گفتگوی هارمونیک چهارده ساله شد

شنبه ۱۸ فروردین ۱۳۹۷

گفتگوی هارمونیک جشن چهاردهمین سال فعالیت خود را برگزار کرد. سال گذشته تلخ ترین سال فعالیت این مجله بود؛ چراکه یکی از مهمترین نویسندگان و نظریه پردازان حوزه فلسفه و هنر ایران، محسن قانع بصیری که این مجله افتخار همکاری با او را داشت، روی در نقاب خاک کشید. سال گذشته همچون دوازدهمین سالگرد تولد ژورنال گفتگوی هارمونیک، نشست سالیانه در منزل این اندیشمند فقید برگزار شده بود و در این برنامه نیز یاد ایشان گرامی داشته شد.

سایت در سال گذشته سه بار به صورت ناپیوسته، به دلیل تغییرات در مالکیت دامین و سرور، از دسترس خارج شد. در این جابجایی بعد از ۱۳ سال اسپانسری دامین سایت توسط بنیان گذار این ژورنال، کامران وطن آبادی، این دامین به سردبیر سایت منتقل شد که جا دارد در همین جا از همکاری صمیمانه و بی دریغ ایشان تشکر کنیم؛ امیدواریم در این سال، همچون گذشته، شاهد همکاری با این موسیقیدان و نویسنده گران مایه باشیم.

در دوره جدید فعالیت سایت قرار است همکاری جدی با مجموعه «پیکسل گروپ» با همراهی مرتضی تامندی و کامران خواجویی داشته باشیم؛ این همکاری در کنار اسپانسرینگ، یک طرح بنیادین برای تغییرات در محتوا و ظاهر سایت است که جزئیات آن به مرور زمان به اطلاع علاقمندان سایت می رسد.

تعداد مقاله های گفتگوی هارمونیک امروز از ۵۱۸۱ شماره گذشته است که از این بین ۲۵۲ شماره در شاخه جز و بلوز، ۱۵۵ شماره در شاخه راک، ۱۴۱ شماره در شاخه فیزیک و مهندسی موسیقی، ۷۰ شماره در شاخه موسیقی فیلم، ۲۳۳ شماره در شاخه موسیقی ملل، ۳۵۳ شماره در شاخه موسیقی معاصر، ۱۲۹۸ شماره در شاخه موسیقی کلاسیک غربی، ۲۴۹۹ شماره در شاخه موسیقی کلاسیک ایرانی، ۱۸۸ شماره در شاخه مبانی نظری موسیقی کلاسیک، ۳۲۶ شماره در شاخه مصاحبه و گفتگو، ۶۵۶ شماره در شاخه مطالب عمومی، ۷۹۸ شماره در شاخه نقد و بررسی، ۵۹۸ شماره در شاخه اخبار موسیقی، ۸۲ شماره در شاخه تئوری و مبانی موسیقی جز، ۳۱۹ شماره در شاخه دانستی های موسیقی و ۵۷۳ شماره در شاخه ساز و نوازندگی به انتشار رسیده است.

این جشن دیشب با حضور تعدادی از نویسندگان سایت از جمله آروین صداقت کیش، رضا ضیایی، سعید یعقوبیان، سجاد پورقناد و کامیار صلواتی و مترجمان سایت منیره خلوتی و محبوبه خلوتی برگزار شد.

گالری آرگون با مدیریت کارگردان و مستند ساز نام آشنا، آرش رئیسیان، پذیرای نشست صمیمی نویسندگان و مترجمان گفتگوی هارمونیک بود که جا دارد از تمام اعضای محترم این گالری برای همراهی صمیمانه و مهمان نوازی شان قدردانی کنیم.

در این سال قصد داریم با همکاری گالری دارگون، برنامه های مشترکی را برگزار کنیم که متعاقبا خبرهای آن روز سایت منتشر می شود.

ژورنال گفتگوی هارمونیک قصد دارد در سال جدید فعالیت خود، با دعوت از نویسندگان جدید برای همکاری مداوم با سایت، در زمینه مقالات آموزش موسیقی و همچنین، حوزه سازسازی، مطالب جدیدی را ارائه نماید.

گفتگوی هارمونیک از همراهی و همدلی بی چشم داشت نویسندگان و مترجمان سایت صمیمانه سپاسگزار است و امید دارد که این عزیزان همواره با کوشش بی دریغ خود به محتوای موجود در زمینه موسیقی بیفزایند.

