این نقشمایهی سه نغمهای بسیار ساده است، با این وجود سه نغمهی آغازین درآمد (می، فا، سل) همایون را پوشش میدهد و جریان حرکت ملودیک را تا حل بر روی شاهد دستگاه (سل) میکشاند. چنان که در بسط و گسترش درآمد همایون نیز میتوان دید، حرکت بَرشو از پایین دانگ اول همایون و ایستادن بر روی شاهد، خاصیتی ناتمام به جملهی ساخته شده میدهد به همین دلیل نقشمایهی ناتمام آ، با نیمهی ناهمطول ب (شکل ۲) کامل شده که سرکی به دانگ دوم میکشد و آنگاه با حرکت فروشو سریع به شاهد بازمیگردد، اکنون فرود موضعی ملودی کامل شده و جملهی نخست آهنگ شکل گرفته است.
شکل ۲- نقشمایهی ب، میزانهای ۷ و ۸، خط تار.
پی نوشت
۴- همهی مثالهایی که از قطعهی بیداد در متن مقاله دیده میشود، از (مشکاتیان ۱۳۷۹) انتخاب و با اجازهی ناشر (علیرضا جواهری) نغمهنگاری مجدد شده است.
۱ نظر