گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

آگوستین باریوس مَنگوره، گیتاریست و آهنگساز پاراگوئه ای

مقاله ای که پیش رو دارید ترجمه ای از شایان نوروزی است درباره آگوستین باریوس مَنگوره، گیتاریست و آهنگساز پاراگوئه ای:

گیتاریست و آهنگساز ویرتئوز نیمه اول قرن بیستم بود که در شهر کوچک سَن خوان باتیستا (San Juan Bautista) در کشور پاراگوئه و در یک خانواده بزرگ که به موسیقی و ادبیات بسیار اهمیت می دادند متولد شد. آگوستین از سن کم شروع به نواختن گیتار کرد و تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه جِزُویتْ (Jesuit) – جایی که از ساز گیتار برای فراگیری هارمونی استفاده می کرد – به پایان رساند. نخستین آموزگار رسمی وی گوستاوُ سوسا اِسکالده (Gustavo Sosa Escalda) بود که آگوستین جوان را با روش های نوازندگی سور (Sor)، آگوادو (Aguado) و همچنین قطعاتی از تارگا (Tarrega)، وینِس (Vinas)، آرکِس (Arcas) و پارگا (Parga) آشنا کرد. آگوستین باریوس در سن ۱۳ سالگی به عنوان یک نابغه شناخته شد و بورسیه ناسیونال کالِجیو (Colegio Nacional) در شهر آسوونْسیون (Asunción) را دریافت نمود.

در آنجا علاوه بر موسیقی، در زمینه ریاضیات، روزنامه نگاری و ادبیات برجسته شد. وی همچنین شروع به فراگیری خوشنویسی کرد و در هنر گرافیک نیز بسیار با استعداد بود.

باریوس یک دوستدار فرهنگ و هنر بود و می گویند که گفته است: «کسی که در سرچشمه فرهنگ و هنر شنا نکند، نمی تواند یک گیتاریست شود.» وی علاوه بر زبان اسپانیایی به زبان گُرانی (Guarani) نیز سخن می گفت که زبان بومی کشور پاراگوئه می باشد. همچنین فرانسوی، انگلیسی و آلمانی می خواند و به دلیل تیزهوشی و استعدادی که داشت به فلسفه، شعر و عرفان بسیار علاقه مند بود. هر روز تمرین می کرد و کار کردن در بیرون، به ویژه در بار (Bar) را بسیار دوست می داشت.

آگوستین انسانی گرم، خوش قلب، خودجوش و از نظر موسیقایی یک بداهه پرداز بی نظیر بود. از همین روی داستانهای بسیاری درباره ذوق و هنر او در بداهه نوازی (بیشتر در کنسرت) گفته شده است. توانایی شگفت انگیز باریوس به عنوان یک آهنگساز این امکان را برایش به وجود آورد که بتواند بیش از ۳۰۰ قطعه برای ساز گیتار بنویسد.


audio file
بخشی از اجرای قطعه “La Catedral” با نوازندگی جان ویلیامز (John Williams) در آلبوم “The Great Paraguayan”
را بشنوید

در موسیقی او به روشنی، خلاقیت الهام بخش آمیخته با آگاهی کافی از قابلیت های هارمونیک گیتار را در می یابیم. آگاهی از دانش هارمونی باریوس را قادر می ساخت تا بتواند به عنوان یک آهنگساز در چندین سبک آهنگسازی کند: باروک، کلاسیک، رومانتیک و موسیقی توصیفی. وی پرلود (Prelude)، اِستادی (Study)، سوئیت (Suite)، والتس (Waltz)، مازورکا (Mazurka)، تِیْرِنْتِلا (Tarantella) و رومانزا (Romanza) بسیاری را تصنیف کرده است که بیشتر آنها توصیف فیزیکی اشیا یا تم های تاریخی – فرهنگی می باشند. معروف ترین قطعه او به نام دایانا گُرانی (Diana Guarani) بازآفرینی مجدد جنگ سه گانه اِلایِنْسْ (Alliance) مربوط به سال ۱۸۶۴ در پاراگوئه می باشد که به صورت کامل با توپ ها، اسب ها، درام ها، مارش ها و انفجارها اجرا می شود! وی همچنین به خوبی موسیقی پاپ می نواخت و بسیاری از آهنگسازی هایش بر اساس فرم آهنگ ها و رقص هایی بود که از سراسر ایبروآمریکا (Iberoamercia) الهام گرفته بود. مانند:

کواَکا (Cueca)، چُرو (Choro)، اِستیلو (Estilo)، مَکْسِکْسْ (Maxixe)، میلانْگا (Milonga)، پِریکان (Pericon)، تانگو (Tango)، زامبا (Zamba) و زَپِتی آدُ (Zapateado)

