سجاد پورقناد
برای علاقمندان گروه کر شهر تهران، این سئوال وجود دارد که آیا با وقفه ای که در کار گروه پیش آمد، هنوز مشعل روشنی از گروه قدیمی شما به دست شما رسیده یا همه اعضا جدید هستند؟
بله، چند نفر از مهمترین اعضای کر ما در بخش باس و چند خواننده خوب ما در بخش سوپرانو هنوز هستند و من همچنان امیدوارم که از اعضای قبلی کر، برگردند و مشغول همکاری با ما شوند البته این را هم باید اضافه کنم که مهم نیست که یک نفر تمام عمرش در یک کار بخواند، ممکن است کسی یک سال، دو سال، پنج سال … در کر فعالیت داشته باشد و در واقع این مهم است که تجربیات افراد با سابقه به کسانی که تازه وارد کر شده اند، منتقل شود.
گروه کری بود در همسایگی جایی که من در کانادا زندگی میکردم به نام گروه کر لیساید، این کر از سال ۱۹۲۵ تا حالا فعال بود، ممکن است این گروه به خاطر اینکه کر حرفه ای نبود، هر ۱۰ یا ۱۵ سال کل اعضاییش تغییر میکردند ولی همین که این گروه زمان زیادی فعال هست باعث میشود، تجربیاتی منتقل شود و با تغییر اعضا، گروه دوباره از صفر شروع نمیکند. در این دوره فعالیت من دو هدف اصلی دارم یکی اینکه کار خوب ارائه دهم و دوم اینکه گروه را با برنامه ریزی هایی که کرده ام سالها حفظ کنم.
من فکر میکنم در مورد کر ما این اتفاق افتاده و کسانی که وارث چند نسل از خوانندگان کر هستند، روی اعضای جدید تاثیر گذار بوده اند و به همین دلیل است که شروع فعالیت ما با اعضای جدید، از سطحی پایین تر از گروه قبلی نیست و دقیقا ادامه همان فعالیت است و چیزی از آخرین کنسرتمان با گروه قبلی، کم ندارد.
آخرین کنسرت کر شما با گروه اعضای قبلی که مربوط به چهار سال پیش است، رپرتواری جز و آذری در دو کنسرت آخر اجرا کردید، گروه کر شما حداقل در سطح ایران، آنرمان گروهی درجه یک بود، آیا فکر میکنید با ۶ ما تمرین این گروه جدید به همان کیفیت رسیده است؟
شما لطف کردید و گفتید گروه درجه یک ولی هم گروه قبلی و هم گروه جدید ما دارای نقایصی هست که خودم میدانم و اگر ندانم گروه پیشرفت نمیکند، ولی در کل، گروه سطح خوبی دارد و گمان میکنم توانستیم با استفاده از تجربیات گذشته، امروز کر را با شش ما تمرین به سطح کر قبلی برسانیم.
در مورد آموزش هم سعی داریم به صورت جدی هر سال با گروه هنرآموزان جدیدی کار کنیم که جایگزین افراد ضعیفتر در کر شوند، مثل گروه های حرفه ای و دیگر برنامه قبلی که سعی میکردیم با اعضای جدید کر را بزرگتر کنیم را ادامه نمیدهیم.
جمعیت کر را چقدر در نظر گرفتید؟
ما گروه را ۵۰ نفره در نظر گرفته ایم، دقیقا ۳۰ خواننده زن و ۲۰ خواننده مرد، ولی جا دارد که مخصوصا خوانندگان مرد بیشتر باشند. من علاقه داشتم گروه ۶۰ تا ۸۰ نفر عضو داشته باشد هرچند با این تعداد، کمی حضور و غیابها مشکلتر میشود و همینطور تمرین سختر تر خواهد بود، به خصوص که تجربه کار با گروه ۲۵۰ نفره هم داشته ام و مشاهده کرده ام که عملا کیفیت کار پایینتر از کر امروز ما بوده است.
در مورد رپرتوار این کنسرت اخیرتان صحبت کنید.
قطعات این برنامه برای اولین بار بود که در ایران اجرا میشد، یک قطعه شش قسمتی از الگار که بر اساس اشعار همسر الگار ساخته شده به نام “مناظری از باواریا”. این مجموعه به سبک موسیقی فولک آلمانی هم شعر و هم موسیقی اش ساخته شده است. این قطعات برای کسانی که آثار الگار را میشناسند چندان الگاری صدا نمیدهد. این قسمت برنامه با همراهی پیانوی خانم مهدوی اجرا شد. در قسمت بعدی قطعه ای بود از جان راتر آهنگساز معاصر که هنوز در قید حیات است، او رهبر خوبی هم هست و رهبر کمبریج سینگرز است.
قطعه ای که ما از راتر اجرا کردیم “منگیفیکات” نام دارد که سال ۱۹۹۰ ساخته شده است که اتفاقا این قطعه را چند وقت پیش در آمریکا اجرا کرد. این قطعه را به همراهی ارکستر مجلسی که سرپرستی آن را علی جعفری پویان به عهده دارد نواختیم ولی به دلیل عدم وجود هارپ و ارگ کلیسا، سینتی سایزرهای صدای این سازها را تقلید کردند. متاسفانه طبق معمول، در این برنامه بعضی از نوازندگان خوب این ارکستر به دلیل حضور در ارکستر سمفونیک تهران و کنسرت این ارکستر در روز اجرای ما، حضور نداشتند ولی حدود ۳۰ نفر از نوازندگان ما را همراهی کردند که اجرای رضایت بخشی را این ارکستر به اجرا گذاشت.
قصد ندارید در کنسرتهای آینده باز به سراغ آٍثار آهنگسازان ایرانی بروید؟
من اشتیاق اجرای آثار کرال ایرانی را همیشه داشته ام ولی متاسفانه رپرتوار گسترده ای در این زمینه نداریم. من حتی قصد دارم در آینده مسابقه ای برای ساخت قطعات کرال ایرانی برگزار کنم که منجر به ساخت قطعاتی شود که در آینده رپرتوار خوبی در این زمینه داشته باشیم.
روزنامه شرق
۱ نظر