سحر شهاب
سال ۱۹۴۵، نورمبرگ محل تجمع سالیانه نازیها بود و آدولف هیتلر (Adolph Hitler) در طی آنها پیام نفرت خود را پخش میکرد و به همین خاطر شهرت بسیار بدی داشت. اما بعد از
پایان جنگ، بروبک با گروه خود به نام Wolf Pack سالن اپرای نورمبرگ را بازگشایی کرد و در اول جولای ۱۹۴۵، پیام صلح و دوستی را به گوش همگان رسانید.
او در این برنامه به نواختن ترانه های محبوب و همچنین تعدادی از اولین آثار جاز خود پرداخت، از جمله ترانه We Crossed the Rhine که بر اساس ریتم حرکت کامیونهایی که با
عبور از پلهای موقت فلزی وارد آلمان میشدند، تنظیم شده است.
گروه سوینگ بروبک شامل یک نوازنده ترومبون آفریقایی-آمریکایی بود، و در زمانی که تبعیض نژادی بر ارتش آمریکا حاکم بود، از نظر نژادی، یکی از اولین یکانهای نظامی یکپارچه
و برابر به شمار میرفت. این گروه به نواختن موسیقی جاز میپرداختند که توسط جوزف گوبلز (Joseph Goebbels)، رییس تبلیغات حزب نازی، منع شده بود زیرا از نظر او، به
خاطر ریشه آفریقایی- آمریکایی آن، هنری مادون انسانی به شمار می آمد.
بروبک میگوید: “جاز درباره آزادی در چهارچوب نظم است، عده ای از مردم نمیدانند که برای نواختن موسیقی جاز تا چه حد باید منظم بود…و این واقعا نظریه دموکراسی هم هست- آزاد
بودن در چهارچوب قانون اساسی و نظم.”
بروبک گفته است که تجارب دوران جنگش، او را به ساختن آثار متعدد مذهبی واداشت، آثاری که درباره صلح، حقوق مدنی و عدالت اجتماعی بودند. او پس از اینکه تجربه نزدیک به
مرگی را در نبرد بالج (Bulge) از سر گذرانید، یک قطعه فوگ کورال به نام The Commandments را نوشت که بر پایه ده فرمان حضرت موسی بود.
“من خشونت بسیاری را دیدم و لمس کردم و فکر کردم که بهترین راه برای بیرون ریختن خشمم موسیقی است. موقعیتهایی چون نبرد بالج موجب میشود که واقعا به آنچه خداوند میخواهد
به ما بگوید فکر کنیم.”
بروبک میگوید که بسیاری از هواداران موسیقی جاز از تخصص دیگر او که آهنگسازی ارکسترال و کورال است، اطلاع ندارند. او در سال ۱۹۶۷، پس از اینکه کوارتت کلاسیک خود
را منحل کرد، به موسیقی ارکسترال روی آورد. این کوارتت که ساکسوفونیست آن پل دزموند (Paul Desmond) بود، در سالهای ۵۰ موفق شد موسیقی جاز را درمیان دانش آموزان
کالج به محبوبیت برساند و بروبک، اولین نوازنده جاز مدرنی بود که تصویرش بر روی جلد مجله تایم Time به چاپ رسید.
“مردم نمی دانند انواع موسیقی و درگیریهای هنری من تا چه اندازه متنوع است، آنها از یکدیگر مجزا شده اند…و هر کس مرا در حیطه ای که خودش به آن علاقه دارد میشناسد.”
یک نقطه اوج در تور اخیر اروپای بروبک، کنسرت تولد او در لندن بود، هنگامی که چهار پسرش داریوس (Darius نوازنده کیبورد)، کریس Chris (نوازنده بیس الکتریک و
ترومبون)، دن (نوازنده درامز) و متیو Matthew (نوازنده چلو)- از میان تماشاگران بیرون آمده و بر روی صحنه به پدرشان پیوستند تا قطعه Blue Rondo a la Turk را اجرا کنند.
سپس داریوس بروبک قطعه From All of Us، ساخته خودش را به عنوان هدیه جشن تولد برای اولین بار اجرا نمود.
دیو بروبک میگوید :” آنها پیش برنده رسم خانوادگی هستند و من از این بابت بسیار خوشحالم، مادر من همیشه میخواست پیانیست ارکستر بشود و تصمیم گرفت که اگر نتوانست به این
خواسته برسد، فرزندان خود را وارد حرفه موسیقی کند. این ادامه خواسته اوست.”
بروبک و همسرش ایولا (Iola)، شصت سال پیش در دانشگاه پاسیفیک (University of the Pacific) با یکدیگر ملاقات کردند و مدتی است که موسسه بروبک را در این دانشگاه
تاسیس کرده اند تا پرداخت کمک هزینه تحصیلی در سطح کالج، مجتمع تابستانی جاز و فستیوال سالیانه موسیقی بروبک، مشوق نسل بعدی جاز باشند.
بروبک گفت که با وجود سختیهای زندگی در جاده، به هیچ وجه قصد ندارد تور موسیقی خود را تعطیل کند.
“یک موسیقی دان، برای ادامه دادن به چنین کاری باید دلیل بسیار جذابی داشته باشد زیرا این شیوه زندگی بسیار مشکل است و با بالا رفتن سن، مشکلتر هم میشود. اما آیا میتوانید یک
موسیقی دان برای من نام ببرید که تا جایی که میتواند، به کار ادامه نداده باشد؟”
۱ نظر