کشکولِ پیشکشی
ای کاش میشد «باغ بی باران» را بدونِ نوشتهی احساساتیِ آهنگساز در دفترچه و بدون طراحی جلدِ سبُک و بیربط آن شنید. اما اینها نیز بخشی از این بستهی فرهنگیاند. وقتی آهنگساز اظهار میکند که در لحظه به لحظهی خلقِ اثرش صادقانه پلاسکو، سانچی و شرف و آبروی ساکنان سرزمیناش، که هر لحظهی تاریخاش پاک است! را در ذهن داشته آیا بیراه خواهد بود اگر در موسیقیِ سراسر باکلاماش دنبال رد پای این عواطف باشیم؟
یک آهنگساز زمانیکه در معرفی موسیقیاش از هر چه غیر موسیقی سخن میگوید میتواند نشانگر آن باشد که او تمایل دارد جز موسیقیاش، خودش نیز حرف بزند و از دیگر دغدغههای غیرموسیقاییاش هم سخن بگوید. شاید همین روحیه است که باعث شده تا موسیقی در «باغ بی باران» به این اندازه پر از کلام باشد: اشعاری اغلب تغزلی و البته با تمهایی بی ارتباط به هم. جایی از زلف و چشمِ یار سخن میرود و جایی دیگر از اعتراض سوسیالیستیِ باباطاهر به چرخ گردون و موضوعاتی دیگر…
روشن است که در چنین اثری نقش کسی که کلام، در بیانی موسیقایی، بر زباناش جاری میشود برجسته خواهد بود؛ اینجاست که لحن تصنعی خواننده (به ویژه در مناطق صوتی پایینتر) و بسنده کردن به تواناییهایی چون گسترهی صوتی، چَهچَه زدن، فالش نخواندن و گوشههای ردیفی را پشت هم ردیف کردن، پای اثر را بیشتر پایین میکشد.
باری؛ اگر بی تمامِ اینها خود را متقاعد کنیم که صرفاً روی موسیقیِ سازیِ اثر متمرکز شویم و بس، علاوه بر کیفیت و تعادل صوتی در ضبط و نهاییسازی، نقاط روشنی هم نمایان خواهند شد. در این صورت است که میتوان مسیری که آهنگساز تا رسیدن به این نقطه آمده را نیز دید و امیدوارانه شنید که آهنگسازیِ اثر در بخشهای سازی و در پسِ آواز، در جاهایی توانسته است که از مرز جفت و جور کردنِ مواد و مصالح عبور کند و به ساحت خلق پا بگذارد و گاه ملودیهایی که در تصانیف روی شعرها گذاشته شده ترکیب خوشآیندی را به بار آوردهاند.
با اهمیت دادنِ صِرف به خودِ مادهی موسیقایی و تاریخاش، و عبور خردمدارانه از هرگونه شعار و این سانتیمانتالیسم همهگیر، باغِ موسیقیِ چنین آثاری را پرباران میتواند کرد.
نویز
***
گفتگوی هارمونیک
آلبوم «باغ بی باران» اثری است با صدای وحید تاج و آهنگسازی و نوازندگی هومن مهدویان. اشعار آن از حسین منزوی، باباطاهر، علی معلم، بیژن ترقی، پژمان بختیاری و سوگل مشایخی انتخاب شدهاند. در این آلبوم سحر ابراهیم (قانون)، راشد بابا شهابی و کاوه معتمدیان (کمانچه)، شایان ریاحی (سازهای کوبهای) و هومن مهدویان (تار، سهتار، عود، بم تار، بم سهتار، شورانگیز باس و دلنواز) به نوازندگی پرداخته اند. این آلبوم را انتشارات «ندای چنگ» در سال ۱۳۹۷ منتشر کرده است.
۱ نظر