یک دیدگاه

رامین بحیرایی

ارسال شده در فروردین ۲۰, ۱۳۹۷ در ۱۱:۲۵ ق.ظ

تولد سایت وزین گفتگوی هارمونیک رو تبریک میگم و امیدوارم که در ادامه راه همچنان موفق باشید.

ارسال دیدگاه

مروری بر کتاب «موسیقی ایرانی در شعر سایه»

«سایه» در دوره‌ای از موسیقی ایران تأثیرگذار بوده است. این تأثیرگذاری می‌تواند موضوع مقاله‌ای تحلیلی-انتقادی باشد. چنین پژوهش‌هایی نه تنها در مورد سایه بلکه در مورد دیگر هم‌دوره‌هایش نیز باید صورت گیرد (که به هر دلیل هنوز انجام نشده). سایه با موسیقی دستگاهی نیز در حد یک موسیقی‌دوستِ بسیار پیگیر که معاشرت‌هایی با اهالی این موسیقی داشته، آشنایی‌هایی دارد. از مجموع صحبت‌های او در منابع مختلف چنین برمی‌آید که این آشنایی، علمی و چندان عمیق نیست و بالطبع شامل داده‌هایی درست و غلط از دیده‌ها و شنیده‌هاست (مانند بیگجه‌خانی را شاگرد درویش‌خان دانستن! و موارد دیگر). واژگانِ موسیقایی نیز در شعرِ او فراوان‌اند.

نظر من، نظر شما، نظر او

خیلی پیش می‌آید که در واکنش به یک نقد بشنویم؛ «این نظر نویسنده است». آیا تا به‌حال دقیقاً فکر کرده‌ایم که چنین جمله‌ای یعنی چه؟ کسی که این جمله را می‌گوید درواقع دارد اعتبار حکم‌های درون نقد را زیر سؤال می‌برد. می‌گوید آنها از جنس «نظر شخصی» هستند. اولین مفهومی که از نظر شخصی به ذهنمان می‌آید چیزی است مثل این جمله «قورمه‌سبزی خیلی خوب است». این «نظر» گوینده است درباره‌ی یک غذا. آنجا «شخصی» بودنش معلوم می‌شود که یک نفر دیگر پیدا می‌شود و درست برعکسش را می‌گوید و ما هم راهی پیدا نمی‌کنیم که بگوییم کدام درست گفته. فقط می‌توانیم بگوییم با اولی موافقیم یا با دومی. یعنی وابسته به «شخص» گوینده یا شنونده است.

آخرین ارسال‌ها

از روزهای گذشته…

داوودیان: وقت است را برای صدای شجریان نوشتم

این سئوال را پرسیدم به این دلیل که کنسرتو فرمی خاص است که میتواند تواناییهای آهنگسازی و موسیقایی زیادتری داشته باشد نسبت به فرم های دیگر. یک تصور عمومی هست در موسیقیدانان که اعتقاد دارند، کاملترین فرم سمفونی است ولی به اعتقاد من کنسرتو کاملترین فرم است، چراکه هم امکانات موسیقایی سمفونیک و هم امکانات موسیقایی تکنوازی در آن وجود دارد.

میرهادی: فیوژن ایرانی با عوام گرایی مخلوط شده!

همانطور که قبلا” اشاره شد این امکان برای سایت گفتگوی هارمونیک مهیا شد تا از نظرات آقای کیوان میرهادی موسیقیدان بنام عصر حاضر کشورمان در باره موسیقی روز کشور آگاه شویم. قسمت اول این مصاحبه تحت عنوان دیدگاه های کیوان میرهادی راجع به موسیقی امروز قبلا” منتشر شد دراینجا از شما دعوت میکنیم تا به قسمت دوم نظرات ایشان توجه نمایید.

درگذشت اتا جیمز

اتا جیمز، بانوی افسانه ای بلوز و سول جز، صبح جمعه، ۲۰ ژانویه در بیمارستان پارکویو کامیونیتی در لس آنجلس، در هفتاد و سه سالگی در اثر سرطان خون درگذشت. او چند ماه گذشته را رد مرحله پایانی سرطان خون و دمانس به سر می برده است و پنجشنبه شب به بیمارستان مراجعه می کند اما صبح جمعه فوت می کند. پزشک اتا روز جمعه از درگذشت او اظهار تأسف کرد و گفت: »ما همگی بسیار نارحت هستیم. با توجه به شناختی که از او و گذشته اش داشتم، مایه افتخار بود که مراقبت از او را به عهده داشتم.» همسر و فرزندان اتا در لحظه های پایانی زندگیش در کنار او بودند.

