گفتگوی هارمونیکبیست و هشتمین دوره نشست تخصصی آواز ایرانی در فرهنگسرای ارسباران اجرا می شود. در این نشست تخصصی و آموزشی که سومین سال فعالیت خود را طی می‌کند، بحث‌ها و سخنرانی‌‌های تخصصی درباره آواز ارائه می شود. دیگر وظیفۀ مهم برگزارکنندگان «آیین آواز» معرفی آوازخوانان برجستۀ جوان و میانسال به جامعه هنری است. در بیست و هشتمین دوره نشست تخصصی آواز ایرانی به شناخت و بررسی جایگاه آوازی استاد اقبال آذر خواننده پر آوازه موسیقی دستگاهی پرداخته خواهد شد.
فرهنگسرای ارسباران در ضلع شمال غربی پل سیدخندان واقع شده و ورود به سلسله نشست‌های آیین آواز برای تمامی علاقه‌مندان آزاد و رایگان خواهد بود.
رامین بحیرایی در بیست و هشتمین نشست آیین آواز که ساعت ۱۸ سه‌شنبه ۱۳ آذر فرهنگسرای ارسباران برگزار می‌شود، به آوازخوانی می‌پردازد. صدای این خوانندۀ جوان را که قرار است آواز خود را در «مثنوی نوا» بخواند، سجاد محرابی با تار همراهی خواهد کرد.
ابوالحسن قزوینی (۱۲۴۵ الوند قزوین – ۱۳۴۹ تبریز) فرزند ملا موسی معروف به «اقبال‌السلطان» و «اقبال آذر» خواننده موسیقی ایرانی و صاحب یکی از قوی‌ترین صداها در آواز ایرانی بود.
در مورد تولد ابوالحسن اقبال آذر (اقبال السلطان) روایتهای مختلفی وجود دارد که ظاهرا دقیق ترین آن سال ۱۲۴۵ شمسی است. وی در روستای الوند واقع در ۶ کیلومتری قزوین به دنیا آمد. پدرش ملا موسی از مدرسان مدرسه حاج ملا صالح قزوینی بود. اقبال در ۷ سالگی پدرش را از دست داد و همراه خانواده اش راهی قزوین شد.
خوانندگی را در آیین تعزیه خوانی آغاز نمود. به همراه گروه تعزیه قزوین برای اجرا بارها در تکیه دولت تهران و نیز در تبریز تعزیه خوانی نمود. خوانندگی وی، نمونه‌ای از شیوه آوازی مکتب قزوین است. وی در سال ۱۲۷۷ هجری خورشیدی برای کار در شهرداری، از قزوین به تبریز رفت. وی در دستگاه محمدعلی میرزا ولیعهد مظفرالدین شاه و بعد نزد احمدشاه رفت و آمد داشت.
در زمان سکونت در تهران و هنگامی که به عنوان مأمور در رادیو و بخش موسیقی مشغول به کار شد، به دلیل تنگ‌چشمی‌ها و حسادت دیگران، استقبال چندانی از وی و ضبط کارهایش نشد و پس از یک سال دوباره به تبریز برگشت.
اقبال آذر چهار بار ازدواج کرد و از همسر اول و دومش (صفیه و خورشید بانو) صاحب پنج فرزند به نام‌های غلامحسین، نواب، اکرم، عفت و نصرت شد.
شاگردان اصلی اقبال ۵ نفر بودند: رضاقلی میرزا ظلی، سرتیپ سیف، شیخ عبدالحسین ترک، ملوک ضرابی و میرزا ابراهیم بوذری و رامبد صدیف. کسان دیگری بوده‌اند همچون علی بخشایش خیابانی و… که از او دانش کسب کرده یا شیوه آوازی او را دنبال می‌کردند ولی در اسناد ثبت نشده‌است.
در روز دوشنبه سوم اسفند ۱۳۴۹ در صد و هفت سالگی به علت نارسایی کبد، در خانه خود در محله اهراب تبریز درگذشت. آرامگاه اقبال در گورستان وادی رحمت تبریز است. از ابوالحسن اقبال آذری آثاری به همراهی هنرمندانی چون: غلامحسین درویش (درویش خان)، علی اکبرشهنازی، ابراهیم منصوری، غلامحسین بگجه خانی و… باقی مانده است.
۱ نظر