فروغ بی پایان

متولد نهم بهمن ۱۳۲۹ در تهران محله سلسبیل ، فرزند فتح الله کارمند دخانیات ، دیپلمه علوم طبیعی ، کوچکترین فرزند خانواده و دارای ۳ خواهر ، ۲ سابقه ازدواج در سالهای ۱۳۵۱ و

۱۳۷۳ ، بدون فرزند ، فوت ۱۳ مهر ۱۳۸۰ در منزلش در تهران پارس

بله، درک این مطلب که فروغی چرا نتوانست ۲۰ سال مجوز کار بگیرد بسیار سخت است. خواننده ای که به دلیل آزاد فکر کردن توسط ساواک ۲ سال ممنوع الصدا میشود و یدک کش

لقب خواننده ملی ایران است. فریدون فروغی بازمانده نسلی است معلق که تا آخرین لحظه حیاتش برای اثبات حقیقت جنگید، مقابل شاه ایستاد، با وجود داشتن اقامت آمریکا، ایران را ترک

نکرد و بیست سال به واقعیت فرصت داد تا خود را نمایان کند، ولی حیف… مرگ حق است ولی حق فریدون فروغی مرگ در تنهای نبود. فریدون فروغی با عشق بزرگ شد و همین

عشق او را مثل شمع آب کرد. شاید اگر مثل سایر هنرمندان زمان خود پس از عدم دریافت مجوز کار ایران را ترک کرده بود حالا زنده بود یا هنگام مرگ وضعیت بهتری داشت.

او موسیقی را با نواختن drums شروع کرد با یافتن استعداد خوانندگی در خود شروع به نواختن گیتار و به تدریج سازهای دیگر مانند پیانو نمود. روایات حاکی از اینست که نواختن ساز

را بدون استاد آموخته و شعر گفتن را از پدرش به ارث برده بود. از سال ۴۶ با ایجاد گروه های کوچک موسیقی با خواندن موزیکهای غربی بخصوص بلوز وارد عرصه هنر شد (او از

مریدان ری چالرز بود).

فریدون فروغی
با انعقاد قرارداد همکاری با یکی از سالن های شیراز برای حدود دو سال از سال ۱۳۴۸ به صورت حرفه ای فعالیت هنری کرد. ترانه های آدمک (موزیک فیلم آدمک ساخته خسرو

هریتاش) و پروانه من اولین آفریده های فارسی او در این مدت بودند. در این دوران فروش صفحه های فریدون فروغی که با همکاری هنرمندان وقت بخصوص شهریار قنبری تهیه میشد

به سرعت بالا رفت. اجرای کار تلویزیونی به دعوت فرشید رمزی در برنامه شش و هشت محبوبیت این خواننده را دو چندان کرد تا در سال ۱۳۵۳ پس اجرای موسیقی در برنامه

تلویزیونی رنگارنگ و تولید اولین کاست به نام نیاز حضور خود را در گروه خوانندگان پاپ کشور را تثبیت نمود.

همزمانی فریدون فروغی با مرحوم فرهاد برای معروفیت هر دو هنرمند که داری صدای بم و گرفته ای بودند بسیار مؤثر بود. سال ۱۳۵۴ آلبوم یاران، سال ۱۳۵۶ پس از ۲ سال ممنوع

الصدایی آلبوم سال قحطی، سال ۱۳۵۷ آلبوم بت شکن و در سال ۱۳۵۸ آخرین آلبوم او بنام فریدون فروغی با آغازی نو (نسخه از کنسرت زنده) به بازار عرضه شد.

آلبوم آخر او که پس از انقلاب تکثیر شد در میان جوانان طرفداران بسیار پیدا کرد به طوری که تا بحال نزدیک به یک میلیون نسخه آن به طور رسمی و غیر رسمی تکثیر شده. سال ۱۳۵۹

ترانه ی یار دبستانی من برای فیلم از فریاد تا ترور را اجرا نمود و در سال ۱۳۶۰ پس از اجرای ترانه کوچه ی شهر دلم و انتشار کاست سُل با همکاری کورش یغمایی ممنوعیت کاری

خود را آغاز کرد. در سالهای ۱۳۶۰ و۱۳۶۱ آهنگ ۴ قسمتی چرا نه؟ را تنظیم نمود که هیچوقت منتشر نشد. تا سال ۱۳۷۹ و اجرای ترانه دچار برای فیلم سینمایی دختری بنام تندر.

عمده فعالیت علنی او پس از انقلاب اجرای کنسرت در جزیره کیش که اتفاقاَ با استقبال خوبی هم موجه شد بود شد. امید بیست ساله او به دریافت مجوز کار با کار آخرش ترانه دچار قوت

گرفت ولی قبل از اکران فیلم به درود حیات گفت.

روی سنگ مزارش این حک شده است :

چون آدمک زنجیر بر دست و پایم
از پنجه ی تقدیر من کی رهایم
فریدون فروغی ۱۳۸۰-۱۳۲۹