌ی آن هستیم.

سرک کشیدن به کمی دوردست تر (IV)

تنها قطعه‌ای که از این تضاد برکنار مانده «ترقه» است. یک بخش از آلبوم شب، سکوت، کویر که تنظیم مجددی از آن ارائه شده است. قطعه‌ای که در آن کوئینتت به عنوان سه‌تار به کار گرفته شده است به طوری که حتا صدای سیم‌های همراه در سه تار نیز می‌توان در لحظاتی از حرکت بافت و رنگ کوئینتت شنید.

تحلیلی بر کتاب‌شناسی‌های موسیقی در ایران (VI)

روش‌های حفظ و نگهداری و استفادۀ صحیح از وسایل صوتی» [۳] «مجموعه حاضر گزارشی است درباره شیوه‌ها و تمهیدات و ضبط و پخش صدا که در آن سیر تکاملی ضبط موسیقی در ایران به تدریج از زمان ساخت فوندگراف آغاز می‌شود، سپس با اولین ضبط آثار تاریخ موسیقی ایران، سیر تحول صفحه گرامافون و صداگذاری فیلم ناطق ادامه می‌یابد. مباحث دیگر کتاب درباره ضبط موسیقی، مربوط به اختراع رادیو و تلویزیون، صفحه ریز شیار، ضبط استریو، نوار کاست و سرانجام آخرین ابتکار در کار ضبط صدا و ساخته شدن دیسک فشرده (CD) است. در این اثر همچنین شرح حال بعضی از چهره‌های برجسته موسیقی ایران و نحوه حفظ نگهداری از وسایل صوتی به تفصیل بیان شده است.» از مقایسه‌ی این دو نوشته کاملا مشخص است که [۳] بیانی عمومی‌تر، نزدیک‌تر به روایت و کم دقت (به واژه‌ی فوندگراف که به جای فونوگراف آمده توجه کنید) دارد و [۵] بیشتر برای استفاده‌ی اهل پژوهش فراهم شده است.

بهروز مبصری

متولد ۱۳۳۶ ساوه محقق تاریخ موسیقی و نوازنده تار و سه تار

نگاهی به «اینک از امید» (IV)

در بیت بعدی باز به اصفهانک می رسیم ولی اینبار با ایست روی درجه ششم اصفهان و در نهایت فرود به ماهور. این تغییر مدها می تواند نشان دهنده تسلط بالای آهنگساز اثر بر روی موسیقی دستگاهی ایران باشد. در بیت بعدی یک تغییر مد دیگر روی می دهد که اینبار جسورانه تر از دفعات گذشته است. اینبار از روی نت شاهد ماهور با تغییر پرده ها، نوایی ساخته می شود که همخوانی خوبی با شعر دارد و باز نشاندهنده هوشمندی آهنگساز در استفاده از خصوصیات موسیقی دستگاهی ایران است.

تصویر تنال (I)

حتما” قطعات سرگئی راخمانینف آهنگساز دوره مدرن را شنیدیده اید. او تمایل زیادی به آهنگسازی به سبک هم نسلانش نداشت و با رنگ و بویی رمانتیک به تصنیف موسیقی می پرداخت. راخمانینف هنوز شیفته موسیقی تنال و پلی تنال بود و با این موسیقی به زیبایی داستان سرایی می کرد.

تحقیر ده هزار تومانی (I)

وقتی که در-۲۲ تیر ماه- برای حضور یافتن در کنسرت “یار نادیار” استاد علی اکبر مرادی و فرزندش به تالار شهید بهشتی کرمانشاه رفته بودم و از میان صدای گریه‌ی بچه‌های قدونیم‌قد، خش‌خش پاکت چیپس و زیر نور شدید سالن در جایگاه شنوندگان تلاش می‌کردم چیزکی از صدای ساز علی اکبر مرادی دستگیرم شود، دلم به حال خودم و تمامی آن چند صد نفر حاضر در سالن سوخت؛ در همین حال و هوا بود که تصمیم گرفتم یادداشتی بنویسم برای آگاهی آنهایی که از این شرایط رنج آور خبر ندارند.

جنبش اتنوموزیکولوژی

اولین اسناد نوشته شده در زمینه پژوهش بر اساس موسیقی شناسی قومی، نوشته های ژان ژاک روسو، نویسنده و اندیشمند سوئیسی است. در اواخر قرن نوزدهم، همزمان با فعالیت های روز افزون جنبش های ملی گرایانه دراروپا، توجه به موسیقی های قدیمی و محلی اروپایی و در ادامه آن توجه به فرهنگ و موسیقی دیگر ممالک، رشد چشمگیری پیدا کرد.

شارون بیزالی، پاگانینی فلوت!

توصیف شده توسط روزنامه تایمز: “خداوند هدیه ای را به دنیای نوازندگی فلوت هدیه کرد!” شارون بیزالی توسط prestigious Klassik Echo آلمان و در سال ۲۰۰۲ به عنوان نوازنده سال انتخاب شد و در سال ۲۰۰۳ جایزه جوانترین هنرمند سال را از سوی Cannes Classical از آن خود نمود. مجله Classics Today از او با عنوان فلوتیستی غیر زمینی که همتای دیگری ندارد یاد میکند و آثار و اجراهایش را فراتر از دیگر نوازندگان میدانند؛ چه در اجرا، چه در بیان، نبوغ و زیبایی ای در نواختنش وجود دارد که موجب تحسین همگان شده است.

صبای آموزگار (III)

شاید مهمترین اتفاقی که زندگی صبا را به سمت و سوئی تازه برد و سبب خلق چند اثر ماندگار در موسیقی ایرانی شد، صدور حکمی از سوی استاد وزیری و انتصاب ابوالحسن صبا به سمت ریاست مدرسه ی موسیقی رشت در سال ۱۳۰۶ بود. صبای بیست و پنج ساله با کوله باری غنی از آموزه های موسیقی کلاسیک ایرانی و غربی طی دو سال سکونت در رشت پژوهشی جامع را در خصوص موسیقی محلی این خطه از کشور دستور کار خود قرار داد و نتیجه ی این تلاشها ثبت و باز آفرینی چند قطعه موسیقی بود که “زرد ملیجه” یکی از آن قطعات است. آب و هوای نمناک رشت صبا را به شدت بیمار کرد و همین امر سبب شد که به زادگاهش تهران باز گردد و مهمترین کار زندگی اش را که تدریس موسیقی بود به طور جدی آغاز کند.