گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

دیوید گیلمور طرفدارانش را به هیجان آورد


دیوید گیلمور به همراه و گروهش روز چهارشنبه هفته گذشته در سالن تئاتر کداک واقع در هالیوود، با اجرای قطعاتی از The Dark Side of the Moon و ادغام بخش هایی از Time ، Breathe و Money به اجرای کنسرت پرداختند.

در واقع چنین شروعی برای تور سه ساعته گیلمور خیلی بیشتر از آن چیزی بود که تماشاگران غیرجدی پینک فلوید، انتظار داشتند.

گیلمور، خواننده و گیتاریست این افتتاحیه را به “چیزی که شما را گرم می کند” (something to get you warmed up) تشبیه کرد. البته استقبال شدید و تحسین برانگیز حضار، قابل پیش بینی بود.

گیلمور در هنگام اجرای On an Island – سومین آلبوم انفرادی اش برای کلمبیا رکوردز و اولین آلبوم ماحصل ۲۲ سال کار موسیقی – به تماشاگران تذکر داد که با آرامش سر جاهایشان برگردند، هرچند این تذکر باعث شد تا موجی از زمزمه های شکایت آمیزدر بین جمعیت به راه بیفتد.


audio.gif
On an Island

سی دی این آلبوم ممکن است ضبط اختصاصی نشود، اما مطمئنا این کار نوعی صلب اتهام از گیلمور در مورد سکوتش در سالهای اخیر است.

درمیان اغلب اجراهای پینک فلوید بعد از راجر واترز، On an Island یکی از کارهای دوست داشتنی است، هرچند که یادآور تناوب و ادامه موسیقی راجر واترز، چه در کنسرت ها، چه در اجراهای هیجان انگیز ارکسترال و چه در کارهای راک گروهی نمی باشد.


دیوید گیلمور به همراه گراهام نش و دیوید کرازبی
ترکیب گروهی که گیلمور را همراهی می کرد عبارت بود از ریچارد رایت (Richard Wright نوازنده کیبرد از گروه پینک فلوید)، دیوید کرازبی (David Crosby) و گراهام نش (Graham Nash) بود.

گیلمور با صدای نسبتا خشن همیشگی کار را شروع کرد، بتدریج با گرم شدن، صدایش قدرت گرفت و به اوج رسید. او گیتارهایش را به طور متناوب عوض می کرد، از الکتریک به آکوستیک و استیل و …

دیوید گیلمور که در ماه گذشته ۶۰ ساله شد، جزو آن دسته از نوازندگان برجسته گیتار به شمار می رود که در اواسط دهه ۶۰ از انگلستان پدیدار شدند، اما سبک منحصر بفرد او کاملا قابل تشخیص است. تک نوازی های قدیمی و جدید او با اوج و فرود های متناوب قابل تعمق و تحسین برانگیز است.

بعد از یک استراحت ۱۵ دقیقه ای، به نظر می رسید قسمت دوم برنامه به هواداران افراطی پینک فلوید اختصاص یافته است. در این قسمت به عنوان مقدمه قطعه Shine On You Crazy Diamond با همراهی تماشاگران اجرا شد، گیلمور برای قطع نکردن هیجان حاضرین و طرفداران پینک فلوید از اجرای تک نوازی گیتار اجتناب کرد و ادامه کار مانند سال ۱۹۶۷ با Arnold Layne آغاز شد و در ادامه ۲۰ دقیقه از Echoes و سپس طبق عادت اغلب کنسرتها قطعات Wish You Were Here و Comfortably Numb اجرا شد.

در قطعات اجرا شده در این کنسرت نوعی هماهنگی و روح یگانه در ملودی های سولو وجود داشت، مهارت در نوازندگی و تسلط بر اجرا – که حتی افراد عادی که جزو طرفداران فلوید نیستند نیز به آن معترفند – بوضوح به چشم می خورد.

عروسک یا تصویر خوک وجود نداشت و به عنوان جلوه های تصویری صحنه تنها در انتهای برنامه یک نمایش لیزری با کیفیت متوسط به نمایش درآمد.

sify.com
سحر افشانی

سحر افشانی

دیدگاه ها ۳۸

  • سرانجام استاد به انتظار ما طرفدارانش پاسخ داد و در آستانه سال میلادی جدید در ۶۰ سالگی با ارائه این آلبوم شگفت انگیز همه مارو ذوق زده کرد دست استاد درد نکنه و عمرش دراز باد؛
    این آلبوم یک اثردیوید گیلموری تمام عیار که امضاش پای اثر حک شده همون گیلموری که خورشید بزرگ پیر،اندوه و امیدهای بزرگ خلق کرده این بار هم دست به خلق یک شاهکار زده، تا به اثر گوش ندید(نبلعیدش) نمی فهمین چی میگم!
    برای لذت بردن بیشتر از هنرمندی سردیوید گیلمور در این سالها سعی کنید دی وی دی “دیوید گیلمور در کنسرت” تهیه کنید تا کمی از گوشه کار دستتون بیاد، دیدن استاد در قله ای دست نیافتنی برای ما دوست دارانش واقعا لذت بخش است.

