گفتگوی هارمونیک
چه چیز هایی بیش ترین تأثیر را بر موسیقی شما دارند؟
شاید خود موسیقی زنده ترین و فکر بر انگیزترین تأثیر را داشت باشد. البته منظورم موسیقی دوره های مختلف و آهنگسازان متفاوت است که از کودکی مایه شگفتی من شده و ذهن من را پرورش داده اند. من عمیقا عاشق ساخته های باخ هستم به خاطر دقیق بودن، نوآوری شگفت انگیز، شکوه، اصالت و عظمت گستره احساسیش.
آهنگ های بیرد، موزار، بتهوون، مالر، دبوسی، وبرن، استراوینسکی و بارتوک همگی برای من مهم هستند. همچنین آهنگ های بسیاری از آهنگسازان معاصر. من زیاد به موسیقی گوش می کنم و دست آوردهای چنین آهنگسازان پیشینی، نه تنها به من کمک می کند که تمرکز کنم و فروتن باشم بلکه به من الهام می بخشند تا بتوانم خلاقانه فکر کنم.
ادبیات و مخصوصا شعر و هنرهای تجسمی نیز از منابع تأثیر گذار مهم به شمار می روند.
یک هنرمند تجسمی چگونه بر موسیقی شما تأثیر می گذارد؟
هر چیزی که در حوزه شنوایی یا بینایی آفریده شود، ویژگی مشترکی مانند شکل، تراکم، توازن، جهت، انتقال، ترکیب، یکپارچگی، دگرگونی، نور، تاریکی و فرم را در بر می گیرد. بنابراین، نحوه کار کردن یا به کار گرفتن مواد توسط نقاشها یا مجسمه سازان برای آفرینش یک شیء هنری برای من شگفت انگیز است. من دنیای «ساکن» اشیاء را با دنیای گذرای صوت مقایسه می کنم.
من هیچ وقت آهنگی نساخته ام که با نقاشی خاصی مرتبط باشد اما به عنوان مثال در نقاشی های کلی (Klee) و پیکاسو ایده هایی تخیلی و خلاقانه ای را می بینیم که همتای آن ها را در صوت ها نیز می توان یافت. از بین شاعران معاصر آثار والس استیونس و لوئیس گلاک من را عمیقا درگیر خودشان می کنند.
آیا زمانی که آهنگ می سازید به مخاطب نیز فکر می کنید؟
تمنای آهنگسازی از اعماق درون سرچشمه می گیرد. نیاز به ساختن و به اشتراک گذاشتن موسیقی شبیه فوران یک آتشفشان از جسم آهنگساز است. حضور مخاطب در این نیاز شدید به بیان احساسات، نهفته است که این مخاطب هر کسی می تواند باشد، هرکسی که شنونده مشتاقی باشد. آهنگی که من می سازم شدیدا تمنای داشتن خواننده را در خود دارد و من معتقدم که اگر یک آهنگساز آهنگی را بسازد که واقعا صادقانه، برگرفته از شخصیت فرد، انسانی، دارای شکوه تکنیکی و خلاقیت باشد، شنونده های خود را پیدا می کند، از هر قشری و هر کجا که باشند.
چگونه موسیقی خود را توصیف می کنید؟ آیا نوشتن درباره آهنگ هایتان برایتان کار ساده ایست؟
من در موسیقی کاملا فصیح هستم و هر آنچه را که می شنوم دقیقا نت نویسی می کنم. بین گوش هایم و کاغذ نت انتقال یکدستی صورت می گیرد. اما اگر از من بخواهند که یک پاراگراف درباره موسیقی خودم بنویسم انگار که دیوار بزرگی بین آن چه می اندیشم، آن چه می خواهم به زبان بیاورم و آن چه بر روی کاغذ می آورم پدیدار می شود. من ذاتا نویسنده خوبی نیستم. اگرچه برقراری ارتباط شفاهی با مخاطب، در قالب گروه های کوچک و بزرگ و تدریس موسیقی برایم بسیار آنی تر و آسان تر است.
من از واقعیت این ضرب المثل که می گوید «جایی که کلمات متوقف می شوند موسیقی آغاز می شود» کاملا آگاه هستم. انسان می تواند با استفاده از کلمات تخصصی پدیده موسیقی را توصیف کند اما این کار فقط به افراد نا آشنا کمک می کند نه به کسانی که مشتاقند. هم چنین به کار بردن این عبارت که از آنجایی که [این موسیقی] تلاشی برای توصیف یک واکنش شخصی است «نمی توان آن را توصیف کرد» نیز کاملا بی فایده است.
اما تمام آن چیزی که می توانم درباره موسیقیم بگویم این است که موسیقی من یک خیالپردازی صوتی رنگارنگ و جسورانه است که از شنونده مشتاق خود دعوت می کند که در کشف «معانی» آن مشارکت کند. من سعی می کنم که به طور منطقی جذابیت ها و لحظه های پرخاشگرانه آن، عناصر آشکار و لایه های پنهانی آن را کنترل کنم. من با اعتقاد کامل به وسوسه ها و غرایزم پاسخ می دهم و از «شنونده» نیز دعوت می کنم که همین کار را انجام دهد.
۱ نظر