نمایش نقاش های لوریس چکنواریان

انجمن هنرمندان خود آموخته نمایشگاهی از خودآموختگان را از تاریخ ۱۷ الی ۲۶ فروردین در گالری ممیز خانه هنرمندان ایران برگزار نموده که بزرگترین نمایشگاه این ژانر هنری در سالهای اخیر است. بویژه حضور لوریس چکناوریان موسیقیدان کشورمان که خود یک هنرمند خودآموخته است که با نمایش چهار اثر زیبای خود به نام «چهار فصل ویوالدی» نقطه عطفی در این بخش از نمایشگاه را به نام خویش رقم زده است.

اثر «چهار فصل ویوالدی» لوریس چکنواریان خود رنگین کمانی از خلاقیت را همچون گنجینه های گرانقدری که در موسیقی خلق نموده اند، بخشی دیگر از تکوین فردای بی مرز خلاقیت را در نوردیده، بی آنکه بداند چگونه فرصتی چنین شگفت برای پروانگی بدست آمده است.

تو گویی خودآموختگان جهان تصورات و تخیلات خود را در نهایت شوریدگی و شیدایی با عشق و امیدی تاریخمند به شناسایی قلمروهای ناشناخته به کشف آن نیمه پنهان و غایب انسان پرداخته اند.

***

لوریس چکناواریان آهنگساز در سال ۱۳۱۶ در شهر زیبای بروجرد متولد شد. پدر و مادر او ارمنی بوده و به ایران پناهنده شده بودند. چکنواریان موسیقی را در هنرستان
عالی موسیقی آغاز میکند و وقتی نزدیک به ۱۶ سال داشته اولین قطعه خود را که کنسرتویی
برای ویولون و ارکستر زهی بوده تصنیف میکند. چکناواریان در آن زمان هنوز ویولون می نواخته
است و تحصیلات موسیقی خود را از سال ۱۳۳۲ در هنرستان عالی موسیقی آغاز کرد و پس از آموختن پیانو و ویلن، به وین عزیمت نموده است.

وی تا سال ۱۳۴۰ در هنرستان موسیقی این شهر به تحصیل آهنگسازی و رهبری ارکستر اشتغال داشت و با تحصیلات عالی از آنجا فارغ التحصیل شد.

او در سال ۱۳۴۲ دوباره به اتریش برگشت و به او اجازه دادند که دوباره در سالزبورگ تحصیل کند و اپرای “رستم و سهراب” را به پایان برساند.

دو سال بعد به امریکا رفت و چندین سال در دانشگاه میشیگان به ادامه تحصیل در رشته‌های آهنگسازی و رهبری ارکستر پرداخت.

از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۷ او افتخار حضور در هنرستان کانگوریا در “Moorhead” در مینسوتا را یافت و از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰ در راس نوازندگان و ارکستر اپرا در دانشگاه “Moorhead” در مینسوتا بود.

سپس به ایران بازگشت و ضمن تدریس در هنرستان عالی موسیقی و ترتیب دادن نمایشگاهی از سازهای ملی در انستیتو گوته تهران، تصدی صداخانه ملی هنرهای زیبای کشور را عهده دار شد.

وی در سال ۱۳۴۹ به ایران بازگشت و علاوه بر کنسرت‌هایی با ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر مجلسی و تلویزیونی ملی ایران و… به عنوان رهبر میهمان داد، آثار متعددی آفرید که اکثر آنها در تالار رودکی اجرا گشت.

چکناواریان در سال ۱۹۷۰ میلادی به ایران آمد و ارائه اپراهای بزرگی چون: “پردیس و پریسا” و “باله سیمرغ” را شروع کرد.

چکناواریان در سال ۱۳۵۱ (۱۹۷۲) به رهبری ارکستر اپرای تهران منصوب گردید.

در سال ۱۹۷۵ او با شرکت RAC قراردادی را امضا کرد و موسیقی های بسیار موفقی را تولید کرد و به دنبال آن اجراهای موفق دیگری چون رهبری ارکستر سمفونیک لندن، ارکستر هارمونیک سلطنتی، ارکستر فیلارمونیک لندن و… را به نمایش گذاشت.

چکناواریان در سال ۱۳۵۱ به رهبری ارکستر اپرای تهران منصوب گردید. وی پس از انقلاب در ارمنستان اقامت گزید و در ایروان به فعالیت‌های هنری خود ادامه‌داد.

چکناواریان از سال ۱۹۸۹ (میلادی) تا ۲۰۰۰ رهبری ارکستر فیلارمونیک ارمنستان را برعهده داشت و در حال حاضر بیشتر در ارمنستان به سر می‌برد. به مدت ۳ سال (۹۳-۱۹۹۱) نیز برای اجراهای خیریه با این ارکستر در وین بود.