گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

موسیقی کریسمس (۱)

موسیقی کریسمس ژانرهای مختلفی از موسیقی را در بر می گیرد که معمولا در فصل کریسمس، یعنی از چند ماه مانده به روز کریسمس تا چند هفته پس از آن، اجرا یا پخش می شوند.

موسیقی جزئی اولیه از فصل کریسمس و جشن های آن بوده است. سرودهای مذهبی مانند هیم (hymn) و چنت (chant) و مناجات های دسته جمعی (litany) آثاری به زبان لاتین بودند که به جای آهنگ های مردمی تر در مراسم های نیایش در کلیسا استفاد می شدند. در قرن سیزدهم تحت تأثیر فرانسیس آسیزی (Francis of Assisi)، سرود ها به زبان عامیانه نوشته شدند.

در قرون وسطی، انگلیسی ها رقص های دوری را با آواز خوانی ترکیب کردند و آن را سرود (carol) نامیدند. سپس، واژه سرود تغییر معنی داد و به آهنگی گفته شد که در آن به موضوعی مذهبی به شیوه ای آشنا یا مناسب جشن و شادی پرداخته می شود. این نوع آهنگ از ایتالیا به فرانسه و آلمان و سپس به انگلیس رسید. سرود در انگلیس نخستین بار در سال ۱۴۲۶ در آثار جان اودلی (John Audelay) دیده شد.

اودلی کشیش و شاعر از اهالی شراپشر (Shropshire) بود که بیست و پنج سرود کریسمس (“Caroles of Cristemas”) را جمع آوری کرده بود که احتمالا همان سرود هایی بودند که مردم خانه به خانه می رفتند و می خواندند؛ این نوع سرود خواندن واسیلینگ (wassailing) نام دارد.

خیلی زود موسیقی به یکی از بزرگترین نشانه های کریسمس تبدیل شد.

موسیقی کریسمس برخی از تأثیرگذارترین آثار موزیسین های بزرگ را در بر می گیرد.

در حکومت جمهوری الیور کرامول در انگلیس، پارلمان خواندن سرودهای مسیحی را به عنوان عملی شرک آمیز و گناه آلود ممنوع اعلام کرد. این رسم نیز مانند دیگر رسم های مسیحیت کاتولیک مورد عدم تأیید پیوریتن های پروتستان قرار گرفت.

انجمن روحانیون وست مینستر در سال ۱۶۴۴ روز یکشنبه را به عنوان تنها تعطیلی تقویم اعلام نمود.

در تهیه آئین نیایش جدید برای کلیسای انگلستان در سال ۱۶۴۵ نیز این موضوع در نظر گرفته شد و در نتیجه، این انجمن کریمس را قانونی حذف کرد. در سال ۱۶۴۷ پارلمان جشن گرفتن کریسمس را غیر قانونی اعلام کرد.

وقتی که چارلز دوم در سال ۱۶۶۰ خاندان استوارت را به سلطنت بازگرداند، مردم انگلیس به اجرای عمومی سرودهای کریسمس به عنوان بخشی از احیای رسوم مسیحیت پرداختند.

در واقع جشن های پادشاه امکان انجام این کار را فراهم نمود. سرودهای کریسمس: باستانی و جدید (Christmas Carols Ancient and Modern ) اثر ویلیام سندیز (William Sandys) که در سال ۱۸۳۳ منتشر شد حاوی اولین ظهور چاپی بسیاری از سرود های انگلیسی بود که اکنون دیگر به عنوان سرود های کلاسیک شناخته می شوند. این اثر به احیای تعطیلات کریسمس در اواسط دوره ویکتوریا کمک کرد. خواندن سرود در شب کریسمس در کلیسا در سال ۱۸۸۰ در کلیسای ترورو (Truro Cathedral) در کورنوال انگلیس نهادینه شد که اکنون در تمام کلیساها در سراسر دنیا دیده می شود.

سنت خواندن سرود کریسمس برای دریافت خیرات یا صدقه در قرن هفدهم و پس از دوران بازگشت (بازگشت چالرز دوم به سلطنت در سال ۱۶۶۰) در انگلیس باب شد. موزیسین های شهری اجازه داشتند که در هفته های پیش از کریسمس در خیابان ها پول جمع کنند. این سنت در قرن های هجدهم و هفدهم بین مردم گسترش پیدا کرد و تا به امروز در جریان است.

سرود های کریسمسی که به جا مانده اند همگی متعلق به قرن نوزدهم به بعد هستند البته به جز چند آهنگ فولک سنتی مانند: “God Rest You Merry Gentlemen”، “As I Sat on a Sunny Bank” و
“The Holly and the Ivy” .

محبوبه خلوتی

محبوبه خلوتی

متولد ۱۳۶۵ استهبان
مترجم، دکترای ادبیات انگلیسی دانشگاه یونیسا (UNISA)

۱ نظر

بیشتر بحث شده است