ریتم و ترادیسی (۱۴)

۲.۱- شکل موج ها

رایج ترین روش واقع نمای بازنمایی موسیقایی ذخیره سازی مستقیم موج صداست. ساز و کارِ متداول ذخیره-سازی آنالوگْ نوارهای کاست و ضبط های اِل پیْ هستند. فنون متداول ذخیره سازی دیجیتالْ شکل موج را نمونه برداری کرده و سپس بازنمودی از نمونه ها را بر نوار مغناطیسی، در قالب نوریِ آنْ بر سی دی، یا در حافظه ی یک رایانه ذخیره می کند. تمامی این فن آوری ها تغییرات صدا را در یک موجِ فشار صوتی هنگام رسیدن آن به میکروفُن ضبط می کند.

اعداد بزرگ تر (انحراف بیشتر) فشارهای بالاتری را نشان می دهند، و صدا هنگامی ادراک می شود که نوسان های موج بین (حدود) ۲۰ و۲۰.۰۰۰ دور در هر ثانیه باشد. هنگام ذخیره سازی دیجیتالی، به هزاران عدد در هر ثانیه (۸۸.۲۰۰ عدد برای هر ثانیه ی موسیقی استریو) نیاز است. رایج ترین روش نمایش داده ها رسم مقادیر بر حسب زمان است، آنگونه که در شکل ۱۷ انجام شده است.

شکل ۱۷. این شکلْ ترسیمی از داده های خام موج صدا برای شش صدایِ اول از مِیپِل لیف رَگ است. دایره های بزرگ تر نشان-دهنده ی گذرهای با صدایِ بلندتر هستند. میزان ها و ضرب ها نیز نت نویسی شده اند، گرچه مستقیماً در داده ها وجود ندارند، به-منظور کمک به خواننده و امکان مقایسه با نت نوشتِ موسیقاییِ شکل ۳ و نت نویسی MIDI شکل ۱۳ اضافه شده اند. دیدن نت ها به صورت مجزا در این نوع نمایش آسان نیست.

پخش یک فایل صوتی مانند .wav یا .mp3 تجربه ی شنیداری ای را که بسیار شبیه به شنیدن نزدیک میکروفُنِ ضبّاط است میسر می سازد. شیوش سازها و زمان بندی به شکلی (تقریباً) غیرِ دَرگشته بازتولید می شوند. اجرا به-طور کامل توسط فایل صوتی مشخص می شود. با این حال، آنچه مشهود نیست، انتزاع های سطح بالاتر هستند: نت ها، ضرب ها، لحن ها. در واقع، تعیین چنین اطلاعات سطح بالایی به صورت مستقیم از یک شکل موج دشوار است. این مشکل در پردازش موسیقایی شبیه به مشکل شناخته شده ی ساخت یک برنامه ی رایانه ای با قابلیت درک گفتارِ پیوسته است.

نمایش شکل موج معمولاً زمان را به صورت خطی بازنمایی می کند، اما ممکن است از دیگر ساخت های هندسی نیز استفاده کند. مشابه با نت نویسی چرخه ای برای الگوهای نمادین ادواری، شکل موج می تواند پیرامون یک دایره رسم شود. برای مثال، شکل ۱۸، دو میزانِ اول مِیپِل لیف رَگ را نشان می دهد. پیش رَوی زمان در قالب ضرب ها مشخص شده است، که با دایره های کوچک نشان داده شده-اند. چنین نمایشی به خصوص هنگام تکرار موسیقی به طور منظم در فواصل مشخص مناسب است.

استفاده از نمایش شکل موج به عنوان روشی برای ذخیره سازی موسیقی (آنچه سی دی انجام می دهد) متداول است، اما آهنگ سازی به صورت مستقیم با شکل موج ها متداول نیست. از یک جنبه، آهنگ ساز مجموعه ای از نقاط زمانی و دامنه های منحصر به فرد را انتخاب کرده، و سپس یک برنامه ی رایانه ای را به منظور واردکردن نمونه های واسط به صورتی الگوریتمی به کار می گیرد (Wishart 1994). این الگوریتم ها ممکن است داد های واردشده را با استفاده از یک سیستم غیر خطی پویا، از طریق نوعی از فرآیند تصادفی، یا از طریق فرآیندی از ساخت سلسله-مراتبیْ تولید کند. ترکیب جدول موج مستقیماً قطعات کوتاهی از موج ها را که به عنوان بلوک های سازنده ی ساخت های صوتی بزرگ تر هستند تولید می کند. با استفاده از حلقه زنی خلاق و حرکت دادن نقاط حلقه، امکان ایجاد شکل موج های همیشه درحالِ تغییر از تعداد کمی از جداول مشخص فراهم است. این فنون ترکیب در سینتی سایزِرهای پی پی جی و در سینتی سایزِرهای جدول موج نوین تر والدُرف استفاده می شود.

شکل ۱۸- دو میزانِ اول مِیپِل لیف رَگ در قالب نمودار قطبی (دایره ای) نمایش داده شده است. زمان در جهت ساعت گرد حرکت می کند و ضرب ها توسط دایره های کوچک نشان داده شده اند.