“رازهای” استرادیواری (۱۲)

مدل های اورجینالی که در اختیار ما هستد به همراه ابعاد آنها؛ نمونه های مربوط به ویولون که تاریخ آنها ذکر نشده است. تمام این نمونه ها مربوط به دوران قبل از سال ۱۶۸۹ می باشند. مدل هائی که با حروف MB و S مشخص شده اند مدل هائی هستند که ویژگیهای آثار نیکلو آماتی را دارا هستند و برای ساخت نخستین ویولونهای استرادیواری بکار رفته اند که امروزه به عنوان ویولن های شبه آماتی شناخته می شوند. حروف نشان دهنده modello buono (مدل خوب) و Seconda (مدل دوم) بیانگر مدل هائی هستند که باید به عنوان اولین و دومین ساخته های استاد مورد توجه قرار گیرد.

نمونه هایی که با حروف P، T، Q مشخص شده اند، به ترتیب مربوط به Prima برای ویولونی که دارای سایز بزرگ، Terza برای ویولون اندازه معمولی و quarta برای ویولون اندازه هفت هشتم هستند. این نمونه ها یک مجموعه همسانی را ایجاد می کنند و دربرگیرنده یک انفصال سنجیده ای از سنت خانوادگی آماتی می باشند. نمونه های مربوط به ویولون که دارای تاریخ هستند.

این مدل ها آغازگر دوران شکوفایی هنر استرادیواری بوده و در طول دوران متمادی زندگی هنری و حرفه ای او مورد استفاده وی قرار گرفته اند. مدل P متعلق به سال ۱۷۰۵ جایگزین مدل بدون تاریخ P گردید که از آن تاریخ به بعد مدت زیادی مورد استفاده قرار نگرفت. علیرغم آنکه وی در سال ۱۷۰۳ نمونه دوم را ساخته بود که جایگزین مدل “S” شبه Amati نیز شده بود اما باز در اینجا هم حرف P معرف Prima است.

مدل G بدون تاریخ (اندازه بزرگ)

کلیه ویولونهای شناخته شده که با استفاده از این مدل ساخته شده اند متعلق به دوران بلوغ وی بعد از سال ۱۷۱۰ بوده اند که این ویلن ها بزرگترین مدل هایی هستند که توسط استراد ساخته شده اند.

ویولاهای کنترآلتو (Contralto Violas)


تنها دو مدل شناسائی شده اند اولی متعلق به سال ۱۶۷۲ و دیگری به سال ۱۶۹۰ می باشد.

ویولاهای تنور (Tenor Violas)


تنها یک مدل متعلق به ۱۶۹۰ شناخته شده است.

باس ها و ویولونسلها (Basses & Violin Cello)

هیچ قالبی با کیفیت اصلی هنوز بدست نیامده است. ما از روی حروف علامتگذاری شده بر روی قالبهای مجزا در موزه، نمونه های زیر را شناسایی کرده ایم:

اولین مدل با حرف “P” مشخص شده که برای ساخت Bass های بزرگ (grandi bassetti) در دوران نخست استرادیواری بکار می رفته است.
ویولونسل Venezia که در سال ۱۶۹۶ ساخته شده که یک مدل تغییر یافته از روی مدل P می باشد که برای ساخت باس های او تا سال ۱۷۰۰ به کار رفته است.

T مدل “Terza” که احتمالاً به سال ۱۷۰۰ تعلق دارد.
B مدل “buono” برای ویولن سلهای اندازه معمولی که احتمالا متعلق به سال ۱۷۰۹ بوده و تا ۲۶-۱۷۲۵ استفاده می شده است.
Q مدل “quarta” برای ویلن سلوهای کوچک که تنها یک ساز در سال ۱۷۲۶ توسط این مدل ساخته شده است.
F.N مدل forma nuova (مدل جدید) که احتمالاً متعلق به سال ۱۷۳۰ است.

جدول اندازه های ویلن

این اندازه ها از قالبها استنتاج شده اند. اندازه ها شامل عرض های بالائی و پائینی هستند. در نتیجه این اندازه ها به فضای داخل Sound box به استثنای کلافها و به حساب آوردن قوسهای صفحه رو و زیر مربوط می شود. من در مورد زندگی و حرفه استرادیواری کتابی را بیاد می آورم از
W. Henry , Arthur.F , Alfered. E.Hill با نام “زندگی و حرفه استرادیواری ۱۷۳۷-۱۶۴۴” که توسط William E. Hill و پسرانش در سال ۱۹۰۲ انتشار یافته است. این کتاب تلاشی خطیر برای مغلوب ساختن افسانه های مربوط به استرادیواری است و من تحقیق و پژوهشهای خود را در این زمینه، از همین نقطه آغاز کردم.