در گذشت دایکا نیولین، آهنگساز و موسیقی شناس

یک نابغه در جهان امروز چه شکلی دارد؟

خانم دایکا نیولین، موسیقی دانی که اولین سمفونی خود را در سن ۱۱ سالگی به وجود آورد و سپس یک آهنگساز و موسیقی شناس برجسته شده و در سنین ۷۰ و ۸۰ سالگی به نامتعارف ترین موزیسین پانک/راک مبدل شد، روز ۲۲ جولای در سن ۸۲ سالگی درگذشت. البته به کاربردن لغت “نامتعارف” نمیتواند برای بیان وجود بسیار خارق العاده او کافی باشد. او بسیار ریزنقش، درخشان و وحشی بود و معمولا با موهایی به رنگ آتش دیده میشد.

دکتر نیولین در یک مصاحبه انجام شده در سال ۱۹۹۶ گفته بود:” شناخت و درک من کار مشکلی است زیرا من مشغولیات متعدد و بسیار متفاوتی دارم”. تنها کار مداومی که او در طول زندگی خود انجام داد، تدریس در دانشگاه های متعدد بود که تا دو سال قبل و زمان بازنشستگی او ادامه یافت.

آخرین دگردیسی او، رفتن به قالب یک نوازنده پانک/راک با لباسهای چرم و موهایی نارنجی بود که گاهی هم در نقش الویس ظاهر میشد و ترانه هایی چون “ترانه های عاشقانه برای کسانی که از یکدیگر متنفرند” Love Songs for People Who Hate Each Other ، به قلم خودش، را اجرا کرد.

دکتر نیولین در دوران نوجوانی توانست به مدد مطالعات خود، در میان شاگردان آرنولد شوئنبرگ Arnold Schoenberg ( 1951-1874 آهنگساز اتریشی/آمریکایی و از پیشگامان موسیقی آتونال) پذیرفته شود و بعدها، از میان آخرین دانشجویان بازمانده شوئنبرگ، برای نوشتن مدخل مربوط به وی برای دائره المعارف بریتانیکا Encyclopaedia Britannica انتخاب شد.

خانم سابینه فیست Sabine Feisst، پروفسور موسیقی شناسی دانشگاه آریزونا، که مشغول نوشتن کتابی درباره دکتر نیولین است، او را “یکی از پیشگامان آمریکایی پژوهش در باره شوئنبرگ” میداند.

رساله دکترای نیولین به شکل کتابی با نام “براکنر، ماهلر و شوئنبرگ” Bruckner, Mahler, Schoenberg به چاپ رسیده است. او همچنین به کار ترجمه آثار آلمانی شوئنبرگ به انگلیسی پرداخت و انتشار خاطرات نیولین از دوران تحصیل نزد شوئنبرگ توانست جنبه های بسیار صمیمانه ای از وجود او را، هر چند در حد یک نگاه اجمالی، در اختیار علاقمندان قرار دهد.

قطعات موسیقی ساخته دکتر نیولین نیز بازتابی از شیوه خلاقانه شوئنبرگ هستند. این آثار شامل سه اپرا، یک سمفونی مجلسی، یک کنسرتو پیانو و چندین قطعه مجلسی، قطعات آوازی و آثار چند رسانه ای هستند. در سال ۱۹۹۹، او در یک اجرای مجلل از “پیروی دیوانه” Pierrot Lunaire ، اثر شوئنبرگ -به ترجمه خودش-ظاهر شد و آواز خواند.

او در دوران پانک خود، در چند فیلم ترسناک به تهیه کنندگی مایکل د. مور Michael D.Moore ظاهر شد. او در فیلم Creep محصول سال ۹۵ و به کارگردانی تیم ریتر Tim Ritter، در نقش شخصیتی با ژاکت چرمی موتور سواری ظاهر شد که داخل بسته های غذای کودک یک سوپر مارکت سم میریزد.

دکتر فیست اعتراف میکند که چنین کارهایی را ” گیج کننده و اضطراب آور” میدانسته اما بالاخره متوجه شده است که همه اینها، بخشی از وجود دایکا به شمار میرود.

مور یک فیلم به نام “دایکا: شهر آدمکشی” Dika: Murder City را نیز کارگردانی کرده که مستندی درباره نیولین است.

تولد و دوران نوجوانی

دایکا نیولین، تک فرزند خانواده، در سال ۱۹۲۳ در پورتلند اورگون متولد شد. نام او که توسط مادرش انتخاب شده، نام یک زن آمازونی در یکی از اشعار سافو (شاعره یونان باستان) بوده است.

والدین او که هر دو فرهنگی بودند، به میشیگان نقل مکان کردند تا در دانشگاه آن به تدریس بپردازند. دایکا خواندن لغت نامه را در ۳ سالگی، نواختن پیانو را در ۶ سالگی و آهنگ سازی را در ۷ سالگی آغاز کرد. او در ۵ سالگی به مدرسه ابتدایی وارد شد و این دوره را در ۸ سالگی به پایان رسانید.قطعه سمفونیک Cradle Song او، در سن ۱۱ سالگی ساخته شده است. سه سال بعد این قطعه به رهبری ولادیمیر باکالینکوف Vladimir Bakaleinikoff توسط ارکستر سمفونی سین سیناتی اجرا شد.

نیولین پس از اتمام تحصیلات دبیرستانی خود در سن ۱۲ سالگی، در کالج میشیگان پذیرفته شد و بنا بر گزارش نیویورک هرالد تریبون سال ۱۹۳۹، او دارای بالاترین بهره هوشی (IQ) در تاریخ این مدرسه بوده است. او در زمان چاپ این مطلب برای شنیدن اجرای یکی از آثارش به نیویورک آمده بود.

دایکا در ۱۶ سالگی همراه با مادرش به لوس آنجلس آمد تا با تحصیل در دانشگاه کالیفرنیا از کلاسهای شوئنبرگ که در این دانشگاه تدریس میکرد، بهره مند شود. کتاب خاطرات او که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد، مربوط به همین دوران است و “به یاد شوئنبرگ: یادداشتهای روزانه و خاطرات” Schoenberg Remembered: Diaries and Recollections نام دارد.

او درجه دکترای موسیقی شناسی خود را در سن ۲۲ سالگی از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. او تحت راهنماییهای آرتور اشنابل Artur Schnabel1951-1882 نوازنده و مدرس پیانو کلاسیک و رادولف سرکین Rudolf Serkin 1991-1903 پیانیست اتریشی به یادگیری پیانو پرداخت و حدود شش کار استودیویی پیانو در آمریکا و اروپا انجام داد.

سالهای آخر

در سال ۲۰۰۴، تعدادی از ترانه های پانک او در آلبومی به نام Ageless Icon: The Greatest Hits of Dika Newlin منتشر کرد.

او در یک مصاحبه گفته بود که همواره آرزو داشته یک گروه موسیقی راک راه بیاندازد و گروه او حقیقتا نشان خاص دکتر نیولین را به همراه داشت. چه کس به غیر از این زن شگفت انگیز میتوانست موومان چهارم از کوارتت زهی شماره دو شوئنبرگ را در ترانه پانک Alien Baby به کار ببرد؟

“من بیش از زمانی که بچه بودم، احساس کودکی میکنم. من بیش از پیش کوشش میکنم تا در لحظه زندگی کنم و کاری را تنها برای اینکه احساس خوبی به من میدهد انجام دهم.”

دکتر نیولین، هرگز ازدواج نکرد، و از او هیچ خویشاوند درجه یکی باقی نمانده است.