گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

آوازهای تلخ سرزمین من (۲)

او که بسیار به موسیقی محلی ایران علاقمند بود، در سال ۱۳۳۸، به ضبط هشت ترانه ی محلی ایران پرداخت که در کشور فرانسه جایزه ی اول “شارل کروس” را دریافت نمود. وکیلی پیش از این به تحقیق در مورد شیوه ی اجرای این ترانه های روستایی در مناطق مختلف ایران پرداخته بود.

منیر وکیلی، پس از اتمام تحصیل در بوستون در سال ۱۳۴۰ به تهران بازگشت و در اجرای اپراهای بسیاری همکاری موفقی داشت.

مخصوصا قسمت هایی از اپرای “مادام باترفلای” با بازی او، از تلویزیون نیز پخش شد.

او در این مدت، هم در نقش خواننده و هم کارگردان اپرا به فعالیت مشغول بود و از اپراهای ایرانی ای که وی کارگردانی کرد، “زال و رودابه” اثر ثمین باغچه بان را می توان نام برد.

در سال ۱۳۵۶ منیر وکیلی به ضبط ترانه های محلی با تنظیم حسین دهلوی پرداخت که توسط انتشارات “کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان” به بازار آمد و امروز تنها نمونه ی صوتی قابل دسترس از او می باشد. تنظیم این اثر برای ارکستر مجلسی است که با گروه سازهای ایرانی همراهی شده است.

منیر وکیلی در سن ۵۶ سالگی با مهارت قابل ستایشی به اجرای این ترانه ها پرداخته است. ویبراسیون های دقیق و سریع وی، حداقل در میان خوانندگان ایرانی اپرا بی نظیر است.


audio file
قسمتی از “ریحان” را با صدای منیره وکیلی و تنظیم حسین دهلوی بشنوید

پس از انقلاب منیر وکیلی یک سال و نیم بدون هیچ فعالیتی در ایران ماند و حتی زمانی که شایع شده بود گروه های مخالف موسیقی، قصد دارند تالار رودکی را منفجر کنند، تمام روز را در این تالار ماند تا ثابت قدم بودن خود را اثبات کند.

وکیلی در سال ۱۳۵۹ به کشور فرانسه رفت. او دو سال بعد (سال ۱۳۶۱) در یک سانحه ی رانندگی بین پاریس و لاهه درگذشت.


audio file
قسمتی از “لای لای” را با صدای منیره وکیلی و تنظیم حسین دهلوی بشنوید

حدود هفت سال پیش فرزند و همسر او به یادش، سی دی ای به نام “منیر وکیلی؛ بازگشت” را تهیه کردند که در آن، با استفاده از موسیقی الکترونیک، ترانه های محلیِ خوانده شده توسط او را بازسازی کردندو انتشارات کلتکس در آمریکا آن را به چاپ رساند.

زنان موسیقی

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد متولد ۱۳۶۰ تهران
نوازنده تار و سه تار، خواننده آواز اپراتیک و سردبیر مجله گفتگوی هارمونیک
لیسانس تار از کنسرواتوار تهران و فوق لیسانس اتنوموزیکولوژی از دانشکده فارابی دانشگاه هنر تهران

دیدگاه ها ۳

  • وقتی صدایشان رامیشنوم میفهمم که بهترین هم که باشی روزی خواهی رفت.یادشان رادرخلوتم همیشه گرامی میدارم و به خاکشان بوسه میزنم

  • خدایابه مذهبی هابفهمان که اگرمذهب پیش ازمرگ بکار نیاید پس ازمرگ به هیچ کارنخواهدآمد…درودبه روح پاک بانووکیلی

بیشتر بحث شده است