کاوه رهنما
ریموند کورزوایل (Raymond Kurzweil) متولد سال ۱۹۴۸ از جمله پیشتازان تهیه الگوریتم ها و تکنولوژی ساخت دستگاههای تشخیص حروف OCR، تبدیل متن به گفتار و نیز تشخیص گفتار است.
در کودکی علاقه بسیار زیادی به داستانهای تخیلی داشت و در سن دوازده سالگی اولین کامپیوتر کوچک خود را ساخت و برنامه ریزی کرد. او پس از چندی در یک برنامه تلویزیونی (I’ve got a secret)
که از شبکه CBS پخش می شد، اقدام به معرفی یک برنامه عجیب نمود، ماجرا از این قرار بود :
ii – پس از اتمام قطعه مجری از او می پرسد : “خب این قطعه ای که زدی چه بود، چه رازی در آن وجود داشت؟”
iii – او به سمت کامپیوتر کوچکی که خود ساخته و برنامه ریزی کرده بود می رود و می گوید : “این دستگاه آنچه من اجرا کردم را بصورت نت موسیقی نوشته است!”
iv – سپس او اقدام به باز نوازی قطعه اجرا شده توسط کامپیوتر کوچک خود نمود.
در واقع کامپیوتر او نت ها و مدت زمان اجرای آنها را تشخیص می داد و امکان ضبط این اطلاعات را فراهم می آورد.
علاقه زیاد به Pattern Recognition
کورزوایل از کودکی علاقه بسیار زیادی به موضوع تشخیص الگوهای مختلف – بخصوص صوتی و تصویری – داشت. در دبیرستان برنامه ای تهیه کرد که توسط آن قطعات موسیقی آهنگسازان بزرگ را
توسط آن تحلیل می کرد و از روی آنها واریاسیونهای زیبایی ارائه می داد. او برای این کار خود توانست جایزه اول و بزرگ مسابقات بین المللی علوم را دریافت کند.
تجربه اولین شرکت
در سال دوم دانشگاه در MIT اقدام به تهیه برنامه ای برای انتخاب رشته و دانشگاه برای علاقمندان به تحصیل و دانشجویان نمود و توانست از این راه یک شرکت کوچک راه اندازی کند. او برای اجرای این
برنامه که بر روی تعداد بسیار زیادی از رکوردها پردازش می کرد مجبور بود مبلغ ۱۰۰۰ دلار برای هر ساعت به دانشگاه بپردازد تا دانشگاه اجازه استفاده از کامپیوترهای بزرگ را به او بدهد.
هرچند بسیاری از انتخاب رشته های او مناسب بود اما برخی والدین نیز از انتخاب رشته یا دانشگاه انجام شده برای فرزندان خود راضی نبودند و برای او دردسرهای زیادی درست کردند. این حادثه برا او
یک نتیجه مهم در بر داشت و آن اینکه “کامپیوتر می تواند در زندگی مردم تاثیر خوب یا بد داشته باشد”؛ او بعدها این شرکت کوچک خود را به قیمت ۱۰۰ هزار دلار فروخت.
از جمله دیگر اختراعات بسیار مهم کورزوایل که انقلابی در زمینه آموزش و یادگیری نابینایان بوجود آورد، می توان به ساخت اولین دستگاه قرائت متون چاپی برای استفاده نابینایان اشاره کرد.
او توانست در سن بیست سالگی از MIT لیسانس کامپیوتر و ادبیات دریافت کند و از جمله کسانی بود که به دلیل هوش سرشار و فعالیت های علمی، توانست با رئیس جمهور وقت آمریکا در کاخ سفید دیدن کند
و از دست او جایزه مخصوص کاخ سفید را دریافت نماید.
ریموند کورزویل در سال ۱۹۷۴ اولین شرکت بزرگ خود را تحت عنوان (Kurzweil Computer Products, Inc. (KCP تاسیس کرد تا تحقیقات جدی تری در رابطه با موضوعات مختلف در زمینه
تشیخص الگو ها (Pattern Recognition) انجام دهد.
