آیدین نورمحمدی دربارۀ این آلبوم می نویسد:
از دوران یادگیری کمانچه همیشه ساز سه تن از استادان (علی‌اصغر بهاری، رحمت‌الله بدیعی و کامران داروغه) تأثیر خاصی بر من داشت و سعی بر الگوبرداری و بازآفرینی سبک نوازندگی این بزرگواران داشتم که طی چندین کنسرت پژوهشی در زمینۀ شناخت و بررسی و تحلیل سبک‌های مختلف نوازندگی ساز کمانچه به این مهم اشاره کرده‌ام. ضرورت چنین اجراهای در دوران اخیر محسوس و غیرقابل انکار است، چرا که کمانچه دوران بسیار پرنشیبی را از گذشته تا به امروز طی کرده و در حال حاضر عموم فرم نوازندگی و اجرایی این ساز تحت‌تأثیر ویولن و تکنیک نوازندگی این ساز و صدادهی آن است.
شیوۀ کمانچه‌نوازی استاد علی‌اصغر بهاری، به‌عنوان یکی از اسطوره‌های این ساز، بعد از درگذشت شان متأسفانه چندان ادامه نیافت و کمانچه‌نوازی پس از ایشان عموماً تحت‌تأثیر ردیف تار (ترجمه‌نشده برای کمانچه) و نوازندگی ویُلُن قرارگرفت. هرچند که شیوۀ نوازندگی استاد بهاری شیوۀ شخصی بنده نیست، از مدت‌ها قبل مایل بودم دین معنوی‌ای را که به استاد دارم به‌نوعی ادا کنم و در این ایام که این شیوه چندان رونق و رواجی ندارد از ایشان یادی کنم که امیدوارم ارائۀ آلبوم حاضر قدمی هرچند کم و ناقابل جهت پاسداشت زحمات استاد باشد. در این اثر سعی اینجانب بر آن بوده که از الگوها و شیوۀ نوازندگی استاد بهاری الهام بگیرم و آن‌را با سلیقۀ شخصی خود بسط و گسترش دهم.
کلیۀ قطعات ضربی این آلبوم (پیش‌درآمد‌ها و رِنگ‌ها) به شیوۀ درویش‌خان توسط اینجانب ساخته شده است. در اجرای اصفهان به دلیل تسلط ویژۀ استاد بهاری به هر دو نوع اصفهان قدیم و جدید و نواختن هر دو نوع توسط ایشان در یک اجرا (با تغییر در مقدار نت محسوس) سعی بر رعایت و حفظ این الگو شده است.
کمانچۀ مورد استفاده در این آلبوم توسط آقای مازیار کربلایی براساس الگوی کمانچۀ کرم‌خانی استاد بهاری ساخته شده و در آن به‌جای سیم‌های ویُلُن، سیم سخت به‌کار رفته که موجب حصول صدادهی خش‌دار و قدمایی می‌شود.
