گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

میکلوش روژا

میکلوش روژا (Miklós Rózsa)، آهنگساز مجار، شهرت خود را بیش از هرچیز به موسیقی متن فیلم های هالیوود و انگلیسی مدیون است. او همچنین سازنده قطعات بسیاری از موسیقی های مجلسی، کنسرتو و قطعات ارکسترال برای اجرا در سالن های موسیقی است.

موسیقی روژا به سبک پست – رومانتیکی است که تحت تاثیر بسیار ملودی های فولکلور کشورش – مجارستان – و تاثیرات جزئی از دو غول موسیقی قرن بیستم

مجارستان، بلا بارتوک (Béla Bartók) و زولتان کودای (Zoltan Kodaly) است.

روژا (روشا) فرزند یک خانواده ثروتمند اهل بوداپست بود. پدرش کارخانه دار و ملاک و مادرش زنی هنرمند و عاشق موسیقی بود. او در طی تابستانهایی که در املاک پدرش می گذراند با طبقه دهقان و رعایای روستاهای اطراف آشنا شد، تا جایی که میتوانست موسیقی فولکلوریک آنها را به خاطر بسپارد. میکلوش کوچک در سن ۵ سالگی نواختن ویولون را آغاز کرد و بعد به آموختن ویولا و پیانو پرداخت. در سن هفت سالگی برای اولین بار به روی صحنه رفت و برای عموم به نواختن پرداخت.

او در دوران دبیرستان عضو مهم انجمن فرانتس لیست (Franz Liszt)، پیانیست و آهنگساز با استعداد مجار بود اما به خاطر ایراد دو سخنرانی در دفاع از بارتوک و کودای – که در آن زمان مدرنیست های بسیار جنجالی به شمار می آمدند – به عنوان دانش آموزی شورشی شناخته می شد.

تحصیل در رشته شیمی

در سال ۱۹۲۵ او به خاطر دلخوشی پدرش، در رشته شیمی دانشگاه لایپزیک ثبت نام کرد اما پس از اتمام سال اول، تغییر رشته داد و به تحصیل موسیقی پرداخت. استادان او در این زمان هرمن گربنر (Herman Grabner) و کارل اشتراوب (Karl Straube) بودند. او در سالهای تحصیل اولین اثر رسمی خود را تحریر کرد که یک تریو- سرناد برای سازهای زهی بود، این اثر و یک پیانو کوینتت استادش اشتراوب را چنان تحت تاثیر قرار داد که آنرا به انتشارات بریت کوف و هارتل (Breitkopf & Hartel) معرفی کرد و آنها این اثر را همراه با یک تریو- سرناد منتشر کردند.

روژا پس از فارغ التحصیلی در ۱۹۲۹ به عنوان دستیار برای گربنر کار میکرد و سپس در ۱۹۳۱ به پاریس نقل مکان کرد. سرناد روزا در بوداپست تحت رهبری ارنست فون دونانی (Ernst von Dohnanyi) اجرا شد. جالب آنکه ریچارد اشتراوس (Richard Strauss) آهنگساز آلمانی با شنیدن این اثر روژا را به شدت تشویق کرد تا به آهنگسازی ادامه دهد.

دهه ۳۰ و موسیقی متن فیلم

روژا در اواسط دهه ۳۰، زمانی که دوستش آرتور هونگر (Arthur Honneger) موسیقی متن یک فیلم را ساخت، این شاخه از آهنگسازی را کشف کرد. با دیدن نتیجه چشمگیر کار هونگر، روژا به مطالعه فیلمها و نقش موسیقی در قدرت بخشیدن به آنها پرداخت. در ۱۹۳۷، از او دعوت شد تا موسیقی فیلم جاسوسی-عشقی (Knight Without Armour) را بسازد. این فیلم که مارلین دیتریش (Marlene Dietrich) ستاره آن بود، یک موفقیت بین المللی بود و مدت کوتاهی پس از پخش آن، از روژا دعوت شد تا به گروه تولید کمپانی London Films بپیوندد. این کمپانی که توسط فیلمساز مجار آلکساندر کوردا (Alexander Korda) به وجود آمده بود، در طی سه سال آثار کلاسیکی چون چهار پر و دزد بغداد را تولید کرد.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است