گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

پروژه ساخت ویلن «کانون» (۴)

مقاله ایی را که ملاحظه می نمائید در ادامه مجموعه مقالات پروژه ساخت کنن می باشد البته به عنوان مبحث تکمیلی و نهایی. همان طور که تاریخ نگارش آخرین شماره مقاله نشان میدهد، فاصله زیادی را تا امروز پیموده است و آن گونه که تصمیم من بود قراری برای بخش کنونی در نظر نگرفته بودم اما به سفارش و تاکید برخی از دوستان به جهت تشریح بیشتر وقایع پیش آمده در مسیر تکمیل این پروژه و همچنین بیان ارزشهای فکری و احساسی و زمان ارزشمندی که صرف خلق این ساز شد متقاعد به نوشتن این متن شدم.

این نوشته و شاید مفهوم ارزش علمی و هنری آن را که تحت پوشش انسانیت، خرد، شعور و احساسات، در حد توان با اراده مصمم و کوشش هدایت شده است را تقدیم آنهایی خواهم کرد که در مقام انسان برای تعالی و شکوفایی ارزشها و توانایی های خود و دیگران خستگی ناپذیرند.

مراحل ساخت ساز مذکور از لحاظ مختلفی باید مورد سنجش قرار می گرفت که اکثر مسیر های موجود را برای یافتن جزئیات بیشتر به نسبت اطلاعات گذشته و همچنین سازهای ساخته شده مورد بررسی قرار دادم اما انگارنیرویی فزاینده مرا به سوی خود می کشید انگار که باری دیگر باید آماده سفر به ایتالیا و شهر جنوا می شدم، همه چیز دوباره آغاز شده بود، همه یافته ها در نگاهی دیگر معنا و مفهومی تازه تر پیدا می کرد هر چند که این جریان در آدمی پایان پذیر نیست.

از این رو اقدامات لازم را برای سفری جدید به جهت بازدید و تحقیق نمونه های مختلفی از ویلن ها که مصمم به ساخت آن بودم را محیا نمودم که یکی از اصلی ترین آنها مواجه با یک ویولون اسرار آمیز دیگر ساخته گوانری بزرگ به جهت تکمیل پروژه کنون (Cannon) در شهر جنوا ایتالیا بود.

این که چگونه و با چه هزینه هایی این کار انجام شد را در جستار این متن ضروری نمی دانم، همان اندازه بس که همچون سفرهای دیگر خالی از مشقت و زیبایی نبود. برای رسیدن به جنوا و محل نگهداری cannon تمام برنامه ها باید به شکلی دقیق انجام می شد زیرا که برای بخشی از مراحل تحقیقی و عکس برداری، پیش بینی قطعی به جهت حصول نتیجه مطلوب وجود نداشت.

از سویی دیگر شرایط زمانی محدود بود برنامه های پرواز، حرکت قطارها و انطباق آن با ساعت کار بخش نگهداری ساز و دریافت اجازه بازدید از جمله مسائل اولیه ایی بود که باید به دقت تنظیم می شد حال بماند که بخشهای اصلی کار که مربوط به مجموعه اطلاعات دریافتی از ساز بود در ادامه کار وجود داشت.

از این رو طبق برنامه بلافاصله بعد از رسیدن به میلان آماده سفر به جنوا شدم، سفری توام با خستگی و سرشار از اشتیاق مواجه با یک اثر بی همتای هنری، بعد از طی ۲۰۰ کیلومتر به جنوا رسیدم و در این سو و آن سوی گذرگاهها بی صبرانه میان محدودیتهای مختلف موجود و احساس شادی از رسیدن و نزدیک شدن به این ساز، خود را به مقصد مورد نظر رساندم.

بعد از جستجویی بی وقفه و هماهنگی های لازم با مسولین مربوطه در بخش موزه موفق به اخذ اجازه به جهت عکس برداری تخصصی از ساز شدم و با راهنمایی پلیس و مسئول مربوطه با عبور از مسیر های مختلف، نهایتا به ساختمان اصلی و اتاق مخصوص نگهداری این گنجینه رسیدیم. گامهایی تا درب ورودی نمانده بود، پرسش های ناباورانه، اینکه اکنون این من هستم در این سوی دیوار و در سویی دیگر هدفی که برای رویارویی با آن لحظه ها را شماره می کردم، باری دیگر پرسیدم آیا اجازه عکس برداری و ثبت جزئیات ساز را دارم؟

رضا ضیائی

رضا ضیائی

متولد ۱۳۵۴
سازنده خانواده ویولن

Maestro liutaio (master violinmaker) Approved by professional master violinmaker in Italy-Cremona Making: violin, viola, cello & bass

دیدگاه ها ۲

بیشتر بحث شده است