منیره خلوتی
موستکی که در جریان حوادث ماه می ۶۸ فرانسه خود را هنرمندی متعهد می دانست، ترانه ای رومانتیک که از بیگانه ای اثیری، خیالبافی آرام و بی تعلق، به نام «بیگانه» (Le Métèque) صحبت می کرد، ساخت و سال ۱۹۶۹ اجرا کرد. این ترانه اولین موفقیت بزرگ بین المللی جورج بود که شروع حرفه هنری او را رقم زد و درِ بیش از شصت کشور دنیا را به روی او گشود. موستکی موفق به دریافت جایزه ی بزرگ آکادمی شارل کرو (l’Académie Charles Cros) برای این ترانه شد.
بشنوید بخشی از ترانه «بیگانه» را از موستکی
ژانویه ۱۹۷۰، جورج اولین کنسرت بزرگ خود را در بوبینو (Bobino) اجرا کرد. این گونه بود که هنرمندی که به فضای صمیمانه و پر شور و حرارت و نزدیک به مخاطب اهمیت می داد و آن را برتر می شمرد، در دنیای موسیقی آن زمان نمایان شد. جورج همچنین با جریان های تروتسکی نزدیک بود، همان گونه که او با ترانه ای به نام «بدون اسم بردن از او» (Sans la nommer) «انقلاب پیوسته» که یکی از تئوری های اصلی تروتسکی به شمار می رود را شخصیت پردازی کرد و تجسم بخشید. این ترانه در دهه ی هفتاد به سمبول جریان های چپ افراطی و آنارشیستی تبدیل شده بود.
بشنوید بخشی از ترانه «بدون اسم بردن از او» را از موستکی
هنرمندی به فعالی و پر کاری موستکی بسیار کم دیده می شود. او هر سال دو آلبوم منتشر می کرد. بین سال های ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۱، نُه آلبوم اصلی موستکی به بازار عرضه شد. آهنگ هایی که می ساخت بسیار تحت تأثیر مسافرت هایش و فرهنگ های مختلفی که در کشورهای مختلف با آن ها آشنا می شد، بود. پایان سال ۱۹۸۷، او اولین رمان خود به نام دختران خاطره (Les Filles de la mémoire) را منتشر کرد. در طول سه دهه، جورج همه دنیا را برای خلق آثار جدید و به ویژه برای پیدا کردن منابع الهام بخش نو، پیمود. او علاقه بسیاری به موتورسواری و مسافرت با موتور داشت.
سال ۲۰۰۴، جامعه نویسندگان، آهنگسازان و ناشران موسیقی فرانسه SACEM* از جورج موستکی به خاطر خدمتش به آواز و موسیقی فرانسوی به عنوان خالق و آفریننده تقدیر کرد. آخرین آلبوم این مسافر خستگی ناپذیر، به نام «خانه بدوش» (Le Vagabond) در کشور برزیل ضبط و در سپتامبر ۲۰۰۵ منتشر شد.
۸ ژانویه ۲۰۰۹، جورج موستکی در شهر بارسلون بر روی صحنه رفت و به طرفدارانش توضیح داد که به دلیل مشکلات تنفسی امکان اجرای کنسرت را ندارد. ۱۴ اکتبر ۲۰۱۱، این خواننده رسما به مطبوعات اعلام کرد که دیگر توانایی آواز خواندن ندارد.
جایزه جورج موستکی در سال ۲۰۱۰ توسط تیری کده (Thierry Cadet) و متیا ونسونو (Matthias Vincenot) پایه گذاری شد. این جایزه به آلبوم مستقل و/یا آزاد (self product) سال به ترانه سراها، آهنگ سازان و خوانندگان، بدون تفکیک سبک شان، تعلق می گیرد.
جورج موستکی که لوگوی این جایزه را طراحی کرده است، خود ریاست افتخاری هیأت داوران این جایزه را نیز برعهده دارد. جورج موستکی این جایزه را مایه ی افتخار خود می داند و تلاش و پشتکار بنیان گزاران آن، کیفیت کار هنرمندانی که هر سال نامزد می شوند و رسالتی که این جایزه برای پاداش دادن به آلبوم هایی که در نهایت استقلال و آزادی تولید شده اند، به عهده دارد را تحسین می کند.
موستکی در حال حاضر در بلندی های شهر نیس واقع در جنوب فرانسه زندگی می کند.
بیماری درمان ناپذیر آمفیزِم (l’emphysème) ریه های او را نابود کرده است. تابستان گذشته او تحت عمل جراحی طولانی و سنگینی قرار گرفت و در حال حاضر به کمک دستگاه و اکسیژن مصنوعی تنفس می کند. او می گوید که با بیماریش دست و پنجه نرم می کند و بسیار افسوس می خورد که دیگر توانایی آواز خواندن ندارد. او دختری دارد به نام پیا (Pia) که در سال ۱۹۵۴ متولد شد و حاصل پیوندش با یانیک (Yannick) است، تنها زنی که با او ازدواج کرد.
*
La Société des auteurs, compositeurs et éditeurs de musique
منابع
fr.wikipedia.org
۱ نظر