گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

سان را و فلسفه کیهانی (۶)

زندگی در شیکاگو علاوه بر اینکه باعث پیشرفت حرفه ای بلاونت شد، دیدگاه او را نیز تغیر داد. شیکاگو مرکز فعالیت های سیاسی و جریان های حاشیه ای آفریقایی آمریکایی ها بود که در آن مسلمانان و یهودی های سیاهپوست و دیگران به تبلیغات مذهبی، بحث و گفتگو، پخش جزوه ها و کتاب مشغول بودند.

بلاونت جذب تمامی این جریان ها شد و تحت تأثیر ساختمان های این شهر که به سبک مصر باستان ساخته شده بودند قرار گرفت. او کتاب هایی مانند Stolen Legacy (میراث دزدیده شده) از جورج جیمز (George G.M. James) را می خواند و قانع شده بود که دست یافته ها و تاریخ آفریقا توسط فرهنگ اروپایی عمدا سرکوب و رد شده است. (در واقع آنچه در این کتاب مطرح شده بود این بود که فلسفه یونان باستان اصالتا در مصر باستان ریشه دارد.)

بلاونت در سال ۱۹۵۲ گروه سه نفره Space را با تامی باگز هانتر (Tommy “Bugs” Hunter)، درامر و پت پاتریک ( Pat Patrick)، ساکسیفونیست، راه انداخت. این دو از موفق ترین موزیسین هایی بودند که او می شناخت. آنها مرتبا برنامه اجرا می کردند. سان را نیز در این زمان به ساخت آهنگ های پیشرفته تر روی آورد.

بلاونت در ۲۰ اکتبر سال ۱۹۵۲ نامش را به طور قانونی به Le Sony’r Ra تغییر داد. او می گفت که هیچ وقت از نام بلاونت خوشش نمی آمده و احساس می کرده که این نام نشان خانواده ای است که برده بوده است و او عضوی از آن خانواده نیست. یکی از منتقدان بر این باور است که این تغییر نام شبیه تغییر نام «ملکولم ایکس و محمد علی و… است که در فرایند دستیابی به خودآگاهی و عزت نفس نام های بردگی خود را عوض کردند.»

پاتریک گروه را ترک کرد و با همسر جدیدش به فلوریدا رفت. پس از آن جان گیلمور (John Gilmore) نوازنده ساکسیفون تنور، دوست پاتریک، به گروه پیوست و مارشال آلن (Marshall Allen) نوازنده ساکسیفون آلتو نیز به آنها پیوست. پاتریک تا زمان مرگش مدام به گروه می پیوست و از آن جدا می شد اما آلن و گیلمور که هر دو توانستند تحسین منتقدان را به استعداد خود جلب کنند، وفادارترین عضوهای آرکسترا بودند.

جیمز اسپالدینگ (James Spaulding)، نوازنده ساکسیفون، جولیان پریستر (Julian Priester)، نوازنده ترومبون، نیز با آرکسترا در شیکاگو قطعاتی را ضبط کردند و سپس هر دو در حرفه خود افراد موفقی شدند. فون فریمن (Von Freeman)، تنوریست اهل شیکاگو، نیز در اویل دهه ۵۰ کار کوتاهی را با این گروه ضبط کرد.

بلاونت در شیکاگو با آلتون آبراهام (Alton Abraham) آشنا شد که نوجوانی بسیار باهوش بود و به بزرگترین حامی آرکسترا و یکی از صمیمی ترین دوستان بلاونت تبدیل شد. هر دوی آنها احساس غریبگی می کردند و به مسائل رمز آلود علاقه داشتند. نقاط قوت آبراهام نقطه ضعف های سان را را می پوشاند: اگرچه سان را در اداره گروه با نظم و ترتیب بود اما درون گرا بود و شم اقتصادی خوبی نداشت (که این خصوصیت او بر کل کارحرفه ای اش سایه افکنده بود)؛ در عوض آبراهام فردی خونسرد، با ارتباطات خوب و عمل گرا بود.

هر چند آبراهام نوجوانی بیش نبود اما در نهایت مدیریت تجاری برنامه های سان را عملا در دست گرفت: او رزرو زمان های کنسرت گروه و پیشنهاد موزیسین برای آرکسترا را بر عهده داشت. از دیگر فعالیت های او می توان به افزودن چندین قطعه پاپ به رپرتوار گروه نیز اشاره نمود. سان را، آبراهام و چند نفر دیگر یک گروه کتاب خوانی به راه انداختند تا به تبادل عقیده های خود بپردازند و درباره موضوعات عجیبی که ذهنشن را مشغول می کرد به بحث بنشینند.

این گروه تعدادی کتابچه ورقه هایی از نتایج بحث ها و ایده های خود را منتشر کردند که برخی از آنها توسط جان کوربت و آنتونی المز با عنوان The Wisdom of Sun Ra: Sun Ra’s Polemical Broadsheets and Streetcorner Leaflets در سال ۲۰۰۶ چاپ شد.

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است