حامد فتحی
در فرودین سال جاری آزمونی برگزار شد تحت عنوان «آزمون متقاضیان اخذ کارت صلاحیت تدریس و تاسیس آموزشگاه هنری» که با شکایت و عدم رضایت بسیاری از شرکت کنندگان روبرو بود. پیش از پرداختن به شرایط و ویژگی های این آزمون، نگاهی به روند صدور کارت صلاحیت تدریس در سالهای گذشته میندازیم. برای فعالیت در آموزشگاه های رسمی موسیقی افرادی که سوابق آکادمیک موسیقی نداشته اند، میبایست از طریق آموزشگاه برای شرکت در آزمون عملی به دفتر آموزش و توسعه فعالیتهای هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طی یک نامه کتبی معرفی میشدند.
نگارنده خود از افرادی است که بیش از دو سال در لیست مربوطه برای تایید صلاحیت آموزش قرار گرفته بود (حال بماند چندین سال در
زمینه آموزش موسیقی و سبک نوازندگی گیتار کلاسیک، ده ها مقاله در مجلات موسیقی به چاپ رسانده و مدیریت سایت آموزشی گیتار و برگزاری سیمنارهای آموزشی مهم گیتار را در ایران بر عهده داشته ام و در مسابقات گیتار کسب جوایزی کسب
کرده و غیر از برگزاری کنسرتهای متعدد در تهران، سابقه چندین سال تدریس در مراکز معتبر آموزشی را داشته ام)
در اینجا شایسته است به ذکر خاطره ای بپردازم از سالهای گذشته و مراجعه حضوری به این مرکز که قبلا در ساختمانی قدیمی در مرکز شهر و اندکی
بالاتر از تالار وحدت قرار داشت. با مراجعه به دفتر مربوطه و صحبت با متصدی این بخش متوجه شدم که هر چند هفته و حتی چند ماه یکبار، تعداد معدودی از نوازندگان (ساز تخصصی نگارنده گیتار کلاسیک است و در نتیجه صحبت بر روی همین ساز میباشد) برای آزمون معین میشوند و طی تماس با این افراد آنها را از برگزاری جلسه، مطع میسازند.
اما نکته جالب و شاید غم انگیز این بود که برای پیدا کردن فرم خود، پس از یک ساعت گشتن در میان چندین زونکن (صحبت از ده سال قبل نیست مسلما رایانه اختراع شده است و سیستم های ثبت اداری نیز گسترش یافته اما از نفوذ به این مرکز در این زمینه جا مانده است!) متوجه شدم
که بیش از صدها نفر در این قفسه ها، از سالهای حتی قبل تر از تشکیل پرونده بنده، قرار گرفته اند! با اندکی محاسبه دریافتم باید ۵ یا ۶ سال دیگر صبر کرده تا احیانا در میان این انبوه کاغذهای فرم مربوط به من، در دست متصدی محترم قرار
گیرد و در لیست افراد اعزامی به محل آزمون عملی قرار گیرم! حال مابقی داستان بماند… از طرز برخورد مسوولین و غیره که خود مطلب دیگری را مطلبد.
در اواخر سال ۸۹، طی اطلاعیه مقرر شد در آزمونی سراسری، از افراد
متقاضی کارت صلاحیت تدریس و تاسیس آموزشگاه های موسیقی، امتحان تئوری و در صورت قبولی، امتحان عملی گرفته میشود؛ هر چند این آزمون ابتدا قرار بود در اواخر سال ۸۹ گرفته شود اما زمان ثبت نام تمدید شد و مبلغ سی الی پنجاه
هزار تومان از شرکت کنندگان (که جای هیچ سوالی هم نبود که چرا و به چه دلیل این مبلغ دریافت شد؟!) این آزمون در سال فروردین ۹۰ برگزار شد، باز از نوع سوالات باید گذر کنیم، شاید در فرصتی دیگر به آن نیز نگاهی بیندازیم که چطور مدرس موسیقی با ۴۰ سوال
تئوری و دانستن کلید سل و همچنین آزمون عملی نوازندگی ساز مشخص میشود؟! بالاخص سوالات مربوط به تاسیس آموزشگاه موسیقی که اگر نمیشد اندکی ربط به مدیریت آموزشگاه و یا موسیقی در آن بیابید که واقعا جای
تاسف دارد. (از این تریبون از مرکز برگزاری این آزمون، تقاضا دارم، سوالات مربوطه را منتشر نمایند تا اهالی هنر و موسیقی و حتی عامه مردم بدانند برای تاسیس یک مرکز هنری باید به چه سوالاتی جواب داد تا صلاحیت افراد محرز شود! تا شاید با خنده عوام و شاید در عمق آن تاسف عمیق اهالی این فن روبرو شویم.)
