گروه ریمونز (۶)

ایرا روبینز (Ira Robbins) و اسکات ایسلر (Scott Isler) از گروه Trouser Press جنبش ریمونز را اینگونه توصیف کردند: “تنها با چهار عضو و سرعت بسیار بالا! ریمونز نیویورک، انفجاری بود در موسیقی راک دهه ۷۰، آنها مجددا موسیقی را متحرک سازی کردند. استعداد فوق العاده آنها باعث شد که زیبایی شناسی موجود در موسیقی پاپ را با افزودن ماهیتی مخرب و فرهنگی شوخ و ریتم گیتار مینیمالیستی از نو بسازند.”

موسیقی ریمونز به عنوان پیشروی سبک پانک راک شناخته شد، اگرچه بعضی از منتقدین آنان را پاپ پانک و بعضی نیز پاور پاپ (power pop) می نامند.

در سالهای ۱۹۸۰ ریمونز گاهی اوقات ناگهان سبک خود را به پانک هارد کُر (hardcore punk) تغییر می داد که در آلبوم “خیلی سخت برای مردن ” شنیده می شود.

روی سن، تمرکز گروه بیشتر برقراری ارتباط با تماشاچی بود. در اولین حضور آنان در مقابل تماشاگران، جانی، س.جی را هماهنگ کرده بود، آنگونه که؛ س.جی در مقابل تماشاگران طوری می ایستاد که گیتار بیسش به سمت پایین نزدیک پاهایش (که از هم باز بودند) قرار می گرفت و به همان شکل به سمت جلوی سن راه می رفت که در این حال به تماشاگران بیشتر نزدیک می شد. جانی با اجراهایی که نوازندگان با تماشاچی هیچ گونه ارتباطی برقرار نمی کنند یا گیتاریستها تنها روبروی درام نواز و چسبیده به دستگاه آمپلی فایر (amplifier) قرار می گیرند، موافق نبود.

ویژگی بصری – تصویری

هنر بصری ریمونز اجراهای موسیقی آنان را تکامل بخشید. اعضای گروه با موی بلند، تی شرتی تصویر دار روی آن کت چرمی، شلوارهای جین پاره و … بر روی سن ظاهر می شدند. این نوع مد بر روی مینیمالیست بودن آنان تاکید می ورزید و شعرهای ساده، پر معنا و کوتاه آنان، تاثیر بسیاری بر روی پانک نیویورک در سالهای ۱۹۷۰ گذاشت.

تومی ریمون درباره خاصیت اثر گذاری صوتی و تصویری ریمونز گفته: “ما از کتابهای کمیک استریپ تاثیر پذیرفته ایم، فیلمها، اندی وارهول (Andy Warhol) و فیلمهای آوانت گارد (avant-garde films) و خود من طرفدار “مجله دیوانه” (Mad Magazine) بودم.” آرتور وگا (Arturo Vega) هنرمند نیویورکی، لوگوی گروه را طراحی کرد، کسی که دوستی دراز مدتی با گروه داشت و به دی دی و جوی در زیر شیروانی خود جایی برای زندگی داد.

وگا همچنین تی-شرتهای گروه را تولید می کرد که مهمترین وسیله درآمد ریمونز بود. بیشتر تصاویر سیاه و سفید بودند و از عکسهای پرتره ای بود که از سر سفید عقاب شکارچی (نشان قدرت آمریکا) نقش کمربند، عکاسی کرده بود (که بر روی پشت جلد اولین آلبوم ریمونز نیز ظاهر شد) بعد از سفری به واشنگتون، وگا تشویق شد تا لگوی گروه را نیز طراحی کند.

خودش در این باره می گوید: “من آنها را به عنوان گروه نهایی موسیقی آمریکا دیدم. برای من، ریمونز نوعی شخصیت آمریکایی را منعکس می کنند، تقریبا نوعی سرکشی معصوم کودکانه را… من فکر کردم ریاست جمهوری جدید آمریکا برای ریمونز بسیار خوب خواهد بود، نشان عقابی که تیری در بر دارد، به نشان قدرت و حمله به هر کسی که جرات حمله کردن به ما را داشته باشد و نشان شاخه زیتون به نشان صلح و برای کسانی که با ما دوست هستند. اما تصمیم گرفتیم آن را تغییر دهیم و به جای شاخه زیتون شاخه درخت سیب را نماد قرار دهیم، از آنجایی که ریمونز، آمریکایی بودند، مانند شیرینی پای سیب و از آنجایی که جانی به شدت به بیس بال علاقمند بود، ما نشان عقابی داشتیم که تیری را نگه داشته.”

مطلبی در کنار نوک عقاب که در اصل خوانده می شد “به پائین نگاه کن” اما بعد از شعرهای اولیه گروه مثل “Blitzkrieg Bop” خیلی زود به “هی، بزن بریم” تغییر یافت که آن عقاب، تیر و سپر طرح تی شرت پلی استر آنها بود. نام “ریمونز” به صورت برچسبهای حروف پلاستیکی بر بالای تی-شرت به صورت پراکنده قرار گرفته بود.