علی خوب بخت
جیمی اسمیت (Jimmy Smith) در ۱۹۲۵ در Norris Town ایالت پنسیلوانیا از پدر و مادری هنرمند متولد شد. پدر او که خود نوازنده پیانوی جاز بود، اولین معلم موسیقی
جیمی
بود. او از پدرش پیانو را آموخت و رفته رفته استعداد خود در موسیقی جاز را نشان داد و در رادیوی ایالتی به نوازندگی مشغول شد و شبها در کنار پدرش در کلوبهای شبانه می نواخت.
با شروع جنگ جهانی دوم؛ تا پایان جنگ به خدمت نیروی دریایی در آمد. پس از جنگ به فیلادلفیا رفت و در مدرسه موسیقی Hasley در کنار Clifford Brown (یکی از نوازنده
های مشهور ترومپت) به فراگیری هارمونی و تئوری موسیقی پرداخت. سپس در مدرسه موسیقی Hamilton نوازندگی کنتر باس و در Ornstein نیز پیانو را به شکل آکادمیک آموخت.
در سال ۱۹۵۲ به گروه Don Gardner که یک گروه Rhythm and Blues بودند پیوست و با شنیدن نوازندگی Wild Bill Davis به ساز ارگ علاقمند شد. این علاقه باعث
شد جیمی در ۱۹۵۵ به زحمت یک ارگ Hammond خریده و سه ماهه آن را یاد بگیرد. در تابستان ۱۹۵۵ اسمیت آنچه را که فرا گرفته بود نشان داد و در کلوپ Atlantic City به
اجرای برنامه با ساز جدیدش پرداخت. در سپتامبر همان سال جیمی اولین Trioی خودش را تشکیل داد و Babs Gonzales مدیر برنامه هایش شد.
Gonzales بلافاصله با دوست خود Lion در کمپانی نشر Blue Note، از کمپانیهای بزرگ ضبط آثار Jazz تماس گرفت و ترتیبی داد تا او اولین اجرای جیمی جوان در نیویورک
را در کلوپ Small’s Paradise در محله Harlem از نزدیک ببیند. زمانیکه Lion موسیقی جیمی را شنید، بلافاصله با او قرارداد بست و دوره جدیدی از زندگی جیمی اسمیت آغاز
شد. از آن به بعد او علاوه بر ضبط آثارش، در کافه Bohemia نوازندگی می کرد.
او در سال ۱۹۶۲ به Verve رفت و موفقیتهای بیشتری نصیبش شد و به خصوص پس از اجراهایی که با Oliver Nelson و Wes Montgomery داشت، در سرتاسر ایالات
متحده معروف شد. آلبومهای آثار بعدی او که غالبا بصورت Trio یا Sextet با بزرگانی چون Art Blakey، Lee Morgan ,Curtis Fuller ,Ike Quebec, Blue Mitchell
و Tina Brooks منتشر شد، او را به عنوان بزرگترین نوازنده ارگ Hammond B3 سبک Jazz مطرح نمود.
هر چند ارگ Hammond B3 قبل از جیمی اسمیت اختراع شده بود و توسط نوازندگان دیگری نیز به کار رفته بود، ولی به جرات می توان ادعا کرد که این جیمی اسمیت بود که این
ساز را احیا کرد و با جسارت، تکنیکهای نوازندگی این ساز در سبکهای Jazz، Blues و حتی Gospel را ابداع نمود.
آلبوم The Sermon یکی از شاهکارهای اوست و حتی آثاری که نشانه هایی از موسیقی Pop در آنها به چشم می خورد ( مثل I got my mojo workin’) جزء آثار زیبای Jazz در
سه دهه آخر قرن بیست به شمار می آیند. در آلبوم Dot com Blues – Blue Thumb که از آخرین کارهای اوست، جیمی درکنار بزرگان بلوز مثل Etta James، B.B.King،
Taj Mahal، Dr John و Keb Mo ظاهر شده است. جیمی سرانجام در ۸ فوریه امسال یعنی دو هفته قبل بر اثر کهولت سن در ۷۹ سالگی درگذشت.
۱ نظر