  • hameye shoma az david harf mizanid dar sorati ke syd ono rokar ovord benazareman onha bayad syd faramosh nakonam va faghat baye ahang yade ono zende nakonan sydbarrett tamame vojodon eshghe mane age albumasho gosh karde bashin motavaje mishin man yeki az mordegane sydam.omidvaram sydham baraye hamishe zende bashe

  • خوشحالم که سایتی رو میبینم که اطلاعات خوبی در مورد موسیقی روز ارائه میده . میتونین اطلاعات خوبی رو در مورد آلبوم On An Island آخرین کار گیلمور و All The Roadrunning آخرین آلبوم مشترک مارک نافلر و امیلو هریس و صد البته اطلاعات در مورد آخرین آلبومهای منتشر شده رو در وبلاگ (( آ ل ب و م )) پیدا کنین . که با لطف شما موسیقی دوستان عزیز میتونه وبلاگ خوبی برای اطلاع رسانی بشه .

  • on an island یه شاهکاره.چه از لحاظ موسیقیایی چه از لحاظ معنایی.مثل division bell .به نظر من دیوید گیلمور علاوه بر اینکه موزیسین و نوازنده افسانه ای است،یه آدم بزرگ و به طور خلاصه انسان است.

  • به نظر من این آلبوم یکی از مزخرفترین کارایی که تا به حال دیوید داده بیرون (البته به جز آهنگ On an Island). و اون دوستی (محمد) که گفته بودن این آلبوم یه شاهکار مثل The Division Bell. اصلن این ۲ تا آلبوم قابل قیاس نیستن. آلبوم نداد نداد. اینم که داد حسابی (…).

  • به نظر من اگر pink floyd دیوید گیلمور رو نداشت با وجود داشتن راجرز واترز در دنیا مشهور نمی شد وبه هر حال دیوید گیلمور کسیه که یکی از بهترین نوازنده های انواع گیتار در جهانه.

  • سلام دوستان .
    من به عنوان یکی از طرفداران راجر واترز این شخص را عامل موفقیت این گروه میدونم.
    گیلمور هم تمام موفقیت هاشو مدیون سید بارت هستش که از گروه رفت و گیلمور اومد به جاش.

  • قبلا گفتم که راجر رو دوست دارم . اما طرفدار موزیک تخصصی و بی ادعای گیلمور(wish u were here , division bell) در برابر موزیک پر ادعای واترز که درباره همه چی اظهار نظر میکنه و شنونده رو احمق میدونه ( مثل اسنلی کوبریک ) هستم .
    آلبوم جدید شور جوانی رو کم داره ولی برای یه آدم ۶۰ ساله عالیه .

  • با سلام
    مطلالب جالب بود ولی از برو بچه های پینک فلویدی میخوام که هیچوقت دیوید و راجر را با هم مقایسه نکنند.هر دو ستاره هایی هستند که در دنیای موسیقی جاودانه شدند.به نظر من اگر جدا نمیشدند هیچگاه Division Bell و Amused to death خلق نمیشد .اختلاف در زبان موسیقی آنهاست.موسیقی دیوید برگرفته از نگاهی مثبت به دنیا،لذت تجرد وآرامش درون و پیام اصلی آن نگاه به درون است.(درونگرا) اما راجر به دنبال تخریب دنیای بیرحم کنونی است و زبان او زبان اعتراض با صدای بلند است و دغدغه او بیشتر مسائل اجتماعی است.(برونگرا)
    اگر امکان دارد لینک هایی که برنامه های کنسرتهای آینده راجر و دیوید رادارند در وبلاگ بگذارید.

  • سلام .
    احسان درست میگه . من از final cut , amused to death خوشم نمیاد ، ولی کارهای قابل توجهی هستن که واسه کسایی که دید اینجوری به دنیا دارن خیلی لذت بخشه لابد و ولی انتقاد همیشگیم به واترز اینه که اون نه درباره روانشناسی و نه سیاست تخصصی نداره ، پس بهتره سیاست رو به سیاستمدار ها واگذار کنه .