آگوستین در سال ۱۹۳۲ خود را به عنوان نیتسوجا (Nitsuga) تلفظ وارونه آگوستین (Agustin) – پاگانی نی گیتار از جنگل های پاراگوئه – معرفی نمود. نیتسوجا یک فرمانده افسانه ای گُرانی بود که در برابر تسلط اسپانیا ایستادگی کرد. وی به مدت چندین سال از نام مستعارش استفاده کرد، ولی در نهایت آن را کنار گذاشت و خود را آگوستین باریوس مَنگوره (Agustin Barrios Mangore) نامید.


audio file بخشی از اجرای قطعه “La Catedral” با نوازندگی جان ویلیامز (John Williams) در آلبوم “The Great Paraguayan”
را بشنوید

باریوس علاوه بر پاراگوئه، در کشورهای آرژانتین، اروگوئه، برزیل، ونزوئلا، کاستاریکا و السالوادور زندگی کرده است. وی همچنین به صورت مدوام از سال ۱۹۱۰ تا هنگام مرگش در کشورهای شیلی، مکزیک، گواتمالا، هندوراس، پاناما، کلمبیا، کوبا، هائیتی، جمهوری دومنیکن و ترینیداد کنسرت برگزار کرده است. در سالهای ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۶ در اروپا اقامت داشت و به نوازندگی در کشورهای بلژیک، آلمان، اسپانیا و انگلستان مشغول بود.

گویا بیش از ۱۰۰ اثر آگوستین باریوس هنوز باقی مانده است که به صورت دست نویس یا دیسک های ۷۸ rpm می باشند و بیش از ۳۰ قطعه ضبط شده با چهار برچسب متفاوت عرضه شده است. او علاوه بر قطعات خودش، بیش از ۱۰۰ قطعه که شامل قطعات استاندارد رپرتوار گیتار در آن زمان بود را اجرا کرده است. مانند تنظیم قطعاتی از:

باخ (Bach)، هایدن (Hyden)، موتسارت (Mozart)، بتهوون (Beethoven)، شوپن (Chopin)، آلبنیز (Albeniz)، گرانادوس (Granados) و همچنین قطعاتی از: سور (Sor)، آگوادو (Aguado)، جولیانی (Giuliani)، چُسْتْ (Coste)، تارگا (Tarrega)، تورروبا (Torroba) و تورینا (Turina)

در پایان می توان به دلیل گسترش منطقی سطح تکنیک های ارائه شده در آثار استادانی چون فرناندو سور و فرانسیسکو تارگا و همچنین افزایش قابلیت های گیتار به سطوح بالاتر بیان و توانایی تکنیکی، قدردان آگوستین باریوس بود. میراث گرانبهای این نابغه موسیقی چیزی است که او برای تمامی دوستداران گیتار به یادگار گذاشته است.


یادداشت هایی برای قطعه لاکَتِدْرال (La Catedral) اثر آگوستین باریوس مَنگوره

این قطعه یک شاهکار از آگوستین باریوس می باشد که نسخه اصلی آن را در سال ۱۹۱۴ و در دو موومان نوشته است: «آندانته رِلیجیوسو (Andante Religioso)» و «اَلِگرو سولِمْنْ (Allegro Solemne)».

داستان نوشتن این دو موومان به تجربه الهام بخش باریوس از کلیسای سَن خوزه (San Jose) در شهر مونته ویدئو (Montevideo) در کشور اروگوئه باز می گردد.


audio file بخشی از اجرای قطعه “La Catedral” با نوازندگی جان ویلیامز (John Williams) در آلبوم “The Great Paraguayan”
را بشنوید

یک روز که از جلوی کلیسا گذر می کرد، قطعه ای پر عظمت از باخ که با ارگ کلیسا در حال نواخته شدن بود را شنید. آندانته رِلیجیوسو بیانگر این احساس می باشد. به محض پایان یافتن قطعه، باریوس به آرامی فضای روحانی اطراف کلیسا را ترک کرد و ناگهان دوباره در خیابان شلوغ گام برداشت… شلوغی جهان زودگذر غیر روحانی. اَلِگرو سولِمْنْ بازنمایی این احساس متضاد است.

۲۴ سال بعد، یعنی در سال ۱۹۳۸ در شهر هاوانا (Havana) در کشور کوبا، آگوستین پرلود این قطعه را نیز نوشت: با عنوان «سادِیدْ (Saudade)» – اختصاصی برای همسرم گلوریا. سپس این پرلود را به دو موومان قبلی اضافه کرد و این فرم ۳ قسمتی را در سال های پایان عمرش به روی صحنه برد.

نسخه های بسیاری از قطعه لاکَتِدرال وجود دارند که تمامی آنها دارای اختلافات اندکی می باشند. این تفاوت ها نمایانگر دیدگاه نوازنده است.

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است