گفتگوی هارمونیک
ارکستر سمفونیک وین در سال ۱۹۰۰ تأسیس و در سال ۱۹۲۱ با پذیرش اعضایی از ارکستر دیگری در وین تقویت شد. اولین رهبر دائم این ارکستر فردیناند لو (Ferdinand Löwe) بود که از شاگردان معروف آنتون بروکنر (Anton Bruckner) به شمار می آید. فردیناند لو اولین اجرای سمفونی شماره نه بروکنر را رهبری نمود.
او همچنین پس از پایه گذاری ارکستر سمفونیک وین رهبری آن را به مدت بیست و چهار سال بر عهده داشت!
هرچند ارکستر سمفونیک وین هیچ گاه نتوانست به جایگاه ارکستر فیلارمونیک وین برسد اما رهبران میهمان آن در اوایل قرن بیستم کسانی بودند که با ارکسترهای معروف تری همکاری می کردند.
از جمله این رهبران می توان به فلیکس واینگارتر (Felix Weingartner)، گوستاو مالر (Gustav Mahler)، برونو والتر (Bruno Walter)، ریچارد استرائوس (Richard Strauss) و آرنولد شوئنبرگ (Arnold Schoenberg) اشاره کرد.
در سال ۱۹۳۸ شهر وین، ارکستر سمفونیک وین را به عنوان ارکستر شهرداری در اختیار گرفت. پس از جنگ جهانی دوم و با آغاز دوباره زندگی هنری در وین، این ارکستر کار خود را به رهبری هربرت فون کارایان از سر گرفت. آنچه باعث شد کارایان با ارکستر سمفونیک وین همکاری کند این بود که رقیب او یعنی ویلهلم فورتونگلر کارایان را از کار کردن با ارکستر فیلارمونیک که شهرت بیشتری داشت بازداشته بود.
علاوه بر کارایان رهبران برجسته دیگری مانند اتو کلمپرر (Otto Klemperer) و یاشا هورنشتاین (Jascha Horenstein) نیز ترجیح دادند که آثار اولیه خود را با ارکستر سمفونیک وین ضبط کنند. علاوه بر این، ارکستر سمفونیک وین پذیرای افرادی مانند فرنس فریکسی و حتی کارل بوهم (Jascha Horenstein) نیز بود که دافنه استرائوس، که یکی از اپراهای زیبا اما کمتر شناخته شده استرائوس است را با این ارکستر ضبط کردند. او اولین اجرای این اپرا را در دهه سی قرن بیست با این ارکستر رهبری کرده بود.
فردیناند لو در فوریه ۱۸۵۶ در وین اتریش به دنیا آمد. او حرفه رهبری را در وین و سپس در مونیخ آلمان آموخت. لو از سال ۱۸۹۶ رهبری ارکستر کایم (Kaim Orchestra) که اکنون همان ارکستر فیلارمونیک مونیخ است را به عهده داشت.
او همچنین از سال ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۴ نیز رهبری این ارکستر را دوباره به عهده گرفت. او در سال ۱۹۰۰ Wiener Concertvereinsorchester را پایه گذاری کرد که اکنون ارکستر سمفونیک وین نامیده می شود. لو علاوه بر رهبری از سال ۱۸۸۴ در کنسرواتوار وین به تدریس نیز مشغول بوده است. در سال ۱۹۱۹ بود که او به عنوان مدیر کنسرواتوار انتخاب شد و تا ۱۹۲۲ در این سمت باقی ماند. لو در سال درگذشت.
لو به عنوان یکی از شاگردان بروکنر یکی از افرادی بود که در شناساندن سمفونی های بروکنر نقش مهم و جدی ایفا نمود. او حتی گاهی بروکنر را متقاعد می کرد که با تنظیم دوباره موسیقی خود آن را برای عموم خوشایند تر سازد. لو پیش از آن که سمفونی شماره نه بروکنر برای اولین بار و پس از مرگ آهنگ ساز اجرا شود در هارمونی، ارکستراسیون، جمله بندی و دینامیک آن تغییراتی را ایجاد نمود.
در واقع این سمفونی در حالت اصیل خود و به گونه ای که بروکنر آن را ساخته بود تا سال ۱۹۳۲ اجرا نشد. در این سال بود که زیگموند فون هاوسگر (Siegmund von Hausegger) که پس از لو رهبری ارکستر فیلارمونیک مونیخ را بر عهده گرفت این سمفونی را به همانگونه که ساخته شده بود اجرا کرد. این سمفونی امروزه بدون تغییراتی که لو در آن ایجاد کرده است اجرا می شود.
۱ نظر