گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

شاخصه های ممتاز موسیقی استراوینسکی

در واقع آثار استراوینسکی با نقاط شاخص خود مانند جلوه های ارکسترال پرنده آتش، همنواییهای خلاقانه bitonal در پتروشکا و سنکوپها و ریتمهای نامتعارف در هردو باله، زمینه را برای ظهور فاصله های ناهماهنگ (dissonance) ، پلی تونال (polytonal) و تکنیکهای کوبه ای شدید باله پرستش بهار مسیر را آماده کردند.

استفاده از الگوهای ریتمیک فولک مانند و تکرار شونده، ضربهای ترکیبی، پولی ریتمها (polyrhythm) و ترجیع بندها همه علامت مشخصه استراوینسکی محسوب میشوند و تعدادی از آنها فوت و فنهای خاص و بی بدیل او به شمار می آیند. استراوینسکی به کار با باله پاریس ادامه داد اما با آغاز جنگ جهانی اول و نا بسامانی موجود در روسیه که به انقلاب اکتبر انجامید، استراوینسکی مجبور شد تا با خانواده اش به سویس برود.


audio.gif
The Rite of Spring – 1

دوران جنگ
موسیقی استراوینسکی همراه با تغییر ملیتها و خط سیر پر فراز و نشیب زندگیش، دچار تحولات قابل توجهی شد. آثار اولیه او مانند Symphony in E flat، نشان دهنده تاثیرات الگوهای روس بر او هستند.

باله هایش طیف وسیعتری از تاثیرات موسیقایی از جمله تاثیر کلود دبوسی بر او را نشان میدهند. در باله پرستش بهار، استراوینسکی با نوشتن در سبک ریتمیک پیچیده و شیوه خاص هارمونیکی که شامل هارمونیهای پلی تونال (polytonal) بود، به کلی وارد فضایی تازه شد. این پیچیدگی با رفتن او به سویس به پایانی ناگهانی رسید.

استراوینسکی و دوست شاعرش شارل راموز، یک تئاتر کوچک سفری تشکیل دادند و برای امرار معاش به اجرای نمایش در دهکده ها پرداختند. ایگور با در نظر گرفتن سازی که هر یک از اعضای خانواده مینواختند، ارکستر ۷ نفری ترتیب داد و قطعاتی، از جمله داستان یک سرباز (L’Histoire du soldat) را برای آن نوشت. او ارکستر را در یک طرف صحنه و راوی را در سمت دیگر قرار داد و فضای وسط صحنه را به نمایش اختصاص داد.


audio.gif
The Rite of Spring – 2

زمانی که او مجددا به پاریس بازگشت، همچنان به شیوه تلخ و تاریک خود ادامه داد و به آن مایه هایی از فرمها و شیوه های قدیمی اضافه کرد که در واقع آغاز دوره مشهور نئو کلاسیک

او بود. اوج این دوره را میتوان در اپرای The Rake’s Progress مشاهده کرد که برداشت مدرنی از سبک کلاسیک کمدیهای موتزارت Mozart بود.

پایان جنگ وآثاری با هنرمندان بزرگ

جنگ در سال ۱۹۲۰ به پایان رسید و استراوینسکی به پاریس بازگشت. در ۱۹۱۷ استراوینسکی در ایتالیا با پابلو پیکاسو (Pablo Picasso) نقاش نوآور اسپانیایی، آشنا شده بود که

این آشنایی نه تنها به نقاشی پیکاسو از پرتره استراوینسکی منجر شد، بلکه کار مشترک در زمینه اپرا را نیز به دنبال داشت و این دو هنرمند به اتفاق لئونید ماسینLeonid Massine

رقصنده و طراح رقص باله روس ، در سال ۱۹۲۰ باله پولچینلا Pulcinella را روی صحنه بردند.


audio.gif
آواز روسی برای ویلن و پیانو

او با وجود اینکه علاقه اش به آهنگسازی بیشتر از اجرا بود اما در سالهای بعد به عنوان رهبر ارکستر و پیانیست به تور اروپا رفت وآمریکا در سال ۱۹۲۵ برای اولین بار شاهد حضور

او بود. از آثار قابل توجه استراوینسکی در این دوره میتوان به همکاری برجسته استراوینسکی با ژان کوکتو (Jean Cocteau) شاعر و کارگردان فرانسوی برای ساختن (Oedipus

Rex) در ۱۹۲۷ اشاره کرد که به عنوان هدیه برای دیاگیلف نوشته شده بود و باله (Apollon Musagete) در سال ۱۹۲۸ با ژرژ بالانشن (George Balanchine) طراح

رقص نوآور روس و یکی از پایه گذاران باله آمریکا، اشاره کرد.

گفتگوی هارمونیک
گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است