گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

گروه ریمونز (۵)

در تابستان ۲۰۰۴ مستندی درباره ریمونز “پایان قرن: نقل ریمونز” (End of the Century: The Story of the Ramones) ساخته و در سالنهای تئاتر نمایش داده شد. جانی کسی که در خفا با سرطان پرستات می جنگید، در ۱۵ سبتامبر ۲۰۰۴ در لوس آنجلس بعد از نمایش فیلم از دنیا رفت. در روز مرگ جانی اولین موزه جهانی ریمونز گشایش شد. این موزه در برلین، آلمان، واقع است، شامل بیش از ۳۰۰ یادگار از اعضای گروه مانند شلوار جین روی سن جانی، دستکش روی سن جوی، کتونی های روی سن مارکی و بند گیتار بیس سی.جی.

ریمونز در سال ۲۰۰۷ به سازمان “Long Island Music Hall of Fame” دعوت شدند. در اُکتبر همان سال DVD هایی از کنسرتهای زنده گروه از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۶، همچنین ۱۱۸ آهنگ از ۳۳ اجرای گروه در طول فعالیت حرفه ای شان، تولید شد.

اختلاف بین اعضای گروه

اختلافات بین جوی و جانی ریمون فراوان بود. آنها از لحاظ سیاسی کاملا مخالف یکدیگر بودند، جوی آزادی خواه و جانی محافظه کار بود. از لحاظ شخصیتی نیز دچار اختلاف بودند، جانی شخصیتی ارتشی گونه داشت، در حالی جوی، دچار نوعی ناراحتی ذهنی بود (ocd)؛ جانی طرفدار نازی و آدولف هیتلر بود، گاهی اوقات جوی را با کلماتی ضد یهود شکنجه روحی می داد! در اوایل سالهای ۱۹۸۰ جانی دوست دختر جوی، لیندا، را دزدید! (کسی که بعدها با او ازدواج کرد)

با آنکه جوی و جانی سالها در کنار هم به اجرای موسیقی پرداختند اما از آن زمان به بعد دیگر با هم صحبت نکردند. جانی تا قبل از مرگ جوی در سال ۲۰۰۱ با او صحبت نکرد اما در فیلم مستند “پایان قرن” جانی بیان کرد که تمام طول هفته بعد از مرگ جوی، افسرده و عزادار بوده. به غیر از این درگیری، دی دی که از ناراحتی روانی رنج می برد و از مواد مخدر نیز استفاده می کرد، جو متشنج حاکم بر گروه را تشدید می کرد.

تومی هم گروه را ترک کرد به دلیل آنکه فیزیکی مورد ضرب و شتم جانی و آزار روحی دی دی واقع می شد و جوی اصلا او را به حساب نمی آورد! زمانی که اعضای جدید وارد گروه شدند، چگونه نمایان شدن چهره گروه برایشان اهمیت بیشتری پیدا کرد. در سال ۱۹۹۷ مارکی و جوی به دلیل آشکار شدن عادت الکل نوشیدن آنها در برنامه رادیویی “هووارد استرن” (Howard Stern) با یکدیگر در گیر شدند.

سبک موسیقی

سبک موسیقی پر صدا، تند و صریح ریمونز از موسیقی پاپ تاثیر پذیرفته بود؛ در واقع اعضای گروه با گوش دادن به موسیقی سالهای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ رشد کرده بودند، همچنین تاثیر پذیری زیادی داشتند از راک کلاسیک مانند گروههای “پسرهای ساحل” (The Beach Boys)، بیتل ها (The Beatles)، کینک ها (The Kinks) و رولینگ استونز (The Rolling Stones)، همچنین از گروه دختران “رونتس” (The Ronettes) و “شانگری-لاس” (The Shangri-Las)، علاوه بر آنها از گروههای هارد راک همچون “استوج ها” (The Stooges) و “عروسکهای نیویورکی” (New York Dolls) که هر دوی این گروه ها امروزه به عنوان گروههای اصلی پانک (protopunk) شناخته می شوند.

بخشی از سبک ریمونز در اعتراض به تولیدات فراوان و به موسیقی ای که بر موسیقی پاپ در سالهای ۱۹۷۰ غالب شد، بود. جوی یکبار توضیح داد: “ما تصمیم گرفتیم گروه جدید خود را تشکیل دهیم زیرا از هر موسیقی که می شنیدیم خسته بودیم.” در سال ۱۹۷۴ همه چیز مربوط به نسل دهم موسیقی بود، لد زپلین نسل دهم التون جان (Elton John) بود که یا بارها تولید می شدند یا از رویشان تقلیدهای نا درست انجام می شد. همه چیز تکراری و طولانی بود، تک نوازیهای طولانی یک ساز… ما دلمان برای موسیقی که درگذشته بود تنگ شد.”

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است