استیو واندر و ریموند کورزوایل در حال آزمایش اولین سینتی سایزر Kurzweil 250
در واقع کورزویل اولین کسی بود که توانست سینتی سایزری درست کند که بطور واقعی و با شباهت بسیار زیاد صدای ساز آکوستیکی چون پیانو را تقلید کند. اما کشیده شدن ریموند به صنعت تهیه سینتی
سایزرهای با کیفیت بالا داستان جالبی دارد.
استیو واندر (Stieve Wonder) هنرمند نابینا و مشهور موسیقی پاپ معاصر، از جمله اولین کسانی بود که توانست با یکی از دستگاه های قرائت متن کورزوایل کار کند. در واقع او کمک بسیار زیادی به
ریموند برای تصحیح و رفع مشکلات این دستگاه ها نمود، این امر موجب برقراری یک رابطه دوستی محکم میان آنها شد.
استیو واندر در سال ۱۹۸۲ از ریموند خواست تا از استودیو ای که به تازگی در لس آنجلس برپا کرده است دیدن کند. استیو در این دیدار به ریموند سازهای آکوستیک از جمله پیانو، گیتار، ویلون و … را
نشان داد و از او خواست به صدای بسیار زیبای آنها توجه کند. در مقابل بهترین سینتی سایزها و Sequencerها با امکانات بسیار زیاد – امکان ضبط چند Track ، ویرایش موسیقی و … – را نیز به او
نشان داد که کیفیت صدای بسیار پایینی داشتند.
استیو واندر از ریموند کورزوایل خواست تا در صورت امکان سینتی سایزری تهیه کند که تا آنجا که ممکن است بتواند صدایی نزدیک به سازهای آکوستیک داشته باشد. نتیجه این جلسه و پیگیری های آن
تاسیس شرکتی با نام Kurzweil Music Systems بود، استیو واندر در این شرکت سمت مشاور موسیقی را بازی می کرد.
آنها با پشتکار بسیاری که داشتند توانستند در سال ۱۹۸۴ اولین گونه از سینتی سایزرهای کورزوایل را با نام Kurzweil 250 به بازار ارائه کنند. تجربه، مهارت و دانش فنی ریموند به حدی بود که در
آزمایش هایی که انجام شد، نوازندگان حرفه ای پیانو نتوانستند تفاوت صدای این سینتی سایزر را با پیانو آکوستیک تشخیص دهند.
سینتی سایزهای کورزوایل اولین سینتی سایزرهایی بودند که نمونه صدای سازها را در حافظه های ROM ذخیره می کردند و توانایی باز نوازی آنها را با هر میزان دقت مورد نیاز داشتند. ارائه سینتی
سایزرهای K-250 باعث بوجود آمدن انقلابی در صنعت ساخت دستگاههای موسیقی دیجیتال شد. لازم به ذکر است که امروزه سینتی سایزرها، ماجول های موسیقی، نمونه های صدا و … کورزوایل انتخاب
حرفه ای ترین موسیقیدانان جهان است.
سلام، کیبوردهای کورزویل صدای فوق الاده ای دارند. راجرواترز از طرفداران جدی این کیبوردها هست و در اغلب اجراهای زنده خودش از اونها استفاده می کنه.
انصافا خیلی باحال بود!
آقای رهنما به حسن سلیقه در انتخاب و بیان شیوای شما تبریک می گم. بقول آقای سعید خیلی باحال بود، کمی هم را جع بخ هود کیبردهای کورزویل بنویسید.
مرسی جالب بود؛ متاسفانه ما در کشورمون چنین مهندسانی که در خدمت هنر باشند کم داریم.
لطفآ راجع به انواع تکنولوژی سمپلینگ اطلاعاتی در اختیار من قرار دهید، شدیدآ به اون نیاز دارم. مرسی ممنون.
