دامارو یک ساز ضربی

باورکردنی نیست اما در فلات تبت (Tibet) نوعی ساز ضربی بنام Damaru وجود دارد که در ساخت آن از جمجمه انسان استفاده می شود. این ساز از دو کاسه سر انسان تشکیل می

شود و جالبتر از همه آنکه بنابر متون مذهبی مردم این منطقه، ترجیح بر آن است تا در ساخت این ساز از جمجمه سر یک پسر ۱۶ ساله و یک دختر ۱۲ ساله استفاده شود.

پوست کشیده شده روی جمجمه ها، پوست میمون می باشد و دو کاسه سر از قسمت بالا به یکدیگر متصل می شوند. برای چسباندن قسمت های مختلف ساز نیز از شیره درختان و خون

انسان استفاده می شود. هر تکه از پوست بدن میمون توسط شانزده سوراخ بوسیله موی انسان روی جمجمه ها محکم می شود و تعدادی گلوله که از استخوانهای پرنده های آبی تهیه شده

است توسط ریسمانهایی به وسط ساز متصل می شود. به شکل دوم توجه کنید.

بدیهی است امروزه کمتر چنین سازی از کاسه سر انسان ساخته می شود و انواع چوبی آن جایگزین مدلهای قدیمی شده است. در شکل سوم نمونه چوبی از این سز را مشاهده میکنید روی

هرکدام از کاسه ها یک سری نقاشی های مذهبی نیز کشیده شده است. دامارا معمولا” در مراسم مذهبی مردم تبت در معابد مورد استفاده قرار میگیرد.

همانطور که گفتیم دامارو دارای دو وجه می باشد وجهی که از جمجمه مذکر تهیه شده و دیگری که از جمجمه یک فرد مونث ساخته شده است. طبق عقاید هندوها، امارو همواره باید بگونه

ای در دست نوازنده باشد که قسمت مذکر آن سمت راست و قسمت مونث در سمت چپ قرار گیرد این قانون از این ریشه می باشد که در سنت هندیان رعایت نسبتهای پدر- مادر ، راست

– چپ و مذکر – مونث همواره مورد تاکید می باشد. به همین دلیل در فرهنگ هند این ساز تا حدی وحشت برانگیز هم می باشد چرا که به اعتقاد آنها اشتباه دست گرفتن ساز بسیار بد یمن

می باشد.

اما چرا در ساخت این ساز از این مصالح استفاده می شود؟ استفاده از مصالح مختلف از بدن انسان، حیوانات و گیاهان ریشه های مذهبی دارد، هدف آن است که وابستگی و هم بستگی این

گونه های مختلف جاندار در زمین، هوا و دریا را به هم نشان دهد. از طرف دیگر انسان با استفاده از این مصالح در ساز و نواختن آن قدرت کنترل خود بر دنیا را به اثبات می رساند.

همچنین در اعتقادات مردم هند دامارا اغلب توسط شیوا نواخته می شود، شکلی که در ابتدای مطلب آورده شده است، شیوا را در حال نواختن دامارا به هنگام آفرینش نمایش میدهد. شیوا یا

همان ماهشور (Maheshvar) یکی از خدایان بزرگ می باشد که خدای رقص بوده و معروف است که صدای تنفس او همانند یک موسیقی بسیار ملایم می باشد.

طبق عقاید هندو ها نیمی از بدن شیوا مرد و نیم دیگر آن زن می باشد. آنها اعتقادی به تفاوت مرد و زن ندارند و برای همین خدایان خود را اینگونه انتخاب می کنند. در واقع به همین علت

هم هست که به هنگام نواختن ساز دامارو باید آنرا در جهت درست مذکر و مونث نگه داشت.