پیمان شیرالی
در مستر کلاس ها هدف اول یادگیری ساز است و بعد راهنمایی هنرآموز به دالان های پیچیده و تو در توی حوزه هنر؛ پس در اینجا شاهد اهدافی وسیع تر هستیم.
آیا مستر کلاس هایی که در ایران برگزار می شود و با حمایت جمع پرشوری از معلمین اهداف اینچنینی دارند؟
عجیب تر این است که به تازگی در ایران باب شده است، برخی نوازندگان با گذراندن یک دوره کوتاه در خارج از ایران بلافاصله بعد از بازگشت به وطن مستر کلاس هایی را برای نوازندگان برگزار می کنند! این جریان خود یک مبحث جداگانه و قابل واکاوی است که در اینجا به آن نمی پردازیم.
آیا سطح کیفی برای این کلاس ها تعریف شده است؟
آیا رده سنی در نظر گرفته شده است؟
آیا هنرآموز متوجه آموزش کامل تر نسبت به دوره های آموزشی قبلی خود می شود؟
آیا اهدافی برای آینده نوازندگی او مشخص می شود؟
چرا در مستر کلاس هایی که هر ساله تشکیل می شود ما شاهد نوازنده خوب و حرفه ای واقعی نیستیم؟
چرا نوازندگان مبتدی که هنوز دوره های آموزشی خود را با معلم خود هم تکمیل نکرده اند با چند عکس و یک کلاس ظاهری منحرف می شوند؟
چرا سطح کیفی برای این دوره ها مشخص نشده است؟
چه کسی می تواند مستر کلاس را برگزار کند و باید چه خصوصیاتی داشته باشد؟
اگر فرد اجرا کننده فقط مشغول آموختن دوره تخصصی از موسیقی است بهتر نیست کارگاه های پژوهشی یا شناخت نسبت به آن دوره که خود آموزش می بیند را برگزار کند، تا اینکه عنوان آن را با نام مستر کلاس تغییر دهد؟
از سویی دیگر در مستر کلاس هایی که در ایران برگزار می شود، بی شک معلم باید به رپرتوار گیتار کلاسیک و دوره ها و آثار آهنگسازان مختلف تسلط کافی داشته باشد؛ چند نفر از برگزار کنندگان این دوره ها در چنین مقامی هستند؟
در ادامه این نوشته می خواهم چند مثال از مسترکلاس های گوناگونی که ویرتوزهای بنام تشکیل داده اند را بررسی کنیم:
روجرو کی یزا سالها در شهرهای مختلف ایتالیا مسترکلاس های گوناگونی را در باب مکتب های نوازندگی، شناخت آهنگسازان ایتالیایی، دوره های موسیقی برگزار کرد. بخشی از حاصل آن کلاس ها پرورش شاگردانی چون: فردریک زیگانته و امانوئل سگره است که در حال حاضر از بزرگترین ویرتوزها به شمار می آیند.
مسترکلاس مانوئل باروئکو که می توان به ظهور نوازنده شهیر گیتار کلاسیک گوهر وردانیان از آن دوره ها اشاره کرد.
اگر نگاهی به کنسرت های آموزشی و مسترکلاس های پی درپی لئونارد برنشتاین بیاندازیم، به خوبی روشِ درخشانِ آموزشِ او را چه در آموزش رهبری و هدایت ارکستر و چه در شناخت و تفسیر آهنگساز و نیز معرفی مجموعه قطعات موسیقی کلاسیک و هدایت کودکان برای ارتقا شناخت صحیح از موسیقی کلاسیک می بینیم.
اما یکی از معلمین بنام، زچن ژی می باشد که از مشهورترین شخصیتهای گیتار چین است. می توان در مسترکلاس های که او برگزار می کند و آنالیز کاپریس های پاگانینی به نوازنده خوش صدا لی جی اشاره کرد.
در انتها آندره سگویا را می توان مثال آورد؛ او پرونده ای درخشان از پرورش نوازندگان و ویرتوزهایی موفق را دارا می باشد و همگی این هنرجویان مدیون تجربه و آموزش کاربردی او در زمینه گیتار کلاسیک هستتد؛ برای مثال به کیفیت قطعات انتخابی و نوازندگان بزرگی چون کریستوفر پارکنینگ اشاره می کنم و موضوع جالب و قابل بحث سلیقه ای در پذیرفتن هنرآموزان در این کلاس ها است.
۱ نظر