گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

گفتگو با آن سوفی موتر (۶)

در طی این سال ها، رویکرد باروکی که نسبت به موسیقی داشته ای دستخوش چه تغییرات دیگری شده است؟


به خاطر استفاده از آرشه باروک، تمپو ها تغییر کرده اند که چشم انداز کاملا متفاوتی را ایجاد می کند. راستش من دیوانه صداهای درونی هستم. از لحاظ ساختار موسیقیایی به صدای سولیستی علاقه ای ندارم. در این تور کنونی، هر روز چیزه های ظریف و کوچکی را به ارکستر می گویم و از این بات بسیار خوشحالم زیرا این امر خود موسیقی پیچیده ای است. مانند رگ های بدن. ما نباید تنها به بدن فکر کنیم بلکه باید از شریان های بی شمار خود نیز آگاه باشیم و بدانیم که این شریان ها در موسیقی باخ بسیار حیاتی هستند زیرا موسیقی نبض خود را وام دار آنهاست. در اینجاست که خون جریان دارد و این همان چیزی است دغدغه من است.

پس در اینجا شفافیت، سرعت و صدای درونی مهم است. نوعی زیبایی شناسی صوتی متفاوت.

حالا پرسش متفاوتی دارم و آن هم درباره زن بودن و موفق بودن در حرفه خود و همچنین مادر بودن است. چطور توانسته اید از پس وظایف خود به عنوان یک مادر و ویولونیست و سولیست یک کنسرت بر بیایید؟ در این سال ها چه تغییراتی ایجاد کردید تا خود را با این شرایط وقف دهید؟


پس از به دنیا آمدن دخترم که اکنون ۱۷ سال دارد (سال ۲۰۰۸) از تعداد کنسرت هایم کاستم و سفرهای خارجیم را به مدت هفت سال کوتاهتر کردم. در واقع من سیزده سال پیش بیوه شدم. کلا دیگر به شرق دور نرفتم و آن را از برنامه ام حذف کردم.

قطعا همیشه فرزندان اولویت اول را دارند و مادر مجرد بودن نیز مشکلاتی را به همراه دارد که برنامه ریزی کاری را دشوار می سازد. اما به نظر من عشق در زندگی حرف اول را می زند؛ به عنوان مثال اگر شما عاشق فرزندتان باشید و در عین حال به کارتان نیز عشق بورزید، راهی را می یابید که هم به فرزندتان برسید و هم بتوانید وظایف حرفه ایتان را به خوبی انجام دهید.

قطعا تنها گذاشتن فرزندانم برای دشوار است اما شاید من فرد کاملتری هستم. من فرد بهتری هستم چون مادر هستم و فرزندانی دارم. مادر شدن شخصیت من را عمیقا تغییر داد. ناگهان دنیا را به صورت یک کلیت دیدم و آن موقع بود که انجام دادن پروژهای سود ده را آغاز کردم و از طرف دیگر می دانستم که بدون موسیقی، بدون هنر و بدون ارتباط با مخاطبان و شاهکارهای هنری واقعا نمی توانستم مادر موفقی باشم.

اصلا نمی توانم تصور کنم که ۳۶۵ روز سال را در خانه سپری کنم. من اینگونه آفریده نشده ام. پس به این نتیجه رسیده ام که در زندگی باید نیازهای دیگران را برآورده کنم و از نیازهای خودم هم غافل نمانم. این کار شگفت انگیز است. گاهی هم احساس برتری می کنم که هم فرزندانم و هم خودم از این وضعیت راضی هستیم.

آیا فرزندانتان هم ساز می زنند؟


بله. پسرم نوازنده پیانو است. قطعا موسیقی بخشی از زندگی روزمره ماست. پسرم همچنین خیلی اهل ورزش است. دخترم هم عاشق رقص باله است و ۱۱ سال است که باله کار می کند. او همچنین به رقص مردن هم وارد است. دخترم نوازنده فلوت نیز هست و عضو گروه کر است. پس می بینید که آنها ساز می زنند اما واقعا همه زندگیشان نیست و عیبی هم ندارد.

فرزندان من که علاقه ای به ویولنیست شدن نداشتند …

به خاطر می آورم وقتی که پسرم در پنج یا شش سالگی ویولن را شروع کرد. بعد از چند دقیقه – ببینید چقدر زود تصمیم گرفت ویلن را کنار بگذارد – به من گفت: «اما مامان چرا وقتی شما ویلن می زنی صدایش اینقدر بهتر است؟» من هم به او گفتم: «ببین پسرم من ۴۰ سال است که ویولن میزنم!»

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است