گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

مصاحبه با کیت جرت (۲)

بعد از ضبط متریال کافی برای دو آلبوم استاندارد، این تریو، آنقدر به خود می بالید که تصمیم گرفت تجربه ای جدید بی اندوزد که به آلبوم تغییرات (Changes) منجر شد که به صورت box set توسط ECM منتشر شد. به جز قطعه پریزم (“Prism”) که جرت ساخته بود، موسیقی ای که برای این آلبوم ضبط شد، کلا بداهه بود.

از آن موقع تا کنون، آنچه که به عنوان «سه گانه استانداردها» شناخته شده است، دیسوگرافی قابل توجهی را در ECM به وجود آورده است که دو آلبوم دیگر را نیز در بر می گیرد که حاصل تعامل خود انگیز و در لحظه ای هستند.

آلبوم “Yesterdays” که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد، در واقع اجرای ضبط شده کنسرتی بود که این تریو در بهترین حالت خود در سی آوریل ۲۰۰۱ در سالن جشنواره متروپلیتن در توکیو اجرا کرده بود و همچنین ضبط اجرای تست صدا در ۲۴ آوریل همان سال در توکیو بود.

در واقع انتشار این آلبوم بهانه ای شد برای مصاحبه وبسایت jazz.com با کیت جرت درباره این آلبوم و بیست پنج سال کار موسیقی با این تریو چه در قالب «استاندارها» و چه در قالب بداهه نوازی های آزاد/جمعی.

جرت همچنین صدقانه و با اشتیاق درباره اهمیت ملودی و معنی در بداهه نوازی جز، قابلیت انتقال مهارت ها از موسیقی کلاسیک به جز، تمرین ها و رژیمش و مسائلی از این دست، صحبت می کند. تصویری که رفته رفته از او نقش می بندد، تصویر یک موزیسین کاملا متعهد است که بی وقفه خود را به چالش می کشد تا به بالاترین استانداردهایی که برایش ممکن است دست بیابد.

مصاحبه:

نیکلسون: آلبوم “Yesterdays” در سال ۲۰۰۱ ضبط شد و به نظر من عمیق، خلاقانه و در عین حال شاد و سرزنده است. همچنین به نظر می رسد که این اثر نظراتی که در باره موزیسین جز در روزنامه لس آنجلس تایمز مطرح کرده بودید را نیز در بر می گیرد. شما گفته بودید که موزیسین های جز مجبور نیستند که همه درها را بشکنند. پس اصول شما در انتخاب قطعات برای اجرای تریو چیست؟

جرت: اصول؟ من اصولی ندارم؛ من مفهوم مشخصی نیز ندارم! به عنوان مثال، تربیوت («Tribute» دو سی دی شامل دو آلبوم استانداردها، دو آلبوم خود جرت که در ۱۵ اکتبر ۱۹۸۶ در فیلارمونی کلن ضبط شدند) تقدیم شدند به نانسی ویلسون (Nancy Wilson)، چارلی پارکر (Charlie Parker)، کلترین (Coltrane) و شخصیت های این چنینی دیگر موسیقی جز.

سپس یک منتقد آلمانی یا شاید هم انگلیسی یک نقد دقیق در مورد آن نوشت و به این نظریه دست یافته بود که ما وقتی هر کدام از قطعه ها را می نواختیم، کاملا از اینکه مخاطب آن قطعه چه کسی است آگاه بوده ایم. اما وقتی با او به صحبت نشستم این نظرش را رد کردم. به او گفتم که علیرغم زحمتی که برای دست یافتن به این نظریه کشیده ای باید بگویم که این نظریه اصلا درست نیست.

ما وقتی این قطعه ها را می نواختیم اصلا به این خواننده ها و نوازنده ها فکر نکرده بودیم بلکه این حقیقت بعدا به ذهن من خطور کرد که بین قطعه ها و کاری که هر یک از این خوانندها و نوازنده ها انجام داده اند ارتباطی وجود دارد. مثلا، وقتی که به “All the Things You Are” فکر می کنم به یاد سانی رولینگز (Sonny Rollins) می افتم و به همین ترتیب… در نتیجه هیچ اصولی در کار نبوده است و تریو هیچ طرحی را برنامه ریزی نکرده بوده است.

نیکلسون: پس شما اتفاقی کار میکنید؟
جرت: این مسئله همانقدر عمیق است که شما احساس می کنید! من با آنها برخورد می کنم مثل بیسبال. مثلا، همین آلبوم “Yesterdays”، اگر قرار باشد جنبه های مختلف آن را بررسی کنم و بگویم که دلیل این انتخاب ها چه بوده است، نمی توانم این کار را بکنم. به خاطر می آورم که پس از سه یا چهار کنسرت، برای تست صدا به یک سالن کنسرت [سالن جشنواره متروپلیتن در توکیو، ۳۰ آوریل ۲۰۰۱] رفتیم و به نظر رسید که ترانه ها بهتر از موسیقی آزاد جواب می دهند و ما تا کنون در آن سفر ترانه ای را اجرا نکرده بودیم. در نتیجه یکی از چیزهایی که در آلبوم می شنوید “Relief” است. خیالمان از اینکه مسئول هر ثانیه ای که می گذرد باشیم آسوده شده بود.

پس در جواب به پرسش اولتان باید بگویم که در این جا احساس کردیم که لازم نیست مثل چهار کنسرت قبلی در هر ثانیه محدودیت های اجرا را زیر پا بگذاریم. علاوه بر اصول، موردهای دیگر هم هستند که ما را تحریک می کنند که بگوییم: «بله این جواب می دهد یا نه این خوب نیست، این سالن به درد این کار می خورد یا نه، این سالن مناسب این کار نیست» و در نتیجه موسیقی در پکیج خاصی تهیه می شود.

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است