کورزویل یکی از نوابغ دنیای امروز هست… و تنها فقط یک کتاب از آثارش ترجمه شده. خوندن این اثرش رو به همه توصیه می کنم. ضمنا اولین کسی است که نرم افزار شعار رو طراحی کرده و همچنین طرحهای انقلابی زیادی برای دنیای آینده داره…
اشتباه یا اختلاف سلیقه در نوشتن فارسی اسمهای خاص اجتناب ناپذیر است، ولی کم لطفی است که اسم اوریژینال هنرمندی را با بی‌توجهی تغییر دهیم، مثل تبدیل استیوی به استیو، هم در فارسی و هم در انگلیسی!
http://www.steviewonder.net
من ۱۶ ساله کی برد میزنم و با انواع بسیاری از دستگاهها کار کردم . الان سه ساله Kurzweil K2600 دارم . نه تنها کیفیت صوتیش با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست بلکه به لحاظ قدرت سنتز صدا و امکانات
بی نظیر(و البته پیچیده )نوعی تفکر ابر انسانی در
پشت آن دیده میشود.
تشکر میکنم از سایت فوق العاده ومطالب مفیدتون
موفق باشید.
بسیار حوب و سپاسگذارم
سلام
من برای پروژم Pattern Recognition سرچ کردم اما این صفحه اومد!
برام جالب یه دانشکندی که ۲۰سالگی مهندس شده به دامبولی دیمبول و مطرب بازی علاقه مند شده.
البته مشکل جوامع علمی همیشه پول بوده و به خاطرش مجبور به رقاصی هم شدن!
آقای محسن:
با جستجویی که کردید معلوم است که یکی از این دانشجویان جوانی هستید که احترامی به هنر قائل نیستند – شاید هم به هیچ چیز دیگری به جز همان رشته خودشان – و جالب است که هنوز افرادی تحصیل کرده ای مثل شما (؟) تفاوتی بین موسیقی و مطرب بازی قائل نیستند. من واقعا نمی توانم متوجه بشوند که امثال شما چه دشمنی با هنرمندان دارید که حتی نمی توانید تاب تحمل یک مقاله ای که در رابطه با موفقیت یک مهندس الکترونیک در رابطه با موسیقی و خدمت به هنر کرده را داشته باشید.
سلام من علاقه زیادی به نواختن پیانو دارم و دو ساله دارم کیبورد میزنم البته از پیانوش بیشتر استفاده میکنمالان میخام پیانو بخرم و در دمو هایی که از مارک های مختلف تو اینتر نت دیدم مارک کورز ویل از همه پیانو ها صدای نزدیک تری به پیانوی اکوستیک داشت ولی نمیدونم تو ایران نمایندگی کورزویل هست یا نه؟ازدوستان میخام که اگه کسی اطلاعاتی دراین باره دارن بهم بدن ممنون میشم
من فقط میخام خطاب به این دانشجویی که اینجور مورد موسیقی داره انتقاد میکنه و از کورز ویل عزیز ایراد میگیره بگم که واقعا ول معطلی و زندگی بدون موسیقی حماقتی بیش نیست و واقعا نمیفهمم موسیقی که اینقدر تاثیر مثبت و حتی معنوی و الهی به آدم دست میده چرا باید اینقدرتحت سرزنش قرار بگیره؟واقعا برای موسیقی که من و برادرم احسان اینقدر بهش علاقه مندیم که حاضریم حمه زندگیمونو واسش فدا کنیم متاسفیم
با سلام من روی حرفم با اون دوستمون آقا محسنه که به همین راحتی به خودش اجازه میده راجع به چنین هنر فراگیری که در تمام ابعاد روحانی و مادی زندگی ما تاثیر گذاره توهین کنه ما نباید این حقیقت امل گرایانه و سطحی رو در رابطه با چیزی که در اصل نوازش صدا با نظمی از درون خلاقیت اشرف مخلوقات بشیم.
چقدر خوبه که یاد بگیریم گاهی اوقات بعضی از افکاری رو که به ما دیکته شده مورد بازبینی قرار بدیم…