گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

گفتگو با تیبو (۶)

یکی از عالی ترین و زیباترین خاطره های من در زمینه موسیقی به جلسه کوارتت و کوئینتت زهی (با پیانو) در خانه ام در پاریس بر می گردد. در این جلسه ما ۴ اثر از دوست داشتنی ترین آثار موسیقی مجلسی را به ترتیب زیر اجرا کردیم: کوارتت هفتم بتهوون (ایزایی ویولون یک، من ویولون دو، کرایسلر ویولا که خیلی هم خوب می نواخت و کاسالز ویولون سل)؛ کوراتت شومان (کرایسلر ویولون یک، ایزایی ویولون دو، من ویولا و کاسالز ویولون سل) و کوارتت سل ماژور موتسارت (من ویولون یک، کرایسلر ویولون دو، ایزایی ویولا و کاسالز ویولون سل). سپس ما به پونیو (Pugno) تلفن زدیم و او هم به ما پیوست.

پس از خوردن شامی مفصل، کوارتت پیانوی سزار فرانک را اجرا کردیم. این روز یکی از لذت بخش ترین روزهای موسیقیایی زندگی من بود. یک مدیر کنسرت هم مبلغ بسیار بالایی را به ما پیشنهاد داد تا همین چند اثر را با همین ترکیب نوازنده ها در هر یک از پایتخت های اروپا به مدت دو شب اجرا کنیم.

ما در برنامه های کنسرتمان تنوع و همکاری کافی نداریم. حقیقت این است که قالب کنسرت های ما که معمولا در آن ها یک ساز یا یک گروه از سازها معرفی می گردد (مانند کوارتت زهی) رنگ آمیزی بسیار یکنواختی دارد. من از نواختن قطعه های ویرتوز ویولون در یک رسیتال لذت می برم اما پیوسته نگران این هستم که ممکن است برنامه برای تماشاچیان خیلی یکنواخت باشد.

ملاحظات کاری درگیری بین هنرمندان را از بین نمی برند اما اغلب جلوی بروز آن را می گیرند. یکی از چیزهایی که در زمینه موسیقی بسیار برایم لذت بخش است، همنوازی با یک هنرمند خوب است. به همین دلیل است که از رسیتال های مشترک با هارولد بوئر نهایت لذت هنری را برده ام. ما توانستیم قطعه هایی را بنوازیم که برای هر دوی ما ارزشمند بودند، زیرا پارت های پیانوی سونات های مدرن به تجهیزات موسیقیایی و فنی ویرتوز نیاز دارند. لذتی که من از نواختن در این آنسامبل بردم از نواختن لیست بالابلندی از قطعه های سولو بیش تر بود.

به نظر من برنامه عمومی ایده آل برای ویولون باید موسیقی کاملی را به اجرا بگذارد یا اگر قرار است قطعه های ویرتوز را در بر بگیرد، این قطعه ها باید ویژگی های موسیقیایی مشخصی مانند روح، شخصیت، شکوه، دلربایی را داشته باشند. فکر می کنم یکی از بهترین برنامه هایی که در آمریکا اجرا کردم، برنامه ای بود که در فصل ۱۹۱۸-۱۹۱۷ با هارولد بوئر در سالن Aeolian Hall نیویورک اجرا کردیم:

Sonata in B flat اثر موتسارت – بوئر و تیبو

Scenes from Childhood اثر شومان – بوئر

Poëme اثر شوسون (E. Chausson) – بوئر و تیبو

Sonata اثر سزار فرانک – بوئر و تیبو

یا شاید هم این مجموعه که در نوامبر ۱۹۱۳ با بوئر در بوستون اجرا کردیم:

Kreutzer Sonata اثر بتهوون – بونر و تیبو

Sarabanda, Giga, Chaconne اثر باخ – تیبو

Kreisleriana اثر شومان – بوئر

Sonata اثر سزار فرانک – بوئر و تیبو

هر دوی این برنامه ها نظر آهنگسازی هنری هستند؛ این برنامه ها خیلی هم کوتاه نیستند اجرای هر کدام از آنها تقریبا دو ساعت طول می کشد، در صورتیکه در برنامه ای که از نظر من ایده آل است یک ساعت و نیم هم کافی است.

من طرفدار نواختن قطعه های بزرگ و خوب هستم؛ در غذا خوردن هم غذاهای کبابی را به پیش غذاها و شیرینی ترجیح می دهم. قطعا در یک برنامه تکنوازی، نوازنده باید کوتاه بیاید. وقتی که من یک ویولون کنسرتو را می نوازم خوب است که سه یا چهار قطعه کوتاه درخشان را اجرا کنم اما این قطعه ها همیشه باید کاملا موسیقیایی باشند نه اینکه فقط گوش نواز باشند.

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است