گفتگوی هارمونیک
آلبوم Ummagumma چهارمین کار گروه پینک فلوید در سال ۱۹۶۹ به بازار آمد و بسیاری از مفسران موسیقی آنرا در حد و اندازه آلبومهایی چون Animals و یا حتی The Wall
میدانند.
Ummagumma اصطلاحی عامیانه در دهه ۶۰ برای لغت “Sex” بوده است. این آلبوم دارای ویژگیهای خاصی است بعنوان مثال نسخه استودیویی آن شامل چهار track است در هر
track نوازنده ها به نوعی سولیست قطعه هستند و توانایی های خود را به اجرا در می آورند. اگر video clip های این آلبوم را دیده باشید حتما” متوجه این موضوع شده اید.
در زمان تهیه این آلبوم اعضای گروه عبارت بودند از Roger Waters ،David Gilmour ،Richard Wright و Nick Mason بودند.
گوش دادن به این کار پینک فلوید نیاز به آرامش و ذهن باز نیاز دارد و به نوعی با تمام کارهای دیگر این گروه متفاوت است.
Nick Mason در قسمتهایی از این آلبوم توانایی های خود در drums رو به رخ میکشد و در جای دیگه Richard Wright توانایی در نوازندگی کیبرد.
Roger waters با سبک بسیار زیبایی شبیه به ملودی های عربی قطعه زیبای Set the control for the heart of the sun را خوانده و David Gilmour با آرامشی توام با
اعتماد به نفس به راحتی با گیتار Improvise های زیبایی رو می آفریند.
اولین Track این آلبوم قطعه ای بنام Astronomy Domine. که در آن میتوان به راحتی برتری نوازندگی Gilmour را نسبت به Barrett احساس کرد همچنین توانایی های
Mason در این قطعه غیر قابل انکار است.
Careful With That Axe, Eugene قطعه دوم این آلبوم زیباست که آهنگی است بی انتها، آرام و شاید بدون هیچ هدف که به طرز عجیبی وارد احساسات انسان می شود و آنرا تحت
تاثیر قرار میدهد. حتی اگر برای اولین بار این ترک را گوش کنید در همان دقایق اول شیفته زیبایی آن خواهید شد.
Track سوم قطعه باکلام معروف معروف Set The Controls for the Heart of the Sun است که در آن واترز متنی را میخوند و Gilmour بیشترین حضورش را در این
آلبوم به معرض نمایش می گذارد.
“ذره ذره شب کنار میره، شبی که برگهای لرزان روی زمین رو میشماره،
نیلوفر های آبی با علاقه به همدیگه تکیه دادند و بالای تپه پرنده ای در حال پروازه،
سعی کن کنترل قلب خورشید رو بدست بیاری … ”
بالاخره آخرین قطعه A Saucerful of Secrets نام دارد که ظاهرا” ضعیفترین کار این آلبوم است. طولانی بودن قطعات و نامشخص بودن آنچه نوازنده می نوازد از جمله ایراداتی
است که منتقدان موسیقی به این قطعه میگیرند.
ناگفته نماند که این آلبوم با هفت track در سال ۱۹۶۸ با حضور Syd Barrett هم قبلا” ارائه شده بود ولی موفقیت اصلی در زمانی بدست آمد که یکسال بعد توسط گروه چهار نفره
آلبوم تحت نام Ummagumma ارائه شد.
۱ نظر