گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

نگاهی به زندگی کورساکوف قبل از شروع به آهنگسازی

مارچ سال ۱۸۴۴، نیکلای ریمسکی – کورساکف در شهر کوچکی به نام تیخوین (Tikhvin) در ۲۰۰ کیلومتری سنت پترزبورگ متولد شد. خانواده او از نظر سن افراد کمی غیر طبیعی به نظر می رسید چرا که در بدو تولد پدرش ۶۰ ساله، مادرش ۴۲ ساله و برادرش یک افسر نیروی دریایی ۲۲ ساله بود.

نیکلای کوچک نواختن پیانو را در تیخوین شروع کرد و والدینش متوجه پیشرفت شایان او و قدرت خوب شنوایی وی شدند اما هرگز توجه خاصی به آن نشان نداند. بنا به خواسته پدر و مادرش نیکلای در سن

۱۲ سالگی وارد مدرسه دریانوردی در سنت پترسبورگ شد تا مانند برادرش دریانورد شود. از آن پس او به کنسرت های اپرا و سمفونی می رفت و بتدریج علاقه شدیدی به موسیقی پیدا کرد.

معلم جدیدش کانیل (Canille) متوجه استعداد شاگردش در زمینه موسیقی شد و به او گفت که باید آهنگسازی را شروع کند. کانیل قواعد کلی آهنگسازی را به او آموزش داده و تمریناتی برای انجام دادن در

منزل به او داد. همچنین او را به آهنگ سازی به نام میلی بالاکیرف (Mily Balakirev) که رئیس حوزه موسیقی در سنت پترزبورگ بود معرفی کرد.


audio file
قسمتی از سوئیت سمفونیک شهرزاد که در سال ۱۸۸۸ نوشته شد

در سال آخر تحصیلاتش در مدرسه دریانوردی (سالهای ۱۸۶۲-۱۸۶۱) نیکلا شروع به ساختن موسیقی سمفونیک کرد، خوشحال بود و آرزو می کرد که روزی آهنگ ساز بزرگی شود. پدرش در مارس

۱۸۶۲ از دنیا رفت و مادر و برادرش او را متقاعد کردند که شغل موسیقی هیچ تضمینی برای در آمد کافی در زندگی نیست و بنابراین او باید یک افسر دریانورد شود. برای این منظور او باید عازم سفری به

دور دنیا می شد. در اکتبر ۱۸۶۲ نیکلا ریمسکی کورساکوف عنوان یک افسر مسئول آشپزخانه در کشتی آلماز (Almaz) عازم سفر شد.

آهنگ ساز جوان با امید به اینکه می تواند در کشتی آهنگ سازی کند با والدینش موافقت کرد، اما حال و هوای موجود در کشتی برای ساخت موسیقی مناسب نبود. وظایف نظامی هیچ وقت اضافه ای برای

فعالیت موسیقی باقی نمی گذاشت، نه پیانو و نه هیچ ساز دیگری در کشتی موجود بود و هیچ یک از خدمه کشتی به موسیقی
علاقه ای نداشتند. و فقط توقف طولانی در انگلستان (زمستان ۱۸۶۳-۱۸۶۲) به

او فرصت ساخت قسمت “Andante” از سمفونی مورد علاقه اش را به وی داد.

کم کم علاقه او به موسیقی از بین رفت و فکر می کرد که موسیقی هیچ نقش دیگری در زندگی او ایفا نخواهد کرد. سفر دریایی، دو سال و ۸ ماه طول کشید و در طول این مدت نیکلای از آلمان، انگلستان،

ایالات متحده امریکا (هنگام سفر به آبشار نیاگارا)، برزیل، فرانسه و اسپانیا دیدار کرد. او بسیاری از مناظر طبیعی به خصوص دریاهای شمال، استوای و جنوب، اقیانوس های طوفانی و آرام، آسمان پرستاره

نیم کره جنوبی و… را مشاهده کرد. این تصاویر طبیعی تأثیرات قابل توجهی بر ذهن او گذاشت بگونه ای که بعدها با استفاده از استعداد فوق العاده اش، این تصاویر و آثار طبیعی را درموسیقی اش تفسیر کرد

بطوریکه نگاهی گذرا به کارهای او به وضوح تاثیر این مسافرت ها را در موسیقی وی آشکار می کند.

پس از اینکه ریمسکی کورساکوف به روسیه بازگشت (می ۱۸۶۵) شروع به انجام خدمات دریایی در سنت پترزبورگ کرد و تصمیم گرفت به دانشگاه دریانوردی وارد شود. اما در آنجا به دوستان قدیمی که با

آنها موسیقی کار می کرد بر خورد کرد، آنها او را مجبور کردند که به کار موسیقی بازگردد و پی گیر کار ساخت سمفونی اش باشد. در همان سال، در دسامبر هزاره دوم اولین سمفونی وی برای اولین بار با

رهبری میلی بالاکیروف (Mily Balakirev) اجرا شد و موفقیتی شگفت انگیز برای او به ارمغان آورد. بخصوص هنگامی که حاضرین متوجه شدند که سازنده این قطعه تنها یک افسر نیروی دریایی خیلی

جوان است.

از این پس زندگی حرفه ای موسیقی او آغاز شد، اما هنوز مجبور بود برای امرار معاش در فعالیت های دریایی باشد و این کار را تا هشت سال در کنار آهنگسازی ادامه داد. او در ۲۷ سالگی استاد مدرسه

هنرهای زیبا بود، به مدت هفت سال مدیر مدرسه آزاد موسیقی، ده سال دستیار آهنگسازی دربار و بیش از سی سال رهبر ارکسترهایی چون سنت پترز بورگ، مسکو، کیف، بورکسل و پاریس بود. نیکلای ریمسکی کورساکوف در سن ۶۴ سالگی پس از اتمام آخرین اپرای خود در خانه اش درگذشت.

گفنگوی هارمونیک
گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است