در حال حاضر در بهمن ماه ۹۰ هستیم و هنوز هیچ جوابی برای صدور و دریافت کارت از این مرکز صادر نشده است، در حالیکه جواب آزمون تئوری و
عملی پس از ۵ الی ۶ ماه از تاریخ آزمون اعلام شد اما بحث اصلی این مطلب در زمینه عدم صدور کارت و غیره نیست بلکه توهینی هست که در این بین به اساتید با تجربه موسیقی شده است، در این میان افرادی هم بوده اند که دارای
مدرک فوق لیسانس موسیقی بوده اند و یا سالهاست از اساتید شناخته شده موسیقی میباشند.
جالب اینجاست، مرکزی که مدعی تشخیص صلاحیت و درجه گذاری بر روی کار مدرس میباشد، خود با این بی نظمی شگرفت در سطوح اداری درگیر است که از
برگزاری یک آزمون استاندارد عاجز است و حتی هیچ سیستم پاسخگویی ای هم ندارد، در هنگام ثبت نام و دریافت هزینه از متقاضیان، سیستم الکترونیکی این مرکز، با کیفیت بالا فعالیت می نمود حتی شماره تلفنی را هم برای این امر
اختصاص داده بودند! اما پس از پرداخت، هیچ اطلاع رسانی در جهت توضیح علت این تاخیر یافت نشد.
در هر حال، این قبیل آزمون های سردرگم و غیر معتبر، مشکلی در زمینه آموزش موسیقی کشور رفع نکرده و نخواهد کرد…
و در آخر باید به این سوال نیز جواب داد، در صورتیکه حتی جواب و روند صدور کارت آموزش و تاسیس آموزشگاه، به صورت منظم برگزار میشد آیا این شیوه و این نگرش به بحث آموزش و تاسیس مراکز هنری صحیح است؟!
سلام حامد جان
متاسفم واقعا” برای مرکز گسترش(مرکز گسترش و توسعه هنرهای معاصر)
متاسفانه من هم با همین شرایط دارم دست و پنجه نرم میکنم.من مبلغ آزمون کارت تدریس رو ۴ سال پیش و به شکل دستی پرداختم و همونطور که گفتی تا این آزمون منتظر بودم.حالا بماند که برای تاسیس آموزشگاه با لسیسانس موسیقی،هنوز منتظر جوابم و مطمئنم میدونی،این در حالیه که خیلی ها در تهران و شهرستانها نه مدرک دارن و نه تخصص ولی سالهاست که آموزشگاه دارن!!!!!!
نکته جالب دیگه این هست که کارت من آبان ماه سال ۸۹ اعتبارش تموم شد و فعلا تا امروز بعد از یک سال هنوز تمدید نشده و در مراجعه به مراکز مربوطه جواب درست و حسابی و منطقی ای هم دریافت نکردم!!!این قضیه مربوط به همه کسانی هست که اعتبار کارتشون تموم شده!!!
خداوند عمرتون بده که بالاخره یک نفر پیدا شد و این مسئله رو مطرح کرد
این افراد که روز ثبت نام نفری ۵۰ هزار تومان برای هر رشته ، از مردم گرفتند ، هیچ خبری ازشون نیست
زمانی هم که با این افراد تماس میگیریم ، میگن بخاطر برخی مشکلات ، بزودی اعلام میکنیم
چه کسی پاسخگو هست …………………….!
تازه من در ۳ رشته شرکت کردم ، که متاسفانه با بی نظمی تمام به من میگن در ۲ رشته شرکت کردی و یک رشته رو هم غایب بودی
تورو خدا یکی جواب بده
سلام آقای فتحی ممنون که به این موضوع اشاره کردین…من در آزمون تئوری بالا ترین نمره رو در شهرمون(زنجان) کسب کردم و برای امتحان عملی هم به تهران اومدم الانم میگن غایب بودی و بهم غیبت زدن معلوم نیست واقعا چه خبره این همه هزینه وقت سرمایه معلوم نیست کجا میره…
سلام خسته نباشید
واقعا ممنونم از این که به این موضوع اشاره کردین (البته من رشته نقاشی بودم)
یادم نمیره که تو یه روز بارونی باید از یه استان به یه استان دیگه می رفتم تا به مصاحبه برسم……..
