گفتگوی هارمونیک
درگذشت جیمی اسمیت، از بزرگترین نوآوران و بدعت گذاران استفاده از ارگ های هموند (Hammond) در موسیقی Jazz ، ضایعه بزرگی برای جهان هنر بود. او که به عنوان ”
بزرگترین نوازنده ارگ جز جهان” شناخته شده بود، روز ۸ فوریه، در سن ۷۶ سالگی در گذشت.
هرچند که جیمی اسمیت اولین کسی نبود که در موسیقی جاز از ارگ هاموند B3 استفاده میکرد، اما استعداد و ذوق نوازندگی او برای این ساز و توانایی بینظیر او در ادغام ترجیع بندها و
ملودیهای موسیقی کلیسایی، بلوز و R&B در بداهه نوازیهای الهام گرفته از موسیقی بی باپ (bebop)، او را در کنار چارلی پارکر (Charlie Parker)، آرت تاتوم (Art Tatum) و
جان کولترین (John Coltrane) و دیگر پیشگامان موسیقی جاز قرار داد. این هنرمندان با دگرگون کردن شیوه نواختن ساز تخصصی خود، انقلابی در اجرا و تنظیم موسیقی جاز و
روش کار نوازندگان دیگر به وجود آوردند.
جیمز اسکار اسمیت ۸ دسامبر ۱۹۲۵، در پنسیلوانیا متولد شد و در سال ۱۹۴۸کار هنری خود را به عنوان پیانیست آغاز کرده بود، در ۱۹۵۱ به نواختن ارگ هاموند B3 پرداخت و در
فیلادلفیا شهرتی به دست آورد که منجر به سفر او به نیویورک شد. اسمیت در نیویورک توجه آلفرد لاینز (Alfred Lions) و فرانسیس ولف (Francis Wolff)، بنیانگذاران کمپانی
ضبط صفحه (Blue Note) را به خود جلب کرد.
قدمهای بزرگ
جیمی در سال ۱۹۵۶ با آلبوم A New Sound, A New Star: Jimmy Smith at the Organ, vol. 1 برای کمپانی Blue Note، موفق شد پیشگام حرکت soul-jazz در
عالم موسیقی باشد. بدعت گذاران کهنه کارتری چون فتس والر (Fats Waller) و کنت بیسی (Count Basie) هم تجربیات مختصری با ارگ داشتند اما اسمیت با شیوه نواختن بی
نظیر خود و ترکیبهای زیبایی که به وجود می آورد، قدمهای بزرگی در به کارگیری ارگ در موسیقی جاز برداشت. موسیقی او، یک موسیقی غنی، مطابق سلیقه روز و پر از ریزه کاری
بود.
آلبومهایی که اسمیت در طی ده سال کار با کمپانی Blue Note منتشر کرد، امروز به کتاب راهنمای نوازندگان جاز مبدل شده است. آلبومهایی نظیر (The Sermon (1958)،
Prayer Meetin’ (۱۹۶۰ و Back at the Chicken Shack (1960) همه به موسیقی محبوب روز مبدل شدند و در جعبه های موسیقی اتوماتیک (jukebox) پخش میشدند و
این اتفاقی نادر در موسیقی جاز بوده است.
اسمیت پس از کمپانی Blue Note به کمپانی Verve رفت و در آنجا به تهیه آثاری با ارکستراسیون بزرگتر مشغول شد. از آثار این دوره او میتوان به (Who’s Afraid of Virginia
Woolf (1964)، The Cat (1964 و (Peter and the Wolf (1966 اشاره کرد که همگی از آثار کلاسیک جاز محسوب میشوند.
Acid-Jazz
هنگامی که سبک اسید جاز در سال ۱۹۸۷ در لندن متولد شد، اسمیت دچار یکی از بزرگترین تحولات هنری خود شد. آثار دههای ۵۰ و ۶۰ او همچنان توسط DJ ها و خوانندگان سبک
رپ استفاده میشد و کمپانی Verve دوباره به سراغ او آمد.
در ۱۹۹۵ آلبوم پر حرارت Damn! اسمیت را منتشر کرد که با آلبوم ملایم تر Angel Eyes: Ballads & Slow Jams در همان سال دنبال شد. آخرین CD اسمیت برای Verve،
Dot com Blues در سال ۲۰۰۱ بود.
در اوایل سال ۲۰۰۵، اسمیت جایزه مهم Jazz Masters Fellowship را دریافت کرد. در فوریه امسال نیزآلبوم Legacy محصول مشترک اسمیت و جویی دوفرانچسکو Joey
DeFrancesco، دوست ارگ نوازش به بازار خواهد آمد. دوفرانچسکو در باره اسمیت گفته است: ” جیمی یکی از بزرگترین و نوآورترین موسیقی دانان دوران ما بود. من او و
موسیقی او را بسیار دوست داشتم. اسمیت الگوی من، مربی من و دوست من بود.”
۱ نظر