روناک قصیری
بنجامین بریتن (Benjamin Britten)، آهنگساز و پیانیست انگلیسی، سه سال از ایولین جوانتر و او نیز هنرجوی همان کالج بود، بریتن از ایولین خواست تا بعضی از آثار وی را که برای ابوا ساخته بود بنوازد. خانم ایولین حرفه خود را با حضور در ارکستر خیابان دوری (Dury) آغاز نموده بود.
او بسیار زود به عنوان ابواییست دوم برای حضور در کنسرتهای سفری خانه اپرای رویال با رهبری جان باربیرولی منصوب شد. در آن زمان جان باربیرولی متاهل بود، اگرچه آن ازدواج چندان به طول نینجامید. جان بود که ایولین را به عنوان اولین ابواییست ارکستر منصوب کرد. باربیرولی چندین اثر ارکستر به همراه ابوا مخصوص ایولین برای اجرا انتخاب نمود، از جمله کنسرتوی هندل که تعدادی از این اجراها ضبط شده است.
رالف وان ویلیامز (Ralph Vaughan Williams) از اجرا و ضبط آنان از کنسرتوی خود بسیار خرسند بود. چندی از آهنگسازان، آثار خود را تقدیم ایولین نمودند: آرنولد کوک (Arnold Cooke)، استیفان دوگسن (Stephen Dodgson)، آرتور بنجامین (Arthur Benjamin)، ادموند رابرا (Edmund Rubbra) و الیزابت ماکونچی (Elizabeth Maconchy).
کیفیت اجراهای او در ارکستر اسکاتلندی این اجازه را به وی داد تا از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۸ در جشنواره گلیندبورن (Glyndebourne) و از ۱۹۳۵ تا ۳۹ در ارکستر سمفونیک لندن بنوازد جایی که او و دوستش ناتالی کاین (Natalie Caine) به عنوان اولین نوازنده ساز بادی زن در آن ارکستر محسوب می شد و هنری وود (Henry Wood) وی را به عنوان اولین ابواییست ارکستر جدید ملکه منصوب نمود.
بعد از جدایی جان باربیرولی از همسر اولش، وی و ایولین در سال ۱۹۳۹ با یکدیگر ازدواج کردند. در این زمان باربیرولی رهبر فیلارمونیک نیویورک بود، سمتی که پس از پایان دوره آرتورو توسکانینی در سال ۱۹۳۶ به وی رسید. آنان تا سال ۱۹۴۳ در نیویورک زندگی کردند تا آنکه به انگلستان بازگشتند تا جان باربیرولی رهبری ارکستر هاله را در منچستر بر عهده گیرد.
ایولین نیز گاه در این ارکستر می نواخت. اگرچه وی برای اجتناب از ایجاد شایعه مبنی بر آنکه به دلیل وجود همسر وی قادر به نواختن در آن ارکستر می باشد، سعی به شرکت هر چه کمتر در آنجا می نمود. زمانی که ارکستر هاله در سالزبورگ در سال ۱۹۴۸ اجرا داشت او در اولین اجرای آنان از کنسرتوی ابوا اثر موتسارت، سولیست بود و در آن دوئتی را به همراه پیانیست ایریس لوریج (Iris Loveridge) اجرا کرد.
در منچستر ایولین خود را وقف کمک به باربیرولی کرد. وی همه جا در کنار وی حضور داشت و منشی و راهنمای او بود. زمانی که سلامتی باربیرولی به خطر افتاد، خانم ایولین کمتر به نوازندگی می پرداخت و وقت خود را فدای همسر کرد. زمانی که باربیرولی به عنوان رهبر ارکستر سمفونیک هوستون منصوب شد، ایولین به همراه وی به آمریکا سفر کرد. در سالهای پایانی زندگی باربیرولی، مباشر سابق وی مشکلات مالی جدی را برای آنان فراهم آورد. پس از مرگ همسر در سال ۱۹۷۰ ایولین نوازندگی اُبوُا را از سرگرفت.
موومان دوم از کنسرتو ابوا اثر وان ویلیامز با رهبری جان باربیرولی و تکنوازی همسرش اولین را بشنوید
وی در آکادمی رویال موسیقی به تدریس پرداخت جایی که به نام ”خانوم بی” شناخته شده بود! وی بارها به عنوان هیات داوران جشنواره های مختلف موسیقی حضور یافت. او همچنین نویسنده کتابی به نام تکنیک اُبوُا (Oboe Technique)، کتاب سه جلدی همراه اُبُواییست (Oboist’s Companion) و زندگی نامه خود: “زندگی با جان پر شکوه” (Living with Glorious John) می باشد.
ایولین در سال ۱۹۸۴ به عنوان شوالیه بریتانیا (Order of the British Empire) شناخته شد. خانم ایولین روثول/باربیرولی یک روز پس از نود و هفتمین سالروز تولدش، از دنیا رفت!
۱ نظر