سحر شهاب
با پایان گرفتن جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵، سربازان آمریکایی پس از چهار سال به جمع خانواده باز گشتند. در طی پنج تا ده سال بعد از آن تعداد نوزادان و کودکان در آمریکا چنان
به طرز بی سابقه ای افزایش یافت که این دوران در تاریخ آمریکا “Baby Boom” نام گرفته است.
این نوزادان که در سالهای ۱۹۶۵-۱۹۶۴ به سن ۱۸ تا ۲۲ ساله رسیده بودند،
جامعه آمریکا را با بحران ازدیاد جوان روبرو کردند و جزو بنیان گذاران موسیقی دهه ۶۰ بودند. اما ریشه های موسیقی راک دهه ۶۰ تنها به این جوانان برنمی گردد، بلکه عوامل
متعددی در شکل گیری آن نقش داشته اند.
عصر سویینگ (Swing Time) با هنرمندانی چون: گلن میلر(Glenn Miller)، بنی گودمن (Benny Goodman) ، تامی و جیمی دورسی (Tommy and Jimmy Dorsey)،
کنت بیسی (Count Basie) و دوک الینگتن(Duke Ellington) و گروهش شکل گرفت. تمام این هنرمندان، گروه هایی با ارکستراسیون مفصل و مجلل داشتند و موسیقی آنها
سرخوشانه، شاد و مناسب رقص بود. در آن زمان گروه هایی شامل ۴ یا ۵ نوازنده نیز فعالیت می کردند و موسیقی آنها در دوره خودشان در کافه ها و از Juke box ها به گوش می
رسید.
اما به دلیل اینکه آثاری هنری محسوب نمی شدند بندرت در یادها ماندند. بجز کارهای دوک و صد البته نت کینگ کول (Nat King Cole) که یک استثنا استثنا بود. او قبل از روی
آوردن به سبک سیناترا و اجرای ترانه های عاشقانه، گروه جاز کوچکی داشت که از گروههای معروف بود.
موسیقی کانتری و وسترن، به خصوص سبکی به نام (Texas Swing) طرفداران بسیاری داشت و از جمله هنرمندان بسیار موفق آن می توان به باب ویلیس و گروهش Bob Wills
& the Texas Playboys و هنک ویلیامز پدرHank Williams Sr (ترانه سرا و آهنگ ساز) اشاره کرد.
Sun Studios واقع در ممفیس و صاحب آن سام فیلیپس (Sam Phillips) هم نقش مهمی در آغاز کار هنری هنرمندانی چون الویس پریسلی (Elvis Presley)، جری لی لوییس
(Jerry Lee Lewis)، جانی کش (Johnny Cash) ، کارل پرکینز (Carl Perkins) و روی اوربیسون (Roy Orbison) ایفا کرد.
دو عامل مهم دیگر شکل گیری راک اند رول مدرن که مواردی حیاتی برای آنچه امروز آنرا راک دهه شصت مینامیم وجود داشتند که اولی موسیقی بلوز (blues) بود. سبک بلوز ابتدا به
عنوان آوازهای سرشار از غم غربت کشاورزان مزدور و فقیر مزارع پنبه دلتای می سی سی پی شناخته شده بود و توسط همین کشاورزان که به دنبال زندگی بهتر به شیکاگو رفته بودند،
به مناطق شمالی رسید و در شیکاگو بود که این سبک از نوازندگی سولو با گیتار آکوستیک به آمیزه ای از گیتار الکتریک و درام بیس رسید.
مادی واترز (Muddy Waters)، لیتل میلتون (Little Milton)، بی. بی. کینگ (B.B. King) و هاولینگ ولف (Howlin’ Wolf) تنها نمونه ای از هنرمندان فراوان این سبک هستند.
و آخرین عامل بسیار اساسی بدون شک وجود مردی است به نام لس پاول (Les Paul)، متخصص بی نظیر ضبط و نوازنده چیره دست گیتار. او گیتار الکتریکی گیبسون لس پاول را
طراحی کرد و مبدع شیوه ضبط و میکس چند باندی بود که در آن با ضبط جداگانه سازها و صدای خواننده و ترکیب آنها در استودیو، به یک نوازنده این امکان را میداد تا در یک نسخه
ضبط شده چندین بار و با سازهای مختلف بنوازد. لس پاول به اتفاق همسرش مری فورد (Mary Ford) که خواننده بود، تعدادی ترانه تهیه کردند که به نظر توسط گروه بزرگی از
نوازندگان گیتار همراهی میشد و تمام آنها را لس پاول به تنهایی نواخته بود.
۱ نظر