و الان با گذشت مدت خیلی طولانی حتی
یه جواب ؟؟؟
آخه ۵۰ هزار تومن؟
اتفاقا به عقیده من هیچ جای تعجبد نیست نگاهی بندازیم به افراد(یا به قول خودشون اساتید)د که مرکز گسترش را اداره میکنن.این آدم ها سال هاد سال در عرصه د موسیقی دست و پا زدن نه به جایی رسیدن و نه موفق شدن کمترین تغغیر مثمر ثمری را در موسیقی ایرانی ایجاد کنن از یه جایی به بعد هم برای خالی نبودن عریضه و اینکه حوصلشون سر نره یه سری برنامه های تفریحی از جمله آزمون کارت صلاحییت تدریس را راه انداختن…من با نفس ادن کار مخالف نیستم در صورتد که باعث بالا رفتن کیفیت موسیقی در کشور بشه نه چاه درست کردن برای آدم ها
من اینده خیلی بدی برای موسیقی ایران پیشبینی میکنم
من بدون مجوز درس میدم.میخوام ببینم کی میتونه حرف زیادی بزنه
من برای ساز دف شرکت کردم. اما بعد ازینکه اونجا برای آزمون عملی رفتم چندتا قطعه ازم خواستم بزنم که در نهایت کمال اجرا کردم اما نهایتا بهم گفتن کارت عالی بود اما نهایتا خیلی جا داری برای پیشرفت برو سال بعد بیا و منی که ۶ ماه بعدش داشتم از ایران میرفتم نمیدونم باید چی کار می‌کردم. این اتفاق برای دوستم که نوازنده سنتور بود هم افتاد و بازهم تاکید میکنم که هردوی ما هیچ ایرادی در سواد موسیقی یا تکنیک‌های نوازندگی نداریم اما کارت تدریس نگرفتیم چون اصلا استانداردی وجود نداره که ممتحن بر اساس اون افراد رو انتخاب کنه.
لطفا اگر این سایت امکان مصاحبه با برخب از ممتحن‌های بخش عملی رو داره از اون‌ها برای این بی سر و سامانی دلیل بخواد چون سازهایی مثل دف و سنتور تا جایی که من خبر دارم یه نفر امتحاناشو می‌گیره!
درمرکزگسترش شخصی به نام آقای نادعلی وجودداشت که زمانی که مارفتیم اونجا برای پیدا کردن پروندمون طوری بامابرخورد کرد که با یک متهم به قتل اونطوری برخورد نمیکنن.
و این جاست که قانون نمیزاره کسی بدونه مجوز درس بده
من میخوام کارت بگیرم نمیدونم باید چه کنم
بیخیال. راهتون رو ادامه بدین و فقط به هدفتون فکر کنید
برادرمن آخه موسیقی چیه؟بیاتاباهم بریم کلاس مداحی یادبگیریم…خیلی درآمدش خوبه..نیازی به مجوزوکارت صلاحیت هم نداره..
کسی که بخاد تو این مسیر پیش بره با شنیدنه این حرفا حتا جرات نمیکنه دره پیانوشو باز کنه.کاش یه راهی وجود داشت….
یعنی اینقد کاره سختیه مدرک مربیگری گرفتن؟!!!! من فقط به این امید وارد دنیای موسیقی شدم. دوستان میشه در مورد این پروسه منو بیشتر راهنمایی کنید؟ ممنون میشم
بنده نیز یکی از زخم خوردهای این سیستم هستم اونم تو محرومترین جای این مملکت (میناب جنوب)دقیقا اسفند۹۱ پرونده تحویل دادم امیدوارم مثل اصحاب کهف بشیم و پاشیم وببینیم همچی شاید عوض شده و روزگار به کام همه شیرین.
من فارغ التحصیل نوازندگی پیانو هستم. خودم حضوری رفتم آموزشگاه ها، ولی قبولم نکردن گفتن مدرک دانشگاهی ربطی نداره، باید آزمون بدی قبول شی با کارت وزارت ارشاد بیای!
من هم رفتم برای ثبت نام آزمون، اما یکی از شرایطش اینه که سه سال سابقه ی تدریس داشته باشی!!
حالا تکلیف چیه واقعا؟!!
من که با پای خودم اومدم میخوام قانونی کار کنم خودشون میگن برو سه سال بدون مجوز تدریس کن بعد بیا!!! کجا برم تدریس کنم؟!!!
این که چیزی نیست من اصلا به مرحله امتحان نرسیدم چون چند سال پیش من حضوری رفتم ! اون موقع که ثبت نام به صورت اینترنتی نبود یه نامه هم از طرف آموزشگاه بردم به همراه مدارک ، ۲۰ هزار تومان ناقابل هم تقدیم کردم و آقایان به صورت دستی از بنده گرفتن گفتند بانک نمیخواد بری ! دو سال منتظر شدم خبری نشد هر چی تماس گرفتم جوابی نگرفتم بالاخره حضوری رفتم ، نه از پرونده ای خبری بود نه از اون پول بی زبون ! به راحتی خورده بودند مدارکی هم از من نبود به همین راحتی….
یک سال پیش اعتبار کارتم تموم شد تا الان پیگیری کردم می گن ما خودمون تو مکاتبه اداری با استان شما مشکل داریم خالا تکلیف ما چیه اونا در گیرن با همو ضمنا ۲۰ مدرس بدون کارت و کد تدریس مشغولن اتفاقا حرمت و اخترامشون از منم بیشتر اینم از قانون ما
عجب!
