جورج موستکی (۱)

جورج موستکی (Georges Moustaki) در تاریخ ۳ می ۱۹۳۴ در شهر اسکندریه مصر چشم به جهان گشود. وی نویسنده، شاعر، نوازنده، آهنگ ساز و خواننده ی فرانسوی است که اصلیت یونانی دارد. نام اصلی او گیسِپه موستچی (Giuseppe Mustacchi) است. او همچنین برای فیلم های سینمایی، تئاتر و تلویزیون آهنگ می سازد و علاقه زیادی به نویسندگی، طراحی و نقاشی دارد. او نه تنها فرانسه بلکه تقریبا همه دنیا را برای ملاقات با دوستان و طرفدارانش، کشف ایده های تازه و آواز خواندن، زیر پا گذاشته است.

زندگی نامه


جورج موستکی در شهر اسکندریه مصر از پدر و مادری یهودیِ ایتالیایی تبار به دنیا آمد. او در فضایی چند فرهنگی (یهودی، یونانی، ترک، ایتالیایی، عرب و فرانسوی) رشد کرد و از همان کودکی شیفته ی ادبیات و آواز فرانسوی شد. او خود دوران کودکی اش را این گونه به خاطر می آورد: «اسکندریه ی بچگی های من با همه نژادها و مذاهبش، جهانی کوچک شده بود. خیلی کم پیش می آید که خود را جایی بیگانه احساس کنم به این دلیل که همیشه و هر جایی نشانه هایی از اسکندریه با زبان هایی که آن جا شنیدم، عطرهایی که آن جا استنشاق کردم و یا رنگ هایی که آن جا دیدم، پیدا می کنم.»

جورج در سال ۱۹۵۱ به شهر پاریس رفت. او در ابتدا به روزنامه نگاری پرداخت و سپس به عنوان پیشخدمت در یک پیانو بار مشغول به کار شد. بدین ترتیب او با شخصیت های دنیای موسیقی آن زمان معاشرت داشت.

او یک شب جورج براسان (Georges Brassens) را در حال نواختن پیانو در بار دید و این ملاقات برای او به مانند نوعی کشف و شهود بود به گونه ای که پس از آن ملاقات او دائم از او به عنوان استاد خود یاد می کرد و حتی اسم او را برای خود برگزید.

سال ۱۹۵۸ جورج با ادیت پیاف آشنا شد. او یکی از معروف ترین ترانه های پیاف یعنی میلور (Milord) را برای پیاف سرود. موستکی که نوزده سال از پیاف کوچک تر بود، با او رابطه ی پر شور و حرارتی داشت که زیاد به طول نیانجامید.

پیاف نقش مهمی در زندگی موستکی بازی کرد. او خود در این باره می گوید: «ادیت دری را به روی من گشود. من نمی دانستم چه چیزی پشت این در منتظر من است، ولی پشت آن چیزهای زیادی را پیدا کردم… من داستانی عاشقانه را با پیاف تجربه کردم که با شور و شیفتگی مان برای موسیقی در هم تنیده شده بود. این امر باعث شد که این ملاقات و رابطه اتفاق بسیار مهمی در زنگی من باشد.» او معتقد است که پیاف همچنان در زندگی اش حضور دارد.

هنگامی که به پیاف گوش می دهد و او را با خوانندگانی که سعی می کنند از پیاف الهام بگیرند مقایسه می کند، متقاعد می شود که پیاف در زمان خودش بسیار پیشتاز بوده است، به گونه ای که در نظر موستکی او همچنان سال ها پس از مرگش خواننده ای مدرن با صدایی رسا باقی مانده است.

در تمام طول سال ۱۹۶۰ جورج به عنوان آهنگ ساز و ترانه سرا برای نام های بزرگ آواز فرانسه مانند ایو مونتا (Yves Montand)، دلیدا (Dalida)، باربارا (Barbara) و به ویژه سرژ رِژیانی (Serge Reggiani) به فعالیت پرداخت. او ترانه هایی آفرید که همچنان جز بزرگ ترین موفقیت هایش به شمار می آیند، از جمله: سارا (Sarah)، تنهایی من (Ma solitude)، ژوزف (Joseph) و آزادی من (Ma liberté) و یا بانوی بلوند کشیده (La Longue Dame brune) که با باربارا دو نفره اجرا کردند. شعار او در کار حرفه ای اش همواره این است: «انسان از رویا به وجود می آید».