سجاد پورقناد
درباره ورودتان به رادیو بگویید، چگونه همکاریتان را با رادیو آغاز کرده اید و درگروهی که به نام گروه خالقی معروف بود چه فعالیتهایی را انجام می داده اید و چطور وارد این ارکستر شده بودید؟
در هنرستان ما ارکستری داشتیم که بنده آن را اداره کرده بودم و در واقع یک ارکستر دانشجویی بود، پس از فارغ التحصیل شدن از هنرستان موسیقی ملی، با همکلاسی های که داشته ایم مثل آقای سعید ثابت، آقای حسین بهروز نیا، آقای ضرغامی و دوستان دیگر، ما علاقه مند شده بودیم که فعالیت های خود را گسترده تر کنیم؛ به گوشمان رسید که در رادیو میدان ارگ، امتحانی می گیرند برای نوازندگی و جذب نوازندگان برای صدا و سیما. آنجا رفتیم و در آزمون شرکت کردیم و خدا را شکر کارمان مورد قبول واقع شد و ارکستر در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی که وابسته به صدا و سیما بود تشکیل شد. نام این گروه خالقی بود که غالبا دوستانی که آهنگ خودشان را می آوردند، سرپرستی آن را به عهده داشتند و فعالیت از سال ۵۸-۵۹ آنجا شروع شد.
اولین آلبوم مستقلی که از شما به بازار آمد کدام بود؟
اولین آلبومی که بنده بیرون داده ام به نام «آتش دل» است که با خوانندگی آقای علیرضا افتخاری این کار بیرون آمد؛ به عنوان قدردانی و بزرگداشت استاد تاج اصفهانی آن آلبوم را تهیه کرده و پس از آن در آلبوم متعددی حضور داشتم چه به عنوان نوازنده و چه به عنوان سرپرست گروه و آهنگساز.
درباره آلبوم سارنگ هم صحبت کنید که بعدها نت قطعه سارنگ هم منتشر شد و علاقمندان با تار نوازی شما در این اثر بخاطر تکنیک و سونوریته درخشانی که داشتید آشنا شدند و این اثر بسیار مورد توجه اهالی موسیقی قرار گرفت؛ ولی چرا ادامه پیدا نکرد، یعنی اکثرا مخصوصا نوازندگان تار انتظار داشتند بعد از آن آلبوم، تکنوازی متعددی را تهیه کرده و وارد بازار کنید ولی خط کار شما عوض شد و بیشتر متمرکز به آهنگسازی و مخصوصا آهنگسازی سنفونیک شدید؟
اولین آلبوم بی کلام «سارنگ» است که مجموعه ای از آثار بی کلام بنده است البته اینکه شما می فرمایید چطور ادامه پیدا نکرد، نه ادامه پیدا کرد اما نه به غالب آلبوم و در واقع به شکل ترک های تکی کار کرده ام، خیلی کار زیاد کرده ام طی سال هایی که در سازمان صدا و سیما بودم؛ بنده حدود ۳۰ سال هنرستان دختران و مدتی هم هنرستان پسران، حدود ۵ الی ۶ سال هم دانشگاه هنر تدریس کرده ام و این سال هایی که تدریس کرده ام، در عین حال در ارکسترهایی فعالیت داشته ام و کنسرت های متعددی با ارکستر انجام داده ام که البته این ارکستر که می گویم در واقع ارکستری است که با نام خود بنده بوده است.
مسیری که جناب دلنوازی انتخاب کرده بودند مسیری بود در راستای فکری هنرمندانی چون حسین دهلوی و فرامرز پایور ولی بعد از یک دوره مسیر کاری و هنری ایشون تغییر کرد و با ورود به سازمان صدا و سیما رنگ و بوی هنری آثار ایشون کمرنگ شد و بیشتر حال و هوای مناسبتی و حکومتی به خود گرفت به امید اینکه آثار منتشر نشده ارزشمند ایشان به مانند آلبوم سارنگ در اختیار علاقمندان قرار گیرد
سلام. عجیب است که بعضی از انسانها ذهن دیگران و تفکر دیگران را بهتر از خودشان میبینند. . . شرایط روحی و تاثیر پذیری هر هنرمند از جامعش متفاوت است. و ربطی به تعغیر سبک یا روش ندارد باید نشست پای درد دلها تا واقعیتها آشکار شود.سپاس