گفتگوی هارمونیک
تال از طریق کامپیوتر موفق شد برای چندین ساز قطعاتی کوتاه بسازد، سومین زندگی نامه خود را نیز از این طریق نوشت و نیز نظریه آنالیز آینده موسیقی را تکمیل کرد. سمفونیهای کامل وی در آلبومی با برچسب آلمانی CPO عرضه شد. سبک تال به گذشته اروپایی وی وفادار مانده است. وی تحت تاثیر تمایلات غالب موسیقی اسرائیل دهه های ۴۰ و ۵۰ قرار نگرفته است که به طور وسیعی تحت تاثیر موسیقی فولکلور یهودی و قدیمی اسرائیلی و سنتی خاورمیانه ای بوده است.
در نگاه اول موسیقی تال به نظر غالبی یک دست دارد، اما علی رغم این ویژگی، می توان تغیرات اساسی و پیشرفت فراوانی را در روش آهنگسازی وی در طول سالها دید. خود وی درباره موسیقی اسرائیلی گفته است: “…موسیقی اسرائیلی نتیجه مایه و کیفیت نتها، تکنیک و موسیقی الکترونیک نیست، بلکه آن بیشتر از وجود موسیقی فولکلور و مدیترانه ای بیرون می آید. ریتم “ا لا هورا” (a la hora) نیز به این موسیقی تعلق دارد. تا جایی که این نوع غالب مفهوم آن را غنی بخشد وجود آن الزامی است. در هر زبان زنده دنیا، لهجه باید به پیشرفت هایی دست یابد، در موسیقی نیز چنین است.”
آثار تال بسیار زیاد تحت تاثیر انجیل و تاریخچه یهودیت قرار گرفته بود. بسیاری از آثار وی متعلق به دهه ۵۰، موضوع و تکنیک سنتی دارد، اگرچه زمانی که از موضوع صحبت می کند، آنرا به طور ویژه ای تغییر می دهد که طبیعت اصلی آن غیر قابل تشخیص می شود. زمانی که ملودی سنتی را از انجمن یهودی-بابلی به عنوان پایه اولین سمفونی خود قرض گرفت، تنها برای برانگیختن قوه تخیل خود بود و از پذیرفتن مفهوم ذهنی آن امتناع ورزید.
وی تمام امکانات موجود را بدون آسیب رساندن به اصول خود، در هم می آمیخت. تال در این زمینه بسیار زیاد از آرنولد شونبرگ (Arnold Schönberg) تاثیر گرفته بود. تال میگوید: “…بدون شک شخصی می تواند غنای موسیقی فولکلور اسرائیلی را بیابد، اما تنها یک آهنگساز دلیر است که می تواند آنرا به اثری دنیوی در عین حال جاودان بدل کند.” تال اهمیت رابطه بین آهنگساز و شنونده را هیچ گاه انکار نکرده است و به این وظیفه مهم در موسیقی مدرن واقف بوده است.
میگوید: “…از لحاظ تئوری، زمانی که برای شنوندگان قرن سوم، سمفونی نهم بتهوون را بنوازید، شاید آنها تنها به بعضی از صوتهای روشن گوش می سپردند، چرا که آنان برای درک چنین نوع از موسیقی پرورش نیافته بودند…”
برخورد تال با شنوندگان آثارش بر گرفته از روش سرسختانه بتهوون و آرنولد شونبرگ است، دو آهنگسازی که همواره مورد ستایش تال بودند. آثار وی بسیار جدی، نا موزون و پرماجرا بوده و هیچ گاه تنها با یک بار گوش سپردن قابل درک نیست. به طور کل یک شنونده اغلب تجربه شخصی موسیقی خود را به کنسرت می برد، این تجربیات به او کمک می کند تا خود را در جهت درک آن موسیقی هدایت کند.
بشنوید
قسمتی از سمفونی شماره سه جوزف تال را
زبان موسیقی مدام در حال تغییر است، عناصری همچون ملودی، هارمونی و ریتم، خود را به طور متفاوتی در موسیقی سنتی نسبت به موسیقی مدرن آشکار می کنند. علی رغم این تغییرات، پدیده رایج و مشترکی در تمام گوشهای موسیقی وجود دارد؛ قدرتی وسوسه انگیز که از موسیقی به شنونده منتقل می شود. تال به همراه ادگار وارس (Edgard Varèse)، ماریو داویکوفسکی (Mario Davidovsky) و لوچینو بریو (Luciano Berio) بر روی موسیقی الکترونیک-آکوستیک کار کرد. وی موسیقی الکترونیک را نوعی زبان جدید در موسیقی می داند.
کامپیوتر را ابزاری می داند که آهنگساز می تواند افکار خود را از طریق آن نظم بخشد. از نظر تال، آهنگسازی موسیقی الکترونیک جنبه دیگری نیز دارد؛ زمانی که آهنگساز از نت نویسی موسیقی کامپیوتری به عنوان ابزار استفاده می کند، به نوعی نقش مفسر را به نوازنده اثرش می دهد.
قوت این اثر تنها به گنجایش فکری آهنگساز و ذوق هنری اجرا کننده آن بستگی دارد. تال در بسیاری از آثارش از موسیقی الکترونیک استفاده نموده و در واقع یکی از پایه گذاران این کار می باشد.
بشنوید
قسمتی از سمفونی شماره چهار جوزف تال را
آثار او همانند قطعه پیانو و موسیقی الکترونیک، چنگ و موسیقی الکترونیک و اپرای ماسادا و اپرای آشمدیا نمونه های از آثار اینچنین وی می باشند. علی رغم علاقه فراوان آهنگساز به این نوع موسیقی، آثار زیادی را به این سبک به وجود نیاورده. به نظر می آید تال نمی توانست خود را متقاعد کند که موسیقی بدون اجرا کننده ای زنده خلق شود و تنها کامپیوتری باشد، بنابراین اغلب آثار الکترونیکش را با اجرای نوازنده ای ترکیب می کرد.
جوزف تال پس از سالها زندگی هنری پرثمر، سرانجام در ۲۵ آگوست ۲۰۰۸ در شهر کیباتز نزدیک اورشلیم از دنیا رفت و در همانجا به خاک سپرده شد.
بیشتر آثار و نوشته های وی در کتابخانه ملی اسرائیل در اورشلیم نگهداری می شود. تقریبا تمامی آثار جوزف تال توسط مرکز موسیقی اسرائیل (IMI) به چاپ رسیده است.
۱ نظر