دانشکده موسیقی منهتن

دانشکده موسیقی منهتن (Manhattan School of Music)، در آموزش موسیقی حرفه ای در سطح ملی و بین المللی جریانی اصلی می باشد که این مرکز در حدود ۹۰ سال پیش به وجود آمده است و امروزه یکی از بزرگترین کنسرواتوآرهای خصوصی دنیا می باشد که موسیقی جاز و کلاسیک در سطح بالا در آنجا تدریس می شود. این دانشکده افراد با استعداد را برای دنبال کردن حرفه خود و پیشرفت و کار در جامعه به عنوان موسیقیدان و مدرس آماده می کند و همواره تماشاچیان بسیاری را برای دیدن اجراهای زنده هنرجویان در دانشکده دعوت می کند. این دانشکده در سال ۱۹۱۸ توسط ژانت د.شنک (Janet D. Schenck) پیانیست و خیر در یکی از ساختمانهای شهر نیویورک تشکیل شد.

پابلو کاسالس (Pablo Casals) و هارولد بائور (Harold Bauer) از اولین هنرمندان بزرگی بودند که به تدریس در این دانشکده دعوت شدند. پس از مدتی آوازه آن به گوش همگان در شهر رسید و نام آنرا “دانشکده موسیقی منهتن” گذاشتند.

خانم شنک این دانشکده را بر اساس گفته ورجیل، شاعر نامی رومی، اداره می نمود: “کسانی که برتری دارند، آنان اند که به ستارگان می رسند.” در
سال ۱۹۴۳ رشد آکادمیک و هنری این دانشکده باعث ارتقای امتیازات آنان در دادن مدارک بالاتر شد. از سال ۱۹۴۳ مدرک لیسانس، از سال ۱۹۴۷ تا درجه فوق لیسانس و از سال ۱۹۷۴ تا دادن مدرک دکترای موسیقی پیشرفت کرد.

در سال ۱۹۵۶ خانم شنک بازنشسته شد و جان برونلی (John Brownlee) خواننده بنام با صدای باریتون-میانه اپرای متروپالتن، رئیس آنجا شد. برونلی قصد داشت تا محل دانشکده را تغییر دهد، تنها یک ماه پیش از آنکه تقاضایش اجرا شود از دنیا رفت. در سال ۱۹۶۹ جرح شیک (George Schick) رهبر اپرای متروپالتن، جانشین برونلی شد و دانشکده را به محلی که امروزه در آنجا واقع است انتقال داد.

در سال ۱۹۷۶ جان اُ.گروبسی (John O. Crosby) رئیس و بنیانگذار اپرای سانتا فه، رئیس دانشکده شد، پس از او گیدون والدروپ (Gideon W. Waldrop) از سال ۱۹۸۶، پیتر سیمون (Peter C. Simon) از سال ۱۹۸۹ و از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۵ مارتا کاسالس ایستومین (Marta Casals Istomin) رئیس پیشین مرکز کندی برای هنرهای نمایش، ریاست دانشکده موسیقی منهتن را عهده دار شد.

خانم ایستومین نقش اثر گذاری را در دانشکده موسیقی منهتن ایفا نمود. در دوره او این مکان از سطح کنسرواتوآر در آمریکا به مکانی برجسته و بین المللی بدل شد. علاوه بر برنامه های جدید، بسیاری از موسیقیدان مشهور را برای برگزاری کلاسها یا جلسات ارکسترال و برنامه های اجرایی به دانشکده دعوت می نمود. وی نمونه برنامه آموزشی خاصی به وجود آورد که هنرجویان قادر شوند، کیفیت نوازندگی و دانش خود را بالا برند.

تلاش او بنا شدن ساختمانی با ۲۱ اتاق در سال ۲۰۰۱ را در برداشت که به اندازه ای دو برابر ساختمان اصلی بود و امکانات بیشتری را به آنجا اضافه نمود. میراث خانم ایستومین در دانشکده موسیقی منهتن موقعیتی فوق العاده را فراهم نمود. “وی روشی را پایه گذاری کرد که پس از او همه بتوانند به آینده این دانشکده نگاهی روشن داشته باشند، از این روی همه به او دینی داریم.”

با ریاست جدید روبرت سیروتیا در سال ۲۰۰۵ دانشکده موسیقی منهتن به مکانی ملی و بین المللی در عرصه موسیقی در نیویورک بدل شد. در حال حاضر ۷۵ درصد دانشجویان از ایالات خارج از نیویورک و ۴۱ درصد از خارج کشور آمریکا در داخل این دانشکده تحصیل می کنند. آوازه بین المللی آن با اجراهای فراگیر هنرجویان، ثابت شده است. این دانشکده در همسایگی دانشگاه کلمبیا، کالج برنارد، کالج کلمبیا، کالج تئاتر کلمبیا، ساختمان سمینارهای الهیات یهودیت و کلیسای جان مقدس واقع است.

این دانشکده در چنین محیطی از اهداف، موفقیتها، اعتقادات و بتها واقع شده است… موقعیت این شهر همچنین به هنرجویان امکان یادگیری فراوانی را می دهد به شرط آنکه آنان بتوانند کیفیت بالای موسیقی کلاسیک، جاز، تئاتر، رقص و موسیقی کاباره را با هنر خود ثابت کنند، همچنین نیویورک امکانات فوق العاده ای برای اجرای هنرجویان این دانشکده فراهم می آورد.

msmnyc.edu