گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

میراث منگوری (۳)

آگوستین پیو باریوس (1885 – 1944)

وقتی «ریچارد ریکو استوور» در سن ۷۳ سالگی (۳ فوریه) بر اثر سرطان در ایالت واشنگتن (ایالت متحده آمریکا) درگذشت، گیتار کلاسیک جهان چهره مهم دیگری را از دست داد. ریکو، مشهورترین فردی است که تمام زندگی خود را وقف مطالعه و ترویج زندگی و آثار آهنگساز و گیتاریست پاراگوئه ایی، «آگوستین باریوس» کرده بود. او نه تنها زندگی نامه ی قطعی، «شش پرتوی نقره ای ماه»، (زندگی و بارهای آگوستین باریوس منگوره) را نوشت، همچنین بیش از هر شخص دیگری مسئولیت پخش گسترده موسیقی باریوس را برای گیتاریست ها به عهده داشت.

نخست از طریق چهار جلد کتاب برای انتشارات «بِلوین میلز» از ابتدای سال ۱۹۷۶ و سپس دو جلد حماسه ای او برای انتشارات «مِل بِی» در سال ۲۰۰۳ با عنوان «آثار کامل اگوستین باریوس منگوره» همچنین از طریق مِل بِی دو جلد از آثار باریوس را به صورت تبلچر و در سال ۲۰۱۸ کتاب مِل بِی به نام «باریوس برای فلوت و گیتار» را منتشر و آن را به همسر سابق خود فلوتیست «جانان لووت»، (که با او اجرا و ضبط داشت) اهدا کرد.

ریکو همچنین مردی در پشت سیستم ناخن های مصنوعی (rico nails) برای گیتاریست های کلاسیک بود که بر استفاده از چسب های غیر سمی تاکید داشت. ریکو در آیووا متولد شد اما در اصل در فرزنو (کالیفرنیا) بزرگ شد و قبل از اینکه به دانشگاه کالیفرنیا در سانتا کروز، (جایی که مدرک موسیقی شناسی قومی آمریکای لاتین را اخذ کرد) منتقل شود در دانشگاه فرِزنو حضور یافت. علاقه او به گیتار آمریکای لاتین در واقع به تابستانی که در سال های دبیرستان خود در کاستاریکا گذراند، بازمی‌ گردد. با توجه به زندگی نامه اوریکو سفر شخصی خود را با گیتار، به وسیله یادگیری آهنگ های «فولک کاستاریکایی» با آکوردهای همراهی ریتمیک، آغاز کرد.

سپس یک روز نواختن یک گیتاریست کلاسیک را شنید و جذب نواختن عمیق او شد. این گیتاریست، «خوآن د دیوس ترخوس»، در حقیقت هنرجوی برجسته آگوستین باریوس منگوره ( ۱۸۸۵_۱۹۴۴) بود. ترخوس به استوور جوان پیشنهاد داد که در هنگام بازگشت به کالیفرنیا معلمی پیدا کند؛ بنابراین با این پیشنهاد استوور تحصیلات خود را در زمینه گیتار کلاسیک و رابطه عاشقانه با آمریکای لاتین آغاز کرد.

در اواسط دهه ۱۹۶۰، او گیتار را در اسپانیا با «جوزه توماس» در سانتیه گو د کامپوستلا و با «جورج فرزنو» در مادرید تعلیم دید. سپس یک سال را در آرژانتین گذراند و در اوایل دهه ۷۰ با «جوزه رِی د لا تورره» و «مانوئل لوپز روموس» در کالیفرنیا آموزش دید.

پژوهش فشرده استوور برای موسیقی، اطلاعات مربوط به باریوس و موسیقی آمریکای لاتین او را به السالوادور (جایی که باریوس سالهای آخر زندگیش را در آنجا سپری کرد) برد و بعد از آن در جست وجوی بی وقفه دانش و موسیقی، به چندین کشور دیگر در مرکز و جنوب آمریکا، سفر کرد. در کنار کتاب هایی که نوشت، ریکو در مجلات نیز به طور گسترده فعالیت داشت: او در طی سال ها، ۵۶ مقاله برای گیتار کلاسیک منتشر کرد.

پیمان شیرالی

پیمان شیرالی

۱ نظر

بیشتر بحث شده است