سجاد پورقناد
ارکستر زهی باربد به رهبری کیوان میرهادی و سرپرستی محمد هادی مجیدی در سومین دوره جشنواره بین المللی موسیقی معاصر تهران در تاریخ سوم اردیبهشت ماه ۹۷ ساعت ۱۸ در تالار رودکی به روی صحنه رفت. در این اجرا یک قطعه از کیوان میرهادی برای با نام کنسرتو تنبور اجرا شد. امروز گفتگوی ما را با کیوان میرهادی درباره این کنسرت می خوانید:
در مورد اجرایی که در جشنواره موسیقی معاصر داشتید صحبت کنید و بفرمایید که چطور شد که با ارکستر باربد همکاری کردید؟
همکاری من با ارکستر باربد در سومین دوره جشنواره موسیقی معاصر تهران بود؛ قبلا خودم با یک بند جز به نام O.R.P یا ارپ (به صورت چهارنفره) در دوره اول این جشنواره شرکت کرده بودیم.
در این دوره بعد از ۵ سال که با ارکستر کامراتا نتوانسته بودم همکاری کنم به دعوت آقای محمد هادی مجیدی سرپرست این گروه، رهبری ارکستر باربد را به عهده گرفتم. واقعا فرصت خوبی برای من بود که نفسی تازه کنم و به صحنه برگردم. بچه ها خیلی آماده و خوب و ورزیده و پذیرا بودند؛ رپرتوار به صورت توافقی انتخاب شد و کار شروع شد.
در این برنامه تمرینات کافی و خوبی داشتیم و کار به خوبی پیش رفت و نیاز به کار اضافه ای نشد. من فکر می کنم اصلا نسل تغییر کرده است، چراکه اگر من همین قطعات را می خواستم با کامراتایی که سال ۸۱ داشتم اجرا کنم یا حتی ارکستر سیمفونیتا که قبل از کامراتا داشتم، نمی توانستم این نوع موسیقی را با چنین سرعتی به اجرا برسانم.
ظاهرا هر دوره ای که جلو می رود (هر سه یا چهار سال) وضعیت نوازندگان بهتر می شود و همه خوب و آپگرید شده دیده می شوند. یعنی ما توقعی که از یک جوان ۳۰ ساله داریم، یک جوان ۲۲ ساله برآورده می کند! تازه ما با آن سی ساله چهار سال کار می کردیم تا یک رپرتوار مشکل را اجرا کنیم ولی حالا جوان های زیر ۲۵ سال به سرعت این موسیقی ها را اجرا می کنند. من در سال ۸۲ جرات اجرای این قطعات را نداشتم ولی در سالهای ۸۴ و ۸۵ دیگر فهمیدم که می شود این آثار را در مدت کوتاهی در آورد.
در این کنسرت اثری به نام کنسرتو برای تنبور را به روی صحنه بردید؛ چطور به فکر آهنگسازی برای این ساز افتادید؟
ساخت کنسرتو تنبور ماجرای طولانی ای داشت که سعی می کنم خیلی خلاصه ماجرا آن را تعریف کنم، حدود ۸ سال پیش شبی به همراه دوستم آقای امیرحسین تفرشی در جایی بودیم که ایشان تنبور را برداشتند و قطعه ای زدند که من مبهوت شدم، از ایشان خواستم این قطعه را تکرار کنند و چندین بار این اثر را نواختند. ایشان پیشنهاد دادند که این قطعه برای تنبور و گروهی از خوانندگان مرد تنظیم شود که البته نشد و دو سال بعد قسمت هایی از این اثر را برای ارکستر کامراتا آهنگسازی و ضبط کردم.
کیوان میرهادی و محمد هادی مجیدی
دوست ما آقای دکتر تفرشی برای پیرهای منطقه اورامان این موسیقی را پخش کردند و بخش هایی که به نظر آنها مقام های قابل اجرا داشت با مجوز آنها قطعی شد؛ ما خیلی با احتیاط در این زمینه عمل کردیم و با محافظه کاری شدیدی پیش رفتیم. حدود دو یا سه سال هم طول کشید این پروژه چراکه بعضی از مقام هایی که ما اجرا کرده بودیم را خواستند اجرا نکنیم و ما هم به احترام شان این کار را نکردیم.
۱ نظر