گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

گردهمایی ۱۵۰۰ جوان در جشنواره خرم (۲)

جذب حداکثری و فرهنگ سازی

سیاست این جشنواره برای جذب حداکثری جوانان به خوبی در فراخوان این جشنواره دیده می شود. جشنواره نوای خرم چندان در پی مشکل شدن رقابت بین جوانان علاقمند نبوده و بیشتر سعی در عمومی شدن فرهنگ موسیقی کلاسیک ایرانی را دارد. صدنوری در این باره می گوید: «ما خیلی تمایل نداریم که این جشنواره فقط حالت رقابت‌گونه پیدا کند ولی از آنجا که این موضوع سبب افزایش انگیزه بچه‌ها می‌شود، این حس رقابتی هم در آن وجود دارد. از سوی دیگر امتیاز هنرمندان شرکت کننده خیلی به هم نزدیک بود که همین موضوع قضاوت را بیش از پیش برای ما سخت کرده است.»

این گفته نشان می دهد که برای جشنواره خرم، رقابت تنها بهانه ای برای انگیزه بخشی بیشتر برای شرکت کنندگان جشنواره است و اولویت مهم همان گسترش تاثیر گذاری فرهنگ موسیقی بین نسل جدید است.

هرچند برگزار کنندگان جشنواره خرم از دشوار شدن شرایط شرکت در این جشنواره پرهیز می کنند ولی بدون شک ادامه فعالیت این جشنواره، منوط به مشخص تر شدن اختلاف سطح شرکت کنندگان است، چراکه رفته رفته، به تعداد برندگانی که امتیاز های یکسان دارند افزوده می شود و این مسئله می تواند باعث دیده نشدن برترین های جشنواره و در نهایت نارضایتی آنها شود. لذا بهتر است هرچه زودتر روش انتخاب قطعات در فراخوان جشنواره بعدی مورد ارزیابی قرار گرفته و مسئله رقابتِ جدی، مورد بحث قرار بگیرد.

گلهایی که زنده است

شاید برای موسیقی شناسان غربی که پیش از انقلاب در پی معرفی موسیقی ایرانی به مثابه یک موسیقی فولک یا به قول خودشان «سنتی» بودند و موسیقی اجرا شده توسط حامیان «مکتب وزیری» را یک موسیقی «دو-رگه» و فاقد اصالت ایرانی معرفی می کردند، این استقبال از موسیقی گلها (که بخش از هنرمندان آن مستقیما شاگرد علینقی وزیری و تعدادی دیگری از آنها هنرآموخته، شاگرد وزیری یعنی ابوالحسن صبا بودند) قابل درک نباشد، چراکه پیش بینی می کردند، بعد از برپایی کنفرانس هایشان در تهران و تاسیس مرکز حفظ و اشاعه موسیقی، مکتب وزیری و موسیقی گلها (که نوعی مردمی تر و با وابستگی بیشتر به ادبیات فارسی بود)، رو به افول و فراموشی برود.

اما استقبال کودکان، نوجوانان و جوانان در جشنواره نوای خرم به تنهایی می تواند نشان بدهد که بخشی از موسیقی گلها که ارزشمند و به دور از کلیشه ها بوده است، همچنان زنده است و این زندگی دوباره را نمی تواند از زنده بودن یک نوستالژی قدیمی ناشی شود.

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد متولد ۱۳۶۰ تهران
نوازنده تار و سه تار، خواننده آواز اپراتیک و سردبیر مجله گفتگوی هارمونیک
لیسانس تار از کنسرواتوار تهران و فوق لیسانس اتنوموزیکولوژی از دانشکده فارابی دانشگاه هنر تهران

۱ نظر

بیشتر بحث شده است