  • سلام
    علیرضاجان،راجرعاشق اظهارنظر است وی موسیقی را به عنوان ابزاری برای انتقال پیامش به سیاستمداران و مردم ناراضی از شرایط سیاسی و اجتماعی دنیا میشناسد.موضوع مهم برای او قدرت انتقال پیامش است نه تخصصی صحبت کردن.او در final cut روح موسیقی پینک فلوید را به یک تذکر نامه سیاسی به رهبران دنیا تقلیل داد.

  • احسان جان ، از اینکه با کسی که اینقدر خوب به حرف آدم گوش میده و اینقدر منصفانه جواب میده خوشحالم . ولی باید به تاثیر هنرمندی مثل واترز که میلیونها طرفدار داره هم توجه کرد . تصمیمات آدمی مثل مارگارت تاچر باعث سربلندی و قدرت و امنیت برای بریتانیا بوده و اگر هم انتقادی باشه ، منتقدانی در اندازه خودش میطلبه . انتقادهای سطحی نگری مثل مخالفت با جنگ از طرف هنرمند محبوبی مثل واترز موجب آسیب به کشور میشه .

  • Man ba nazar oon agha Mehrdad kamelan mokhalefam Roger waters mtane taranehash hichi zhizi nadare va mobtazel-e movafghiat Gilmour che rabati be roger dare To midooni cheghdar Gilmour ba syd rabete doostane dare va barash kar zabt kard-e

  • من اگه فقط یه ارزو داشته باشم فقط دیدن سر دیوید جان گیلمور نمیدونم شاید این ارزو رو به گور ببرم اما اگه یه روز ببینمش مطمعنا گریم می گیره جون در تمام لحظات زندگیم صداش تو گوشم بوده نباید از هنر ربچارد صرفه نظر کرد روحش شاد یادش گرامی و یادش در قلبامون وستدام باشه age az dvd haye gilmour chizi khastid ba man tamas brgirid age dashtam taghdim mikonam 09363148165 hamishe tarafdare behtarin bashid dustetun daram bacheha

  • گیلمور منو وادار کرد گیتار الکتریک بخرم..یاد بگیرم و بزنم اما هر چی بیشتر ساز میزنم بیشتر این آدم رو کشف میکنم…
    یک شاهکار در دنیای راک که تسلط چشمگیری هم در نوازندگی به سبک بلوز داره….

  • توی سایت آناکارنینا یه نظر سنجی درباره ی انتخاب بهترین آلبوم پینک فلویده !
    همه بچه های پینک باز رای بدن ! میخوان محبوبترین آلبوم پینک تو ایران رو انتخاب کنند ! آدرس anakarnina.blogfa.com

  • اهنگهای pink floyd رو همه دوست دارن چون الکی قشنگن و من مطمنم راجر و دیوید برای فروش بالا اینجوری اهنگ ساختن . pink floyd به هیچ وجه بهترین موسقی رو نداره!

  • سلام دوستان من ۴۰ سال پشت سرگذاشتم و در این سالها که دوران تینیجری من با اوج موسیقی دهه ۷۰ بود بزرگ شدم و با آثار جاودانه اون دهه زندگی کردم مثل آهنگ های / مدرن تالکینگ/یوروپ/کریستی برگ/انیگما/آلبانو/کیم واید/سی سی کچ/دفلپارت/U2/آلن پارسون/پت شاپ بویز/کریس ریا/و بهترینهای راک, ولی همیشه باز برمیگشتم به گروه جاودانه زندگیم که پینک فلوید بود و هست. حالا چرا پینک فلوید ؟ چون در آثار این گروه همه چیز هست تمام احساسهای انسانی و ایده های بسیاری که در هر شغلی باشیم میتوانیم از آن بهره مند شویم . گروهی که بنیانگذار نورپردازی با موسیقی هست و خوک های پرنده که نشانگر جامعه سرمایه داریست و تخت پرنده خلبانی که دیوانه شد به دلیل بمبی که در هیروشیما انداخت و اجرای کنسرتهای هیولایی که نور و موسیقی و شعر ماورایی در انتهای نهایت خود ادقام میشوند و این اجراها در نقاط عجیب و خاص جهان اجرا میشوند را چگونه میتوان برایش جایگذین پیدا کرد.باور کنید من در زندگیم اگر پینک فلوید را نمیفهمیدم موفقیت های العانم را نداشتم. انتخاب موسیقی خوب و اندیشمندانه نشانگر شخصیت و تفکر شماست به شرط آن که لمس کرد و ادا نباشد.به امید به روزی که گیلمور کنسرت اکوز را در تخت جمشید اجرا کند و اگر نشد حتی یک روز به عمرم باقی مانده باشد این کار را میکنم چون به ثبت رساندم.ممنون از همه دوست داران PINK FLOYD

بیشتر بحث شده است