الان تکلیف کسایی که واقعا به اموزش سازشون علاقه مندند و سالها زحمت کشیدن چی میشه؟
کی پاسخگو خواهد بود؟؟؟
به همین راحتی قید علاقمون رو باید بزنیم چون قانونی وجود نداره؟!
با سلام به دوست و همدرد عزیز : سوال بنده ضمن همدردری با شما این است که هر شخص از هر صنفی در این جامعه پس از کسب مهارت لازم به اتحادیه ی مربوطه جهت اخذ پروانه ی کسب وامرار معاش مراجعه وبالاخره کار خود را رفع ورجوع می کند بنده وپسرم مدتهاست به اداره ی ارشادشهرستان خود مراجعه کرده وبیان داشته ایم که ما عمر خود را در راه موسیقی گذاشته ایم واگر این کار را به فرض در راه نان خشکی فروشی می گذاشتیم الان میلیونر بودیم لیکن هر بار این پاسخ را می شنویم که سایت امتحان آموزش هنر تا اطلاع ثانوی بسته است سوال این است که ما کاری را با زحمت چند ساله که اهل فن سختی انرا بهتر می دانند اموخته ایم به امید انکه روزی به ان به دیده ی شغل نگاه کنیم حال باید چه کنیم
این قصه سره دراز دارد……
من شخصآ چند سالیس بدون مدرک دارم اموزش میدم گیتارو نیاز به هیچی نیس فقط باید کار بلد بود همین باعث کاراموز بیشتر و پیشرفت میشه کسی ک دونبال مجوز این حرفاس دیده از پپسش بر نمیاد میخواد یجور با جمع کردن دمو دسگا خودشو بکشه بالا
باتشکر
سلام بزرگواران , بنده ۱۶ ساله که گیتار فلامنکو می زنم و ۸ ساله که تدریس می کنم , در حال حاضر مشغول به تدریس در ۳تا از آموزشگاه های معتبر هستم , هیچ کارت تدریس هم ندارم , البته شدیدا موافق وجود یک سیستم نظارتی در امر تدریس هستم , اما اینگونه آزمون های بی در و پیکر فقط درگیر کردن هنرمندان در بروکراسی اداریست , بنده به هیچ عنوان زیر بار اینگونه چهارچوبها نرفته و نمی رم , چه کسی می خواد صلاحیت من را تایید کنه ؟ کسی که سواد موسیقاییش از شاگرد من هم کمتره ؟ یک بار چندین سال قبل مراجعه کردم و گفتند فرم پر کن تا باهات تماس بگیریم گفتم وایسا حالا تا بیام فرم پر کنم , در این ۸ سال هم بارها بازرس به آموزشگاه سر زده , در جوابش گفتم شما آزمون بگیر من همین الآن میام آزمون میدم , دوستان سعی کنید به جای درگیری های اداری وقتتون رو روی مباحث تخصصی رشتتون بذارید , مطمئن باشید وقتی بی توجهی عمومی از طرف مدرسین ببینند در روند افتضاح صلاحیت تدریس ترتیب اثر میدن, پاینده باشید .
منم چشمم آب نمیخوره…ولی بارون خدا حتما تو راه…
سلام دوستان من ۸ ساله به صورت خصوصی کار کردم و یه دوره ی کامل ۱۳ ماهه رو مکزیک/سیاداد مادرو بودم اونجا مدرک بین المللی گرفتم ولی اومدم ایران هیچکسی مدرکو قبول نمیکنه و هیچ کسی جواب صحیح نمیده واقعا” نمیدونم چی بگم
وقتی میگیم : ” کارت صلاحیت تدریس” …. یعنی داریم در باره ی شیوه و ادبیات و زبان تدریس صحبت می کنیم … اینکه یک معلم پیانو ..خودش خداوندگار پیانو باید باشه تا بتونه یه مدرس خوب باشه….الزاما حرف درستی نیست .
معتقدم در این آزمونها …باید فقط شیوه ی شاگرد پروری رو از داوطلب جویا شد…بعبارتی…بهش بگن آقا/ خانم ، فرض کن من الان شاگرد شما هستم …اگر بنا باشه به من مثلا دف نوازی درس بدی …چطور اینکارو انجام میدی ؟
در اینصورت ..داوطلب شروع می کنه درس دادن…با زبانی که فکر می کنه درست ترین شیوه رو داره … و طبیعتا میزان دانش موسیقیاییش هم در خلال تدریس مشخص خواهد شد .
من با امتحان نوازندگی صرف، و امتحان تئوری موسیقی صرف …در این قالب ها که دوستان اشاره کردن….بسیار مخالفم .
در ضمن بنده خودم موسس و مدیر آموزشگاه موسیقی هستم با سابقه ی ۲۲ ساله .
ممنون از توجهتون