گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

هنر نیروی مهم جاذبه و وحدت اجتماعی (۲)

نگاه کنید به انواع موسیقی که از ترکیبات مختلف تأثیر پذیری از سازها و سبک های میان شرق و غرب تأثیر پذیرفته اند. بی گمان می بینید که از قدرت جذب بیشتری بهره مند شده اند؛ بنابراین باید به موسیقی اتکا به نفس لازم برای ارتباطات و مبادلات هنری را ارائه کرد.

از طرف دیگر هرنوع محدودیت در هنر موسیقی به معنی آن نیست که جامعه ی محروم شده به دلیل این محدودیت، موسیقی دیگری را نمی شنود، بلکه برعکس زمینه را برای نفوذ موسیقی های دیگری که از این محدودیت ها رنج نمی برند بیشتر و بیشتر فراهم می کنید.

باید توجه داشت که یک موسیقی جذاب که بتواند با تنوع فرهنگی منطقه ای ما بر روی جامعه تأثیر بگذارد و از سوی هنرمندان داخلی تولید شده باشد، بهتر از هزاران سرباز در وحدت ملّی کشورمان تأثیر گذار است.

هنگامی که خواننده های کشور اثری جذاب را به زبان فارسی عرضه کنند، در این شرایط همین خوانش را آن دختر سیستانی و بلوچستانی و آن پسر ترک و آن پیرمرد عرب نیز به زبان فارسی زمزمه می کند و نوعی جاذبه نسبت به مرکز هنری خلاق آن در ایشان ایجاد می شود.

برعکس بستن دست این هنر و جلوگیری از تولید آثار جذاب تنها منجر به قدرت اثر گذاری موسیقی های فرامرزی همراه با نوعی تحقیر-شدگی هیچ انگارانه همراه با وابستگی نوستالژیک نسبت به مرکزی خارجی خواهد شد و جامعه را به سوی تمایل به تجزیه می-کشاند.

اینکه بیاییم و گروهی از سازهای مهم موسیقی را به این دلیل که خارجی اند از ظرفیت هنر موسیقی ملّی خود جدا کنیم، نه تنها دست این هنر را برای خلق آثار جذاب بسته ایم، بلکه به هنرهای موسیقی فرا مرزی اجازه داده اید کاملاً عرصه ی مخاطب داخلی را فتح کنند. آن کدام علاقه مند به استقلال کشور است که بخواهد خود را مسئول در چنین تصیم گیری هایی نشان دهد.

زمانی که نه رادیو بود، نه تلویزیون و نه ماهواره، شاید درآن زمان ها این امکان وجود داشت که خود را فارغ از رقبای منطقه ای و جهانی احساس کرد که البته در آن دوران تنها سرعت تأثیرپذیری اندک بود، اما امروزه این سرعت جایگرینی آن چنان زیاد است که نمی توان از آن چشم پوشی کرد.

ما در زمانی در پی محدود کردن هنر موسیقی کشور برآمده ایم که از بعد از جنگ دوم جهانی، ناظر رویدادهای تأثیرگذاری و تأثیرپذیری آن بوده ایم. تنها کافی است به ظهور گروهی چون بیتل ها توجه کنید.

آنها حتی توانستند با عرضه ی موسیقی جذاب تر زبان انگلیسی را به عرصه ی موسیقی های پاپ کشورهایی چون فرانسه، ایتالیا، آلمان و غیره بکشانند و پیروزِ میدان رقابت هنری شوند. دلیل، تنها در جاذبه ی این ظرفیت های هنری بود. در چنین زمانه ای محدود کردن ورود سازهای جهانی به عرصه ی موسیقی کشور تنها به نفع رقبای منطقه ای و جهانی خواهد شد و بس. پس بیایید در چنین تصمیم-گیری های شتاب زده ای تجدید نظر کنید.

مجله هنر موسیقی

محسن قانع بصیری

محسن قانع بصیری

۱۳۲۸-۱۳۹۶ تهران

نویسنده و نظریه پرداز در زمینه های اقتصاد، فرهنگ، هنر و مدیریت

دانشکده علوم رشته شیمی دانشگاه تهران و دانشگاه جیورجیا آمریکا

۱ نظر

بیشتر بحث شده است