آقایان ارکستر ملی متعلق به شما نیست

ارگان های دولتی غالباً عادت کرده اند که چهره های هنری را به گونه ای خاص به کار گیرند، به کار گرفتنی که بیشتر در چهارچوب سیاست های فرتوت خودشان است، چرا که تصور می کنند در حوزه ی هنر هم، پول، نمودار قدرت و نفوذ است، حال آن که پول در برابر هنر خود فاقد معناست.البته این سیاست دولت های غیر دمکراتیک است که پیوسته می کوشند همه چیز را از تملک بشر خارج کرده و خود را مالک واقعی و دائمی آن کنند. برخی از مسؤولین در این نوع از حکومت ها نیز بر این باورند که می توانند چهره های هنری و حتا دانش، آگاهی و اعتبار آن ها را توقیف کنند.

تاریخچه ای خلاصه از استرادیواری و گوارنری (II)

هرچند آماتی و استرادیواری، در مرحله اول حرفه اش، برای سازها از ورنی طلایی رنگی گرم با سایه های مختلف استفاده می کردند اما در این زمان (آغاز قرن هجدهم) بود که استرادیواری به ورنی نارنجی متمایل به قرمز روی آورد که به استاندارد سازهایش تبدیل شد. با آغاز قرن هجدهم، استرادیواری به دوران طلایی حرفه اش رسید که تا دهه بیست این قرن ادامه داشت.

روز باشکوه ایل بختیاری (I)

نوشته ای که پیش رو دارید، پیشتر در روزنامه «اعتماد» به صورت خلاصه چاپ شده است که از امروز این نوشته، در دو قسمت در «گفتگوی هارمونیک» به انتشار می رسد.

عصر حماسی کوبیسم و فردیت در حنجره بزرگان (I)

احساسی آمیخته به ترس در من شنونده برانگیخته می شود زمانی که تصور نبودن بزرگانی چون پاواراتی و شجریان به ذهن من راه می یابد. بی تردید این حالت پاسخ لذتی ست که پیوسته از اجراهای موفق این دو استاد برده ام.اما بر آن نیستم که خود را به این دلیل که از اجراهایشان لذت می برم محبوس کنم.آنچه مرا وا می دارد تا بر آثار ایشان تعمق کنم تقابلی ست میان دو فرهنگ موسیقایی (آوازی) شرق و غرب (که از ممتازترین نمونه های آواز کلاسیک غربی نیز هست) و شجریان را به عنوان برجسته ترین نماینده ی موسیقی آوازی ایران ( که می توان گفت از معدود آوازخوانانی ست که با آواز ایران گره خورده است.) انتخاب کرده ام.

تنها میزگرد تخصصی موسیقی ایران (I)

میدانیم که آسیا از دیرباز سرزمین جشن ها و سرورها و آیین های گوناگون از جمله کهنترین شیوه های نمایشی جهان بوده است. سنت موسیقیایی ایران را نباید با موسیقی ملی ایران یکی گرفت. سنت موسیقی ایران، یا موسیقی سنتی -که اصطلاح اشتباهی است- آیینی است. همین آیینی بودن آن باعث می شود که جوان ایرانی راه خود را در این سنت پیدا کند. این راه چه در نوازندگی و چه در خوانندگی از این نقطه نظر فرقی ندارد.

تقلای یافتن راهی نو (IV)

حس تعلیق به وجود آمده با تاکید بر روی محسوس اصفهان در آخرین هجای هر جمله از شعر (استفاده از اصطلاح غربی “محسوس” برای درک بهتر درجهٔ مورد نظر است)، ضمن آنکه با مضمون مرتبط با از خود بیگانگی، عدم تعلق و سرگردانی ذاتی موجود در شعر در تناسب است، شنونده را در انتظار جمله‌های بعدی نگاه می‌دارد.

دژآهنگ: سبک مورد علاقه من کلاسیک است

نوشته که پیش رو دارید گفتگویی است با الیاس دژآهنگ استاد و نوازنده‌ هارمونیکا، این گفتگو در برنامه نیستان در شبکه فرهنگ انجام شده است. وی فوق لیسانس آهنگسازی از دانشگاه هنر است و مدت‌هاست روی تکنیک‌های جدید نوازندگی ساز هارمونیکا تلاش می‌کند و در کنار آن به تشکیل آنسامبلی از انواع هارمونیکا پرداخته است.