در نوامبر۱۹۶۴ اجرای زنده آلبوم Regal خود را در سالن تئاتر افسانه ای شیکاگو ضبط کرد و هیجان حاصل از این اثر فوق انتظار بود. در همین سال کینگ ترانه “How Blue Can You Get” را اجرا کرد که به یکی از ترانه های محبوب تمام دوره ها مبدل شد و دو ترانه بعدی او “Don’t Answer the Door” و “Paying the Cost to Be the Boss” در سال ۶۶ بین ده ترانه اول بودند.

On My Word of Honor

در سال ۶۹ که کینگ به شهرتی جهانی دست یافته بود دست به کاری انقلابی زد و جریان بی سر و صدای موسیقی را با اجرای باشکوهی از ترانه “The Thrill Is Gone” اثر Roy Howkins به هیجان آورد. این اجرا که بر خلاف آثار معمول کینگ که زمینه ای از سازهای بادی آنرا همراهی میکرد، با زیرسازی ملایم ویولون در گام مینور همراه بود و بالاخره شنوندگان موسیقی پاپ متوجه شدند که باید بی. بی. کینگ را بهتر بشناسند چرا که این ترانه نه تنها مقام سوم فهرست بهترینهای R&B را کسب کرد بلکه به امتیاز بالایی در جدول ارزشگذاری موسیقی پاپ دست یافت.

The Thrill Is Gone

کینگ یکی ازمعدود بلوز نوازان با ارزشی است که در طی دهه ۷۰ به درجات افتخار آمیز فراوانی دست یافته است چرا که هرگز از تجربه و آزمایش شیوه های جدید رویگردان نبوده است. در ۱۹۷۳ او برای ضبط دو اثر بسیار پر فروش خود “To Know You Is to Love You” و “I Like to Live the Love” به فیلادلفیا رفت و با یار قدیمی خود Bland تیمی تشکیل داد و تعدادی دوئت موفق اجرا کرد. در ۱۹۷۸ با گروه مطرح جاز Crusaders همراه شد و ترانه زیبا و مطابق روز Never Make Your Move Too Soon و ترانه الهام بخش When It All Comes Down را ضبط کرد.

البته گاهی اوقات کارهای متهورانه کینگ نتیجه جالبی در بر نداشت و برعکس چیزی غریب از کار در می آمد، آلبوم Love Me Tender که در آن کینگ موسیقی کانتری نشویل را دستمایه قرار داده بود، یک شکست هنری تمام عیار محسوب میشود. اما کنسرتهای کینگ به اندازه کافی راضی کننده بودند و او توانسته بود عنوان جنگ جوی خستگی ناپذیر جاده را با ۳۰۰ شب در سال، از آن خود کند اما علی رغم این موضوع او تصمیم گرفت تا فعالیتهای استودیویی خود را تعدیل کند.

کینگ در سال۹۳ برای بازگشت به صحنه، به تولید آلبومی به شیوه سنتی و به همراهی John Lee Hooker, Etta James, Fulson, Koko Taylor دست زد. از آثار قابل توجه دیگر او در سالهای اخیر میتوان به Let the Good Times Roll: The Music of Louis Jordan در سال ۹۹ و Riding With the King در سال ۲۰۰۰ به همراهی اریک کلپتون Eric Clapton اشاره کرد.

BB King & Eric Clapton – Three o’clock Blues

سبک گیتارنوازی بی رقیب کینگ که در سالهای دور توسط عموزاده اش Bukka White به او آموخته شده بود، در طی این مدت او را در میان هم عصرانش بی رقیب نگاه داشته است، به این توانایی نوازندگی، صدای خاص او را هم اضافه کنید تا تاثیر گذارترین بلوزنواز دوران پس از جنگ را بشناسید. شکی نیست که بی. بی. کینگ تا زمانی که زنده است سلطان بی چون وچرای این سبک و سفیر کبیر نیکوکاری جهان موسیقی خواهد بود.