بلوز، موسیقی عامیانه سیاهان آمریکایی

از جمله مهمترین منابعی که موسیقی جز (Jazz) از آن استفاده میکند سبک موسیقی بلوز (Blues) است.

این سبک، از موسیقی عامیانه سیاهان آمریکایی مانند آوزاهایی که در هنگام کشت و کار میخوانند، یا آوازهای مذهبی و بخصوص ترانه هایی که در دوران برده داری برده ها می خواندند

بوجود آمده است.

به روایتی از سال ۱۹۸۰ سیاهان آمریکایی این نوع ترانه ها را شروع به خواندن کردند. اما به تدریج تاثیر این سبک موسیقی بر سایر سبکها مانند Soul، Rock، Country و حتی

جز بطور آشکاری مشاهده شد.

بلوز های آوازی معمولا” مفاهیم مشخص و محدودی دارند، اغلب آنها ترانه هایی با مایه های غم انگیز راجع به بی وفایی در عشق یا خیانت و … بوده و دارای ملودی های ساده و

کوچک می باشند.

هر قسمت از ترانه های بلوز معمولا” در حالت استاندارد از ۱۲ میزان تشکیل شده و خواننده تمام شعر را معمولا” با تفاوت کمی روی ملودی همان ۱۲ میزان میخواند، بعد ساز سولو

همان ملودی را با کمی تغییر و بداه نوازی اجرا می کند.

بلوز استاندارد معمولا” در یک گام بزرگ با استفاده از سه آکورد I و IV و V ساخته می شود که البته برای رنگ آمیزی آکوردها اغلب آنها حداقل هفت می شوند. ناگفته نماند که بلوز در گام های کوچک هم اجرا می شود.

نکته دیگر آنکه اغلب موسیقدانان بزرگ و صاحب سبک هر یک برای خود پیش روی های (progression ) خاصی را در بلوز استفاده می کنند.

مثلا” چارلی پارکر نوازنده توانای سازهای بادی از این ترتیب هارمونی ها برای بلوز استفاده می کند:

Imaj7 VIIm7-5 III7-9 VIm7 II7 Vm7 I7 IVmaj7 IVm7 bVII7

مسئله جالبی که تقریبآ در تمام قطعات بلوز دوازده میزانی می توان پیدا کرد آن است که این دوازده میزان به سه گروه چهارتایی تقسیم می شوند که در هر چهار میزان دو میزان

خواننده میخواند و بعد دومیزان ساز همراهی می کند.

نکته مهم دیگر در یک قطعه بلوز نت آبی یا محزون است که در ملودی ویژگی خاصی را القا می کند. کافی است شما در یک گام بزرگ نتهای سوم یا پنجم را کمی بم کنید (حد اکثر نیم

پرده برای سازهای شستی دار) در اینصورت حس بلوز بوجود میاد.

اغلب قطعات بلوز ریتمهای معتدل یا آرامی دارند و بندرت سریع